Polityka sektarianizmu w Syrii w okresie prezydentury Baszszara al-Asada

Politics Of Sectarianism In Syria During The Presidency Of Bashar Al-Assad

Contemporary Syrian politics is a paradox. On the one hand, the ruling Baath regime led by President Bashar al-Assad claims national unity and co-existence based on alleged secularism. On the other hand, the same regime foments existing sectarian strife for its benefit. Today’s Syria seems to be torn between two seemingly opposite realities – secularism and sectarianism. To solve this puzzle, the authors conducted the frame analysis of the presidential speeches since the eruption of conflict in 2011. They have proved that Assad has denied the facts, skilfully constructing desectarianisation discourse, while deepening the sectarian divisions. By doing so, he increases the legitimisation of his rule as well as chances for survival. The Syrian regime has entrenched the sectarian practices which it theoretically stands against. It is a unique case of de-sectarianisation as sectarianisation.

Obecna polityka syryjska stanowi swoisty paradoks. Z jednej strony – rządzący reżim basistowski z prezydentem Baszszarem al-Asadem głosi jedność narodową zbudowaną na rzekomym sekularyzmie. Z drugiej strony – ten sam reżim, kierując się swoim interesem, powiększa podziały między poszczególnymi grupami etniczno-religijnymi. Dzisiejsza Syria zdaje się być rozdarta między dwa pozornie wykluczające się zjawiska – sekularyzm i sektarianizm. Aby rozwiązać ten paradoks, autorzy poddali analizie ramowania prezydenckie przemówienia od wybuchu konfliktu w 2011 roku. Udowodnili, iż Al-Asad przeczy faktom, zręcznie konstruując dyskurs desektarianizacyjny przy jednoczesnym pogłębianiu sektarianizmu. W ten sposób prezydent wzmacnia legitymizację swoich rządów, jak również zwiększa szanse na przetrwanie. Syryjski reżim oficjalnie zwalcza sektarianizm, lecz de facto go podsyca. Jest to więc szczególny przypadek desektarianizacji jako sektarianizacji.

BIBLIOGRAFIA:

