‘The EU towards international criminal tribunals. Genesis, Concept and Practice of Cooperation’ is a study that focuses on the important research question of the broad and multi-aspectual problem of criminal tribunals on the international arena. This has been tackled in many Polish and foreign publications, however, to date no work has studied the EU cooperation with the three international criminal tribunals – two ad hoc ones and a permanent one. Therefore, it is necessary to recognise the ambitious and pioneering task and venture that the chosen research field is highly appropriate not only if one casts an eye at the monograph title, but foremost the case put forward in the introductory part.

The present article is an attempt to answer the question about the position of the principle of respect for constitutional identities of Member States and its impact on the application of EU law in the national legal order. For this purpose three areas will be considered.
Firstly, the analysis of the principle of respect for national identity in EU law and in the case law of the Court of Justice will be conducted.
Secondly, the principle of competence entrusted to the EU will be analysed, together with its interpretation at the EU level.
Thirdly, the understanding of the notion of constitutional identity in the case law of Constitutional Courts of selected Member States will be considered.
It proved that the principle of respect for constitutional identity is treated both at national and EU level as an integral part of the concept of “national identity”. The national identity has a broad meaning and refers to values that are cherished by a particular nation, which it considers to be an element distinguishing that nation from other nations. The constitutional identity narrows the scope and concentrates on the constitutional achievements, the expression of the legal culture and the achievements of the political thought of the nation, which were shaped by the history of a given nation. These two aspects jointly determine the position of the state and nation in international relations. The principle of respect for national identity is one of the constitutional principles of the EU. On one hand, it implies the EU’s duty to undertake activities which do not affect national identity, including constitutional identity, of Member States. On the other hand, it obligates it to ensure the diversity of Member States.

The aim of the article is to present legal regulations and practice of adopting laws adapting Polish law to the law of the European Union. From the date of accession, the Republic of Poland is obliged to constantly monitor the law created within the European Union, to check the national provisions of law for compatibility with those of the EU and, if necessary, to adapt them to Community standards.
The necessity to fulfill the commitments undertaken by Poland has resulted not only in the change of the law content, but also of the legislative procedures.

Norwegia i Islandia to dwa państwa mocno zintegrowane z Unią Europejską (UE), pomimo iż nie są jej członkami. Przede wszystkim wynika to z faktu, iż są one zobowiązane do stosowania część prawodawstwa UE. Z jednej strony, jako członkowie Europejskiego Obszaru Gospodarczego, państwa te stosują akty prawa tworzące rynek wewnętrzny UE oraz akty odnoszące się do większości innych polityk UE zaliczanych w przeszłości do jej pierwszego filara; z drugiej natomiast, jako państwa stowarzyszone z systemem Schengen, podlegają obowiązkowi stosowania przepisów UE w zakresie przekraczania granic i azylu. Artykuł ten analizuje mechanizmy i procedury wykorzystywane w celu umożliwienia tym dwóm państwom stosowania prawodawstwa UE oraz mające gwarantować jego właściwe stosowanie. Rozpatruje ponadto zakres prawa UE, które Norwegia i Islandia zobowiązane są stosować oraz stopień wywiązywania się przez nie z tego obowiązku.

go państwa. Po ponad 40 latach członkostwa w instytucjach integracji europejskiej Brytania rozpoczyna zupełnie nowy rozdział zarówno w relacjach ze swoimi europejskimi partnerami, jak też w kształtowaniu własnego porządku prawnego. Artykuł przedstawia kontekst historyczny oraz uwarunkowania polityczno-prawne, które sprawiły, że drugie referendum unijne przyniosło zupełnie inny wynik niż to pierwsze, z 1975 r. Dynamika procesów integracji europejskiej miała kluczowy wpływ na wydarzenia na scenie politycznej Zjednoczonego Królestwa, a te z kolei generowały określone zmiany w systemie ustrojowo-prawnym. Omówione zostały pokrótce przekształcenia legislacyjne, które warunkowały przeprowadzenie obu referendów, kampanie referendalne i towarzyszące im debaty oraz implikacje konstytucyjne wynikające ze specyfiki brytyjskiego ustroju.

The aim of article is to analyze the possibility of a formal transposition of EU law into the legal system of the Republic of Polish by national regulations. The principle is the transposition of EU law by means of laws. Nevertheless, there is a need to consider the possibility of making the transposition process by other national laws. The only regulation as the executive act remains within the framework of the Poland’s current system, appropriate features. However, the transposition by the regulation remains subsidiary to the transposition by the law.

