Celem artykułu jest analiza wykorzystania skandalizacji jako specyficznego sposobu kształtowania wizerunku oraz przyciągania uwagi widowni. W tym kontekście autor zdefiniował pojęcie skandalizacji oraz określił przesłanki uzasadniające wykorzystanie takich mechanizmów w polityce. Analizując kariery wybranych polskich polityków, scharakteryzował wizerunek skandalisty oraz określił rolę takich osób na scenie politycznej. Ponadto wyróżnił i opisał cztery rodzaje skandalizacji: dyskredytacyjną, prowokacyjną, bulwersującą, celebrycką. Odnosząc się do tej typologii, sprecyzował kilka ogólnych wyznaczników wykorzystania mechanizmów skandalizacji do autopromocji i kształtowania wizerunku.