Wykorzystywanie nowych paradygmatów badawczych w tworzeniu narzędzi i metod w pracy z dziećmi w środowisku międzykulturowym

The adoption of new research paradigms in the development of tools and methods for working with children in a multicultural environment

W artykule przeanalizowano działania prowadzone przez badaczy i badaczki w ramach międzynarodowego projektu „NEW ABC – Networking the Educational Worlds: Across Boundaries for Community Building”, realizowanego w unijnym programie badań i innowacji Horyzont 2020. Projekt ten charakteryzowała innowacyjna metodologia, łącząca aspekty badawcze i integracyjne, wykorzystująca paradygmat Participatory Action Research (PAR), współtworzenia, a także holistyczne podejście do dziecka („whole child approach”), podejście oddolne oraz zaopiekowania i empatii. Warto podkreślić, że aktywizujące metody związane z pedagogiką przygody oraz teorią zakotwiczenia w środowisku lokalnym były kluczowymi elementami projektu, pomagającymi dzieciom polskim oraz tym z doświadczeniem migracji realizować stworzone przez nich projekty społeczne. Animowane przez pary nauczycielsko-asystenckie dzieci używały do tworzenia zajęć specjalnego spacerownika miejskiego umożliwiającego im zakorzenienie się w lokalnej kulturze oraz dziedzictwie miejsca zamieszkania. Artykuł szczegółowo omawia, w jaki sposób zastosowane metody skutecznie przyczyniły się do realizacji założonych celów projektu, podkreślając ich istotną rolę we wspieraniu wszechstronnego rozwoju dzieci w międzykulturowym środowisku edukacyjnym.

W artykule przeanalizowano działania prowadzone przez badaczy i badaczki w ramach międzynarodowego projektu „NEW ABC – Networking the Educational Worlds: Across Boundaries for Community Building”, realizowanego w unijnym programie badań i innowacji Horyzont 2020. Projekt ten charakteryzowała innowacyjna metodologia, łącząca aspekty badawcze i integracyjne, wykorzystująca paradygmat Participatory Action Research (PAR), współtworzenia, a także holistyczne podejście do dziecka („whole child approach”), podejście oddolne oraz zaopiekowania i empatii. Warto podkreślić, że aktywizujące metody związane z pedagogiką przygody oraz teorią zakotwiczenia w środowisku lokalnym były kluczowymi elementami projektu, pomagającymi dzieciom polskim oraz tym z doświadczeniem migracji realizować stworzone przez nich projekty społeczne. Animowane przez pary nauczycielsko-asystenckie dzieci używały do tworzenia zajęć specjalnego spacerownika miejskiego umożliwiającego im zakorzenienie się w lokalnej kulturze oraz dziedzictwie miejsca zamieszkania. Artykuł szczegółowo omawia, w jaki sposób zastosowane metody skutecznie przyczyniły się do realizacji założonych celów projektu, podkreślając ich istotną rolę we wspieraniu wszechstronnego rozwoju dzieci w międzykulturowym środowisku edukacyjnym.

REFERENCES:

• Blair, C. and Razza, R. 2007. Relating Effortful Control, Executive Function, and False Belief Understanding to Emerging Math and Literacy Ability in Kindergarten. Child Development. 78, pp. 647–663.
• Brzozowska-Brywczyńska, M. 2019. Badania partycypacyjne w działaniu (PAR): między produkcją wiedzy a społecznym zaangażowaniem. Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna. 46, ss. 91–101.
• German, L. et al. 2012. The Application of Participatory Action Research to Climate Change Adaptation in Africa. International Development Research Centre and Center for International Forestry Research.
• https://newabc.eu/.
• https://newabc.eu/o-projekcie/.
• Jones, D., Lindquist-Grantz, R. and DeJonckheere, M. 2020. A Review of Mixed Methods Community-Based Participatory Research Applications in Mental Health. Journal of Social, Behavioral and Health Sciences. 14 (1), pp. 254–288.
• Kafel, T. 2016. Zastosowanie metody participatory action research w diagnozowaniu organizacji pozarządowych. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. 7 (955), ss. 23–40.
• Krachman, S., LaRocca, R. and Gabrieli, C. 2018. Accounting for the Whole Child, Educational Leadership. 75 (5), pp. 28–34.
• Lipponen, L., Rajala, A. and Hilpp, J. 2018. Compassion and emotional worlds in early childhood education. In: Pascal, T.B. and Veisson, M. eds. Compassion and emotional worlds in early childhood education. London: Routledge, pp. 168–178.
• Masten, A, Herbers, J and Cutuli, J. 2008. Promoting competence and resilience in the school context. Professional School Counseling. 12(2), pp. 76–85.
• Morote, R. et al. 2020. Co-creation and regional adaptation of resilience-based universal whole-school program in five European regions. European Educational Research Journal. I (27), pp. 3–27.
• Pushor, D. 2008. Collaborative Research. In: Given, L. M. eds. The Sage encyclopedia of qualitative research methods. London: Sage, pp. 91–94.
• Rauter, R., Globocnik, D., Perl-Vorbach, E. and Baumgartner, R. 2019. Open innovation and its effects on economic and sustainability innovation performance. Journal of Innovation & Knowledge. 4 (4), pp. 226–233.
• Sirriyeh, A. 2018. The politics of compassion: Immigration and asylum policy. Bristol: Bristol University Press.
• Slade, S. and Griffith, D. 2013. A whole child approach to student success. KEDI Journal of Educational Policy. KJEP Special Issue, pp. 21–35.
• Szczygieł, E. 2015. Oblicza ubóstwa i wykluczenia społecznego w wybranych krajach europejskich. Kraków: Uniwersytet Jagielloński.
• Triacca, N., Wissink, B., Gomez Garcia, A., Szczygieł, E., Pyrek, R., Smulski, P. i Kovacs, M. 2015. Modele zabezpieczenia społecznego w wybranych krajach europejskich. Turyn – Rzeszów: Wydawnictwo Volontariat Torino.