Artykuł przedstawia zasadę reprezentacji instytucjonalnej obowiązującą w UE w odniesieniu do członków Rady Europejskiej. Celem niniejszego artykułu była analiza zasad udziału przedstawicieli państw członkowskich w Radzie Europejskiej przedstawiona w oparciu o ich uregulowania ustrojowe. Pierwszym dokumentem Wspólnot Europejskich, na mocy którego uregulowano skład Rady Europejskiej, był Jednolity Akt Europejski. Kolejne traktaty rewizyjne uzupełniały i modyfikowały skład tej instytucji. W artykule dokonano analizy uwarunkowań reprezentacji państw członkowskich w Radzie Europejskiej przez szefów rządów lub państw w oparciu o zasady ustrojowe reprezentatywnych państw. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, iż wybór reprezentanta w Radzie Europejskiej należy do wyłącznej kompetencji państw członkowskich UE. Wybór ten w znacznej mierze uwarunkowany jest zasadami ustrojowymi – formą rządów i systemem politycznym obowiązującym w danym państwie członkowskim. W zdecydowanej większości – w dwudziestu dwóch państwach członkowskich UE – reprezentację w Radzie Europejskiej stanowią szefowie rządów. Cztery państwa członkowskie w tej instytucji reprezentuje głowa państwa. Natomiast przedstawicielem dwóch państw członkowskich w Radzie Europejskiej jest kanclerz federalny. Należy również zaznaczyć, że każdorazowa zmiana w zakresie systemu politycznego państwa członkowskiego może zostać dokonana jedynie na gruncie przepisów konstytucyjnych.

Artykuł przedstawia ewolucję Parlamentu Europejskiego od początku jego kształtowania się jako instytucji Unii Europejskiej. PE zaczął się tworzyć już w 1949 r. na sku- tek przemian jakie następowały w wyniku powstawania Europejskich Wspólnot. Jego pierwowzorem było Zgromadzenie Konsultacyjne Rady Europy, które zostało powołane w 1949 r. Ponadto, jego początków upatruje się w Traktacie Paryskim z 18 kwietnia 1951 r., na mocy którego powstała Europejska Wspólnota Węgla i Stali. Status deputowanych do Parlamentu Europejskiego wyznaczony jest mocą postanowień, Decyzji Rady Unii Europejskiej dotyczącej wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich (76/787/EWWiS, EWG, Euratom), Protokołem w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, Regulaminem Parlamentu Europejskiego oraz Decyzją Parlamentu Europejskiego w sprawie przyjęcia statusu posła do Parlamentu Europejskiego. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie przemian, jakie od początku tworzenia się PE, następowały w ustawodawstwie UE, w odniesieniu do samego PE, oraz jak ustawodawstwo to ukształtowało mandat jego członków. Podstawową tezą przedmiotowego artykułu jest, jak wyglądał proces ewolucji PE na przestrzeni lat, jak zmieniała się jego pozycja w systemie instytucjonalnym UE oraz jak z biegiem lat regulowano kwestię mandatu i statusu jego deputowanych. Artykuł stanowi o ewolucyjnej pozycji ustrojowej PE oraz statusie jego członków. Analiza dotyczy kilku wybranych problemów związanych z kształtowaniem się w ustawodawstwie UE, instytucji wolnego mandatu posła do PE, na przestrzeni lat.

The purpose of this paper is the presentation of issues connected with the implementation of framework decisions regarding substantive criminal law into the Polish legal order. The paper is composed of two basic parts. In the introduction is described the most significant legal instrument of the III pillar, implementing the harmonisation of the criminal law of the member states, that is the framework decisions. In the main part are presented examples of the implementation of chosen framework decisions in Polish law – the Framework Decision 2002/475/JHA on combating terrorism and the Framework Decision 2005/222/ JHA on attacks on against information systems. Certainly the choice is not casual. The author endeavours to present two extreme models of implementing of framework decisions: a method of implementation consisting in transfer of legal rules, with the aim of inserting created norms into the Polish legal order and the contrary one of rewriting the content of the implemented framework decision without any reflection.

W Europie obserwujemy zjawisko renesansu nacjonalizmu. Zauważalny jest wyraźnie wzrost znaczenia partii odwołujących się do kategorii narodu i interesu narodowego. Niektórzy mówią wręcz o trzeciej fali nacjonalizmu po okresie nacjonalizmu demokratycznego z lat 1789–1870 i niedemokratycznego z okresu od 1886 do 1945 r., wówczas nastąpić miałby czas nacjonalizmu europejskiego. Rzeczywiście partie i ugrupowania nacjonalistyczne w poszczególnych krajach europejskich odnalazły wiele łączących je problemów, pewne uniwersalne treści wspólne im wszystkim, których chcą bronić, bądź je propagować. W związku z tym mamy do czynienia z próbami tworzenia sieci transnarodowych, walczących o wspólne cele, przeciwstawiających się zjawiskom migracji, islamizacji czy federacyjnemu modelowi integracji europejskiej.

