Branding narodowy – co to jest? Uwagi do toczącej się dyskusji

Artykuł stanowi krytyczny przegląd podejść teoretycznych do fenomenu brandingu narodowego. Rozważania otwiera omówienie idei przewodniej oraz podstawowych założeń, na których opiera się branding narodowy, wraz z próbą odpowiedzi na pytanie o przyczyny jego aktualnej popularności. Następnie są prezentowane dominujące podejścia teoretyczne oraz omawiane najważniejsze definicje. Celem nadrzędnym poniższego artykułu jest sprawdzenie, czy można mówić o jednej, spójnej, powszechnie akceptowanej koncepcji brandingu narodowego. Autorka artykułu konkluduje, że raczej mamy do czynienia z wieloma odmiennymi koncepcjami, które łączą wspólne elementy.

NATION BRANDING – WHAT IS IT? REMARKS ON THE ONGOING DISCUSSION

The article gives a critical overview of theoretical approaches to the phenomenon of nation branding. It begins with an explanation of the core idea and main assumptions, which nation branding is based on, combined with a trial of giving an answer to a question of reasons of its current popularity. After that, it presents dominant theoretical approaches to nation branding and discusses the most significant definitions. The prime goal of the article is to prove whether we can speak of one, coherent, generally accepted concept of nation branding or not. The author of the article concludes that we rather have to deal with many different concepts, which are connected by common elements.

BIBLIOGRAFIA:

• Anholt, S. (2010). Places. Identity, Image and Reputation. London: Palgrave MacMillan.
• Anholt, S. (2007). Tożsamość konkurencyjna. Nowe spojrzenie na markę. Warszawa: Instytut Marki Polskiej.
• Anholt, S., Hildreth, J. (2010). Brand America: The making, unmaking and remaking of the greatest national image of all time. London: Marshall Cavendish Business.
• Armstrong, G., Kotler, Ph. (2012). Marketing. Wprowadzenie. Warszawa: Oficyna a Wolters Kluwer business.
• Aronczyk, A. (2008). “Living the Brand”: Nationality, Globality and the Identity Strategies of Nation Branding Consultants. International Journal of Communication, 2008 (2), s. 41 – 65.
• Copeland, D. (2011). The seven paradoxes of public diplomacy. W: A. Fischer, S. Lucas (red.), Trials of Engagement. The future of Public Diplomacy. Leiden: Martinus NijhoffPublishers.
• Davis, A. (2007). Public Relations. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
• Dinnie, K. (2008). Nation branding: Concepts, issues, practice. Oxford: Elsevier.
• Dzenovska, D. (2005). Remaking the nation of Latvia: anthropological perspectives on nation branding. Place Branding, 1(2), s. 173 – 186.
• Eitel, E. (2013). Reputationskommunikation von Ländern. Instrumente und Erfolgsfaktoren – Theoretische Ansätze und Untersuchung der Kommunikationspraxis am Fallbeispiel Schweiz. Potsdam: Dissertation an der Universität Potsdam.
• Fan, Y. (2006). Branding the nation: What is being branded?. Journal of Vacation Marketing, 12 (1), s. 5 – 14.
• Gilboa, E. (2008). Searching for a Theory of Public Diplomacy. Annals of the American Academy of Political and Social Science, nr 616, s. 55–77.
• Gilmore, F. (2002). A country – can it be repositioned? Spain – the success story of country branding. The Journal of Brand Management, 9 (4 – 5), s. 281 – 293.
• Hereźniak, M., Marka narodowa. Jak skutecznie budować wizerunek i reputację kraju. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
• Jaffe, E.D., Nebenzahn, I.D. (2001). National Image and Competitive Advantage: The theory ad Practice of Country-of-Origin Effect. Frederiksberg: Copenhagen Busininess School Press.
• Jansen, S.C. (2008). Designer nations: Neo-liberal nation branding – Brand Estonia. Social Identities, 1(14), s. 121 – 142.
• Kaneva, N. (2011). Nation Branding: Toward an Agenda for Critical Research. International Journal of Communication, nr 5, s. 117 – 141.
• Lee, K.M. (2009). Nation branding and sustainable competitiveness of nation. Pobrane z: http://doc.utwente.nl/60754/1/thesis_K_M_Lee.pdf.
• Melissen, J. (2007). The New Public Diplomacy. Soft Power in International Relations. London: Netherlands Institute of International Relations Clingendael.
• Nye, J.S. (2004). Soft power: The means to success in world politics. New York: Public Affairs.
• Ociepka, B. (2013). Miękka siła i dyplomacja publiczna Polski. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
• Olins, W. (2004). O marce. Warszawa: Instytut Marki Polskiej.
• Papadopoulos, N. (2004). Place branding: Evolution, meaning and implications. Place Branding, nr 1, s. 36 – 49.
• Porter, M.E. (2001). Porter o konkurencji. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
• Risen, C. (2005). Branding nation. The New York Times Magazine. Pobrane z: http://www.nytimes.com/2005/12/11/magazine/11ideas1-5.html?_r=0.
• Szacka, B. (2008). Wprowadzenie do socjologii. Warszawa: Oficyna Naukowa.
• Szacki, J. (1997). O narodzie i nacjonalizmie. Znak, 3 (502), s. 4 – 32.
• Szadok-Bratuń, A., Bratuń, M. (2012). O wizerunku. W: M. Tabernacka (red.), Public Relations w sferze publicznej. Wizerunek i komunikacja, s. 25 – 46. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.
• Van Ham, P. (2011). Rise of the Branding State. The Postmodern Politics of Image and Reputation. Foreign Affairs, 80 (5), s. 2 – 6.