Spis treści
- Year of publication: 2018
- Source: Show
- Pages: 3-4
- DOI Address: -
- PDF: kim/2018_2/kim20182toc.pdf
Edukacja medialna w nauczaniu wiedzy o społeczeństwie. Między teorią a praktyką
Edukacja medialna w programach kształcenia to kwestia, która co jakiś czas powraca w środowisku komunikologów, badaczy mediów, a także metodyków nauczania. Niejednokrotnie zagadnieniu temu poświęcali swe obrady badacze zrzeszeni w Polskim Towarzystwie Komunikacji Społecznej, w sekcji poświęconej właśnie edukacji medialnej.
Uczniowie z zagadnieniami związanymi z edukacją medialną mają do czynienia na wielu przedmiotach edukacyjnych i na różnych etapach kształcenia Jednak to na przedmiocie wiedza o społeczeństwie winni nauczyć się rozumienia i praktycznego funkcjonowania współczesnych mediów. Czy tak w istocie jest?
Spostrzeżenia w tym temacie najlepiej poczynić, odnosząc do rzeczywistości, kiedy młodzież ma już dużą świadomość społeczną, a więc uczęszcza do szkół ponadgimnazjalnych. Ci uczniowie, którzy nie wybierają wiedzy o społeczeństwie jako przedmiotu dodatkowego, zagadnienia z edukacji medialnej realizują w sposób niezwykle szczątkowy, niedający szansy nabyć umiejętności medialnych. Natomiast ci, którzy chcą przystąpić