The article describes the institutions that the European Community Treaties, yesterday, and the Treaty of Lisbon, today, introduced in order to strengthen democracy in the European institutions, promoting the connection between rulers and ruled. The study concludes that, in the current context, the European Union democratic strengthening seems to pass through the introduction of institutions that - in addition to promoting democratic representation - are able to allow the participation of citizens in taking policy decisions, implementing the participatory democratic model. In this sense, a positive example, according to the Treaty of Lisbon, is the introduction of the legislative initiative proposed by the EU citizens (art. 11, paragraph 4 of the EU Treaty, and Article 24 of TFEU). Actually, such provision has to be considered as a significant "step forward" toward the democratic strengthening: it is an institution that allows citizens to participate in one of the most important functions of the EU, i.e. the legislative function. Even more important, as it refers to the initiative stage. Therefore, it permits European citizens to stimulate the European action in areas which peoples of Europe feel highly important.

Artykuł poświęcony został procesowi budowy struktur europejskich po 1990 r., a w szczególności działaniom podejmowanym przez przedstawicieli państwa polskiego. Efektywny proces zbliżania Polski do struktur europejskich rozpoczął się od działań mających na celu włączenie Polski do Rady Europy, jednak podjęte działania obejmowały także członkostwo w różnych organizacjach wyspecjalizowanych takich jak: Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Międzynarodowej Agencji Energetycznej (MAE), Nuclear Energy Agency (NEA). Swoistym zwieńczeniem dokonanych akcesji było uzyskanie pełnego członkostwa Polski w NATO. Jednak szczególnego zaangażowania realizowanego przez wszystkie środowiska, zarówno polityczne jaki naukowe wymagała procedura uzyskania członkostwa Polski w UE. Autorka, będąca również bezpośrednim uczestnikiem tamtych wydarzeń ukazuje w szczególności prace i dorobek Konwentu do spraw przyszłości Europy (Konwentu Europejskiego).

Celem artykułu jest krytyczna analiza wybranych aspektów instytucji inicjatywy obywatelskiej wprowadzonej do unijnego porządku prawnego na mocy Traktatu z Lizbony, którego lakoniczne postanowienia rozwija rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 211/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. Podana problematyka z uwagi na relatywnie krótki okres obowiązywania drugiego z wymienionych aktów normatywnych nie doczekała się jak dotychczas kompleksowego omówienia w literaturze prawniczej. Autor wskazuje, że z pozoru najbardziej kontrowersyjne elementy obywatelskiej inicjatywy ludowej w UE, tj. minimalna liczba państw, z których muszą pochodzić sygnatariusze oraz minimalna liczba sygnatariuszy z jednego państwa członkowskiego nie powinny koncentrować uwagi krytyków przyjętych norm prawnych. Natomiast na szczególną dezaprobatę jego zdaniem zasługuje natomiast przyjęcie przez unijnych prawodawców formy niesformułowanej inicjatywy obywatelskiej, co niesie za sobą ryzyko deformacji, czy też niewłaściwej interpretacji propozycji ludu przez Komisję Europejską. Jest to tym bardziej istotne w obliczu, również ocenianego negatywnie, pośredniego czy wręcz podwójnie pośredniego charakteru inicjatywy ludowej w UE – co przy użyciu typologii stosowanej w nauce prawa konstytucyjnego uprawniałoby wręcz do stwierdzenia, że nie mamy do czynienia w badanym przypadku z odmianą „inicjatywy ustawodawczej”, lecz raczej jedynie „inspiracji ustawodawczej”. Generalny sceptycyzm co do wpływu badanej instytucji prawnoustrojowej na rozwiązanie problemu tzw. deficytu demokracji w UE oparty jest na fundamentalnej uwadze, zgodnie z którą jedynie zmiana charakteru integracji europejskiej – z obecnie realizowanego modelu liberalnego, na model republikański – może stworzyć szansę na rzeczywisty udział obywateli Unii w życiu publicznym.

Searching for a way to eliminate a „deficit in democracy” in the European Union is at the same time searching for the final political shape of the EU (finalité politique) and also for a way to legitimize the EU itself and its institutions as well. However, all action must be taken after some consideration and its is worth to follow the „Monnet method”, which advocates evolutionary change, rather than a revolutionary one. Democracy in the EU must be multilevel and must mirror the EU itself in that respect; it and needs to incorporate both direct participation of the EU citizens, as well as an active role of the bodies formed in general elections: the European Parliament and the national parliaments of the Member States. There is a vital need for a compromise that shall allocate the appropriate places for all of the participants in the „European game”.

