Przedmiotem mojego zainteresowania jest przedstawienie najważniejszych uwarunkowań polityczno-ekonomicznych relacji pomiędzy Federacją Rosyjską a Koreą Północną. Głównym celem niniejszej pracy jest opisanie obecnego stanu rzeczy we wzajemnych kontaktach oraz próba odpowiedzi na pytanie, czy w najbliższym czasie Rosja będzie odgrywała istotną rolę w wydarzeniach, mających miejsce obecnie na Półwyspie Koreańskim. Na wstępie zamierzam odnieść się do historii relacji obu krajów, datowanej na okres powstania komunistycznego państwa w Azji i zainstalowania przez Moskwę przywódcy kraju, Kim Ir Sena, który z czasem zdecydował się na ogłoszenie doktryny samodzielności (Dżucze) i uniezależnienie się od sowieckiego protektora. Ponadto odnoszę się do zagadnień związanych z upadkiem ZSRR i znacznym ograniczeniem wzajemnych stosunków w czasie prezydentury Borysa Jelcyna. Następnie chciałbym opisać najważniejsze wydarzenia w kontaktach Rosja–KRLD za rządów Władimira Putina aż do chwili obecnej, skupiając się na założeniach polityki Moskwy wobec Dalekiego Wschodu oraz kryzysie nuklearnym i dążeniach reżimu w Pjongjangu do uznania go przez społeczność międzynarodową jako państwo atomowe. Dodatkowo poruszę kwestie ekonomiczne we wzajemnych relacjach, próbując odpowiedzieć na pytanie, czy w najbliższym czasie należy się spodziewać zwiększonej kooperacji gospodarczej Moskwy i Pjongjangu w dobie stopniowego przeorientowania polityki zagranicznej Kim Dzong Una na inne kraje Azji oprócz Chin. W podsumowaniu uwypuklam perspektywy na przyszłość i postaram się stwierdzić, czy obecne relacje obu krajów przypominają formę „ograniczonej współpracy”, czy w rzeczywistości mają charakter strategicznego partnerstwa.

The Constitution - the Basic Law is the foundation of the organization in a given country. It defines the general principles of the functioning of internal relations, the competences of its most important elements, and the fundamental rights and freedoms of a person and a citizen2. And the strategy can be perceived as the general outlines of the actions of competent leaders determining the far-reaching aim. It is characterized by a long-term strategic perspective, combining the set of with the strive for solutions that are beneficial not only for themselves, their surroundings, and supporters but also for the paradigm of the common good. Societies during, or immediately after the conflict, seek stabilization. That can be ensured by actions based on a strategy that takes into account the fundamental principles of internal relations. Combining those two paradigms, the Constitution, taking into account the rights of minorities, guaranteeing civil liberties and human rights, may be the basic factor of the strategy of the competent leader, aiming to post-conflict stabilization.

Celem artykułu jest określenie specyfiki problemu imigracji zarobkowej do Polski do 2020 roku. Autorzy poświęcą uwagę aspektowi budowania strategii integracji imigrantów zarobkowych. Weryfikacji poddana zostanie hipoteza, mówiąca o tym, że specyfika imigracji zarobkowej do Polski sprzyja adaptacji imigrantów do społeczeństwa przyjmującego. W tekście dokonano charakterystyki tej specyfiki. Adaptacja imigrantów w Polsce nie jest jedyną właściwą drogą ich integracji. Optymalny model integracji powinien być pochodną przynajmniej trzech czynników: 1) przyjęcia przez władze państwa właściwego, wariantowego modelu integracji społecznej, popartego konsekwentną polityką migracyjną, 2) postawy, jaką przyjmują imigranci wobec praktyk, norm, wartości i wzorów kulturowych społeczeństwa przyjmującego oraz 3) postawy społeczeństwa przyjmującego wobec obcych.