Celem niniejszego opracowania jest refleksja nad zakresem ochrony praw kulturalnych zarówno w porządku krajowym, jak i w międzynarodowych systemach ochrony praw człowieka. Na podstawie analizy źródeł prawa krajowego – zarówno konstytucyjnych, jak i ustawowych, a także w odniesieniu do gwarancji występujących w systemie ONZ, Rady Europy i Unii Europejskiej – dokonano zestawienia regulacji dotyczących ochrony tytułowych praw II generacji. Należy wskazać na brak legalnej definicji pojęcia kultury, a w konsekwencji, niemożność zdefiniowania zamkniętego katalogu jej komponentów. Tezą niniejszego opracowania jest założenie, iż mogą podlegać one ochronie prawnej również na podstawie innych gwarancji, które nawiązują do kultury w sposób pośredni. Z tego względu dokonano także analizy wybranego orzecznictwa krajowego, jak i międzynarodowego, zwłaszcza Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Z przeprowadzonych badań wynika, iż prawa kulturalne objęte są odpowiednim poziomem ochrony. Ponadto istnieje szereg form kontroli ich przestrzegania zarówno na płasz- czyźnie krajowej, jak i międzynarodowej.