W artykule ukazano przeobrażenia, jakie przeszły granice Polski od okresu powojennego, gdy w wyniku arbitralnych decyzji państw trzecich zostały zmienione przedwojenne usytuowanie i zasięg państwa polskiego, aż do dnia dzisiejszego, gdy status i funkcje granic III Rzeczpospolitej uległy gruntownej zmianie w wyniku członkostwa w UE i strefie Schengen. Szczególny nacisk położono na analizę trzech zasadniczych zmian statusu politycznego i funkcji kontrolnych tych granic. Pierwsza odnosi się do ustanowienia typowych dla ówczesnych krajów komunistycznych restrykcyjnych zasad ochrony i przekraczania granic tak przez obywateli polskich, jak i obywateli państw trzecich. Druga związana jest z radykalną zmianą zasad ochrony i kontroli polskich granic wraz z transformacją ustrojową i gospodarczą Polski na początku lat 90. XX w., polegającą na względnym otwarciu wszystkich polskich granic na przepływ ludzi i towarów. Trzeci proces przeobrażeń polskich granic stanowi efekt integrowania się Polski z UE i jej przystąpienia do strefy Schengen. Polega na dywersyfikacji polskich granic na granice wewnętrzne i zewnętrzne UE, co istotnie zmienia nie tylko ich funkcje kontrolne, ale także status polityczny. Ukazanie powyższych zmian uzewnętrznia zmieniającą się naturę polityczną polskiego państwa i jego suwerenności. Analizy prowadzone są w ujęciu politologicznym, w oparciu o źródła instytucjonalno-prawne i literaturę przedmiotu.

The article presents the problem of the functioning of factions within the European Parliament and the formation of coalitions between individual political groups basing on the Rules of Procedure and data from the seventh term of the EP. The article involves an analysis of the principles for forming factions as specified in the Rules of Procedure of the EP and the consequences for the cooperation of national parties in the Parliament arising from these regulations. In the second part of the article, matters concerning coalition formation between political groups within the EP are discussed together with the phenomenon of ‘grand coalitions’, related definitional problems and the functioning of the entire political system of the EU in this context.

The aim of the paper is an attempt at evaluating the Eastern Partnership from the point of view of the socio-cultural dimension in a broad sense. Do cultural and civilisational factors influence relations between the EU and Eastern European and South Caucasus countries? Is the EU capable of further enlargement? The Eastern Partnership is experiencing significant turmoil (Russia-Ukraine war, unstable South Caucasus) which begs the question of the future of the policy. Moreover, the paper tackles the issue of the EU’s internal factors and their influence upon relations with Eastern countries.

Artykuł ma na celu ukazanie przyczyn konfliktu na Ukrainie w odniesieniu do struktur zachodnich – Unii Europejskiej oraz NATO i ich reakcji na wydarzenia, jakie miały i mają miejsce w tym kraju, a także oczekiwań społeczności międzynarodowej i samej Ukrainy względem tych graczy. Artykuł uwypukla także specyficzne cechy konfliktu, które wskazują na jego hybrydowy charakter, wyjaśniając jednocześnie przyczyny i możliwe skutki.

Rola Norwegii dla Unii Europejskiej znacznie wzrosła na początku XXI wieku. Po okresie, kiedy kraj postrzegany był jako relatywnie marginalny outsider w zintegrowanej Europie, teraz jest bezpośrednio związany ze wszystkimi procesami zachodzącymi w Brukseli z powodu udziału w Europejskim Obszarze Gospodarczym. Potencjał Norwegii w oczach państw członkowskich Unii Europejskiej kształtowany jest przez pryzmat jej potencjału energetycznego. Norwegia stała się wiodącym eksporterem gazu do UE, z powodzeniem konkurującym z Federacją Rosyjską. Ten status zależeć będzie w dużym stopniu od polityki Norwegii na Dalekiej Północy – regionie o coraz wyraźniejszym znaczeniu strategicznym. Artykuł ma na celu omówienie głównych ról odgrywanych przez Norwegię w kontekście celów i polityk UE, głównie w dziedzinie energii. Przybliża również strategię Norwegii wobec Dalekiej Północy, perspektywy wydobycia w tym regionie ropy i gazu oraz regionalną współpracę z Rosją.

The subject of analysis is the assumption that the concept of soft power may be used as a theoretical basis for the interpretation of the EU influence on the less stable regions facing the spread of international conflicts. On the basis of current events and the high degree of instability in the region, it should be stated that such instruments are not efficient when it comes to Russia. In order to prove the above mentioned assumption, one needs to define the nature and specificity of the EU as soft power in the post-Westphalian international order. In the context of the use of such instruments, the analysis will also cover the manifestation of their implementation and efficiency in the EU policy towards Ukrainian crisis. Thus, it is essential to answer a few research questions. Firstly, what is the specificity of the EU in post-Westphalian international order? Secondly, what means does the EU have at its disposal and is it able to achieve its objectives and meet expectations which the international environment has towards it? Lastly, how can we assess the efficiency of the soft power instruments used by the Union in specific region of Eastern Europe, particularly during Ukrainian crisis?