Nowe Dziennikarstwo. Próba rekonstrukcji modelu

Próba rekonstrukcji modelu Nowego Dziennikarstwa wynika z obserwacji symptomów kryzysu dziennikarstwa jako zawodu i misji (odpowiedzialność społeczna). Na podstawie wypowiedzi dziennikarzy i teoretyków można bowiem ustalić hierarchię wartości dziennikarstwa poważnego, na które jest coraz większe zapotrzebowanie społeczne. Nowe Dziennikarstwo jest najczęściej opisywane jako dziennikarstwo świadome, uwzględniające spektrum potrzeb i poglądów odbiorców, zaangażowane, niezależne, funkcjonujące w sferze publicznej, wiarygodne, pełniące rolę edukacyjną. Należy podkreślić, że cechy te odnoszą się przede wszystkim do publicystyki. W artykule uwzględniono stanowiska badawcze m.in. S. Michalczyka, B. Hennessy’ego, P. Manciniego, S. Russa-Mohla, S. Bratkowskiego, R. Kapuścińskiego.

THE NEW JOURNALISM. AN ATTEMPT AT RECONSTRUCTION OF THE MODEL

An attempt at reconstruction of the New Journalism model results from the observation of the crisis symptoms of journalism as a profession and mission (social responsibility). On the grounds of journalists’ and theoreticians’ statements, it is possible to establish a hierarchy of values of the serious journalism, which a social demand is growing for. The New Journalism is most frequently described as the conscious journalism, which provides spectrum of needs and views of recipients. This type of journalism is committed, independent, functioning in the public sphere, credible, realizing educational role. These attributes pertain to journalism. The paper includes standpoints, for example, of S. Michalczyk, B. Hennessy, P. Mancini, S. Russ- Mohl, S. Bratkowski, R. Kapuściński.

BIBLIOGRAFIA:

• (2006). Tygodnik Powszechny, nr 3 (2949).
• Bachmann, K. (2008). Pożytki ze wścibskiej prasy. Gazeta Wyborcza, nr 138 (5748).
• Bendyk, E. (2013). Oprogramowanie rządzi światem. Polityka, nr 38 (2925).
• Bereś, W., Burnetko, K. (2007). Kapuściński: nie ogarniam świata. Warszawa: Świat Książki.
• Bratkowski, S. (2013). Tak dobrze będzie, że nie do wytrzymania. Gazeta Wyborcza, Magazyn, nr 121 (7850).
• Braun, J. (2005). Potęga czwartej władzy. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
• Chyliński, M., Russ-Mohl, S. (2008). Dziennikarstwo. Warszawa: Polskapresse Sp. z o.o.
• Gawroński S., Polak, R. (2010). Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – nowe wyzwania. Kierunki zmian w kształceniu w zakresie dziennikarstwa i komunikacji społecznej. Kraków–Rzeszów–Zamość: Konsorcjum Akademickie.
• Hartman, J. (2013). Medialny stan żebraczy. Polityka, nr 17/18 (2905).
• Hennessy, B. (2009). Dziennikarstwo publicystyczne. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Hofman, I. (2010). Misyjność a prowincjonalizm mediów. Studia Medioznawcze, nr 4 (43).
• Hofman, I. (2010a). Współczesne standardy i wyzwania zawodowe w opiniach dziennikarzy. W: B. Kosmanowa (red.), Media dawne i współczesne. T.V. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM.
• Hofman, I. (2011). Między komercją a misją. Standardy zawodowe dziennikarzy a współczesny rynek mediów. W: I. Hofman (red.), Studia nad dziennikarstwem.Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
• Kapuściński, R. (2003). Autoportret reportera. Kraków: Znak.
• Kapuściński, R. (2012). Nowe Dziennikarstwo. Akcent, nr 3 (129).
• Kolenda-Zaleska, K. (2013). Jeszcze żyjemy. Gazeta Wyborcza, Magazyn, nr 121 (7850).
• Krzemiński, A. (2011). Mediokracja. Polityka, nr 16 (2803).
• Leopold Unger. Doktor Honoris Causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. (2009).Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
• Mencwel, A. (2009). Rodzinna Europa po raz pierwszy. Kraków: Universitas.
• Michalczyk, S. (2008). Społeczeństwo medialne. Katowice: Śląsk.
• Miller, M. (2005). Dziennikarstwo jako narzędzie poznania. W: S. Mocek (red.), Dziennikarstwo, media, społeczeństw. Warszawa: ISP PAN, Collegium Civitas Press.
• Piontek, D., Hordecki, B., Ossowski, S. (2013). Tabloidyzacja dyskursu politycznego w polskich mediach. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM.
• Poulet, B. (2011). Śmierć gazet i przyszłość informacji. Wołowiec: Czarne.
• Skworz, A., Niziołek, A. (red.). (2010). Biblia dziennikarstwa. Kraków: Znak.
• Smoleński, P. (2013). Cycki Dżoany. Pobrane z: http://wyborcza.pl/magazyn/1,132518,13932259,Cycki_Dzoany.html.
• Szot, L. (2013). Dziennikarze mediów lokalnych w Polsce. Między profesjonalizmem a koniecznością przetrwania. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
• Środa, M. (2008). Dziennikarskie ciężkie grzechy, Gazeta Wyborcza, nr 54 (5665).
• Świat według Naczelnych. (2005). Przekrój, nr 6 (3111).
• Taylor, L., Willis, A. (2005). Medioznawstwo. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Torańska, T. (2006). Zdurniałam. Press, nr 12 (132).
• Torańska, T., Purzyńska M. (2013), Ja. My. Oni, Warszawa: Agora.
• Żakowski, J. (2009). Reakcje redakcji. Polityka, nr 1 (2686).
• Żakowski, J. (2011). Polska śródziemnomorska. Polityka, nr 6 (2793).