Szekspir w animacji. Filmowe adaptacje dramatów w kontekście młodego widza

With the passage of time William Shakespeare’s dramatic works became a great inspiration to artists from the area of popular culture. The bard’s masterpieces are often used by filmmakers, including those who create animated movies. The Shakespearian motifs can appear in animated movies in many different ways: starting from accurate adaptations, through movies just slightly inspired by the plot of the dramatic works, ending up with films that refer only to particular characters or popular scenes from the plays. The elements of Shakespearian works may serve as an inspiration for completely new stories, they may also act as an insignificant quirkiness or as a sign of intellectual curiosity. This article’s aim is to discuss the advantages and disadvantages of the animated adaptations of Shakespeare’s plays, indicated for young viewers. On the one hand the techniques used by animators give a chance to find new visual expression of the bard’s plays and let us watch well-known, classic stories in a modern context. On the other hand – what is confirmed by the survey presented in this article – casual approach to Shakespeare’s works, instead of bridging the gaps between the dramatist and young participants in media and culture, may increase the distance between them.

REFERENCES:

• Benešowa M., Jiři Trnka, Praha 1970.
• Giżycki M., Nie tylko Disney. Rzecz o filmie animowanym, Warszawa 2000.
• Helman A., Adaptacja – podstawowa technika twórcza kina [w:] Intermedialność w kulturze końca XX wieku, A. Gwóźdź, S. Krzemień-Ojak (red.), Białystok 1998.
• Helman A., Twórcza zdrada. Filmowe adaptacje literatury, Poznań 1998.
• Hendrykowski M., Słownik terminów filmowych, Poznań 1994.
• Hopfinger M., Adaptacje filmowe utworów literackich. Problemy teorii i interpretacji, Wrocław 1974.
• Jonson B., Pamięci mojego ukochanego mistrza Williama Szekspira, F. Jezierski (tłum.) [w:] W. Szekspir, Wszystko dobre, co się dobrze kończy, Teatr Ziemi Krakowskiej im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, Program nr 26, Tarnów 1963.
• Kossakowski A., Polski film animowany 1945 – 1974, Wrocław 1977.
• Limon J., Obroty przestrzeni. Teatr telewizji. Próba ujęcia teoretycznego, Gdańsk 2008.
• Nesbit E., Shakespeare’s Stories for Young Readers, New York 2006.
• Osborne L.E., Poetry in Motion. Animating Shakespeare [w:] Shakespeare, The Movie: Popularizing the Plays on Film, TV and Video, L.E. Boose, R. Burt (red.), London 1997.
• Przylipiak M., Kino stylu zerowego, Gdańsk 1994.
• Sitkiewicz P., Małe wielkie kino. Film animowany od narodzin do końca okresu klasycznego, Gdańsk 2009.
• Sitkiewicz P., Polska szkoła animacji, Gdańsk 2011.
• Sitkiewicz P., Wychować czy pouczać? Perswazja i propaganda w polskim animowanymfilmie dla dzieci, „Panoptikum” 2008, nr 7.
• Słownik pojęć filmowych, A. Helman (red.), Kraków 1998.
• Spalińska-Mazur J., Obraz – czas – myśl. O widzeniu w animacji filmowej, Opole 2007.
• Toeplitz K.T., Próba sensu, czyli notatnik leniwego kinomana, Warszawa 1974.
• Wells P., Animacja, A. Garbiński (tłum.), Warszawa 2009.
• Wells P., Understanding Animation, London–New York 1998.
• Zipes J., The Enchanted Screen. The Unknown History of Fairy – Tale Films, New York–London2011.
• Shakespeare: The Animated Tales, IMDb, http://www.imdb.com/title/tt0147788/.
• BBC Two – Children’s: Drama, Oficjalna Strona BBC, http://www.bbc.co.uk/bbctwo/programmes/genres/childrens/drama/all.
• DrSnerd, Macbeth in Lego!, YouTube, http://www.youtube.com/watch?v=inoUJ00Q72k.