• Aldoughli, R. (2022). Departing ‘Secularism’: boundary appropriation and extension of the Syrian state in the religious domain since 2011. British Journal of Middle Eastern Studies, 360–385.
• Balanche, F. (2018). Sectarianism in Syria’s Civil War. Washington, DC: The Washington Institute for Near East Policy.
• Bishara, A. (2021). Sectarianism without sects. Hurst Publishers.
• Bielawski, J. (tłum.) (1986). Koran. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
• Cesari, J. (2014).The awakening of Muslim democracy: Religion, modernity, and the state. New York: Cambridge University Press.
• CIA World Factbook: Syria. (2022). Pobrane z: https://user.iiasa.ac.at/~marek/fbook/04/print/sy.html.
• Czyżewski, M. (2011). Wokół analizy ramowej jako perspektywy badawczej. W: T. Gackowski (red.). Zawartość mediów czyli rozważania nad metodologią badań medioznawczych. Warszawa: Aspra.
• Daher, J. (2022). How the Assad regime feigns ‘secularism’ while strengthening conservatism. Syria Untold. Pobrane z: https://syriauntold.com/2022/01/14/how-the-assad-regime-feigns-secularism-while-strengthening-conservatism/.
• Daher, J. (2019). The Paradox of Syria’s Reconstruction. Carnegie. Pobrane z: https://carnegie-mec.org/2019/09/04/paradox-of-syria-s-reconstruction-pub-79773.
• Daoudy, M. (2013). Sectarianism in Syria: Myth and reality. Open Democracy, 23.
• Denton, R.E.Jr., Woodward, G. (1985). Political Communication in America. New York: Praeger.
• Dibo, M. (2014). Assad’s secular sectarianism. Open Democracy, 27.
• Dukhan, H. (2022). The end of the dialectical symbiosis of national and tribal identities in Syria. Nations and Nationalism, 28(1), 141–153.
• Entman, R.M. (1993). Framing: Toward clarification of a fractured paradigm. Journal of Communication, 43, 51–58.
• Franczak, K. (2017). Analiza ramowania. W: M. Czyżewski, M. Otrocki, T. Piekot, J. Stachowiak (red.). Analiza dyskursu publicznego. Przegląd metod i perspektyw badawczych. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie SEDNO.
• Fyderek, Ł. (2011). Pretorianie i technokraci w reżimie politycznym Syrii. Kraków: Księgarnia Akademicka.
• Goffman, E. (1974). Frame analysis: An essay on the organization of experience. Cambridge: Harvard University Press.
• Haddad, F. (2017). ‘Sectarianism’ and its discontents in the study of the Middle East. The Middle East Journal, 71(3), 363–382.
• Haddad, F. (2011). Sectarianism in Iraq: Antagonistic Visions of Unity. New York: Columbia University Press.
• Hashemi, N., Postel, D. Eds. (2017). Sectarianization: Mapping the new politics of the Middle East. Oxford: Oxford University Press.
• Hinnebusch, R.A. (1989). Peasant and bureaucracy in Ba’thist Syria: the political economy of rural development. London and Boulder: Westview Press.
• Jomma, F. (2018). Wpływ podziałów religijnych, narodowych i etnicznych na sytuację polityczną w Syrii. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.
• Khattab, A. (2021). Apologists Call Assad Secular. Assad Tells Syrians Otherwise. New Lines Magazine. Pobrane z: https://newlinesmag.com/reportage/apologists-call-assad-secular-assad-tells-syrians-otherwise/.
• Kilo, M. (2006). Na’wat Surijja’ (Syryjskie obituaria). Pobrane z: https://www.voltairenet.org/article139073.html.
• Mabon, S. (2020a). Desectarianisation: Looking Beyond the sectarianisation of Middle Eastern Politics. The Review of Faith & International Affairs, 17(4), 23–35.
• Mabon, S. (2020b). Four questions about de-sectarianisation. The Review of Faith & International Affairs, 18(1), 1–11.
• Mabon, S., Ardovini, L. (2016). People, sects and states: interrogating sectarianism in the contemporary Middle East. Global Discourse, 6(4), 551–560.
• Maćkiewicz, J. (2020). Ramy interpretacyjne jako narzędzie badań medioznawczych. Studia medioznawcze, 21, 3(82), 615–627.
• Matthiesen, T. (2014). The Other Saudis: Shiism, dissent and sectarianism. New York: Cambridge University Press.
• Menshawy, M. (2022). The irony of sectarianism: Sectarianizing by desectarianizing in Syria. Digest of Middle East Studies, 1–20.
• MEMO (2022). Assad claims Israel aims to displace Christians throughout the Middle East. Middle East Monitor. Pobrane z: https://www.middleeastmonitor.com/20220322-assad-claims-israel-aims-to-displace-christians-throughout-the-middle-east/.
• Phillips, C. (2015). Sectarianism and conflict in Syria. Third World Quarterly, 36(2), 357–376.
• Pinto, P.G.H. (2017). The shattered nation: The sectarianization of the Syrian conflict. Sectarianization. W: N. Hashemi, D. Postel (red.). Sectarianization: Mapping the new politics of the Middle East. New York, NY: Oxford University Press.
• Saleh, Y.A.H. (2017). The impossible revolution: Making sense of the Syrian tragedy. London: Oxford University Press.
• Temple, L., Grasso, M.T., Buraczynska, B., Karampampas, S., English, P. (2016). Neoliberal Narrative in Times of Economic Crisis: A Political Claims Analysis of the UK Press, 2007-14. Politics & Policy, 44(3), 553–576.
• Tétreault, M.A. (2000). Stories of democracy: Politics and society in contemporary Kuwait. New York: Columbia University Press.
• Wedeen, L. (1998). Acting “as if”: symbolic politics and social control in Syria.Comparative Studies in Society and History, 40(3), 503–523.
• Woźniak-Bobińska, M. (2018) Polityka zagraniczna Syrii. W: M. Woźniak-Bobińska, A.M. Solarz (red.). Wprowadzenie do polityki zagranicznej muzułmańskich państw Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Warszawa: Scholar.
• Zdanowski, J. (2009).Współczesna muzułmańska myśl społeczno-polityczna. Nurt Braci Muzułmanów. Warszawa: Askon.
• Zisser, E. (1999). The ‘Alawis, Lords of Syria: From Ethnic Minority to Ruling Sect. W: O. Bengio, G. Ben-Dor (red.). Minorities and the State in the Arab World. Boulder, CO: Lynne Rienner Publishers.
• Zisser, E. (2022). Rethinking Syrian nationalism: national identity and state in Syria, from the ‘struggle for Syria’ to the Syrian civil war. Middle Eastern Studies, 58(3), 421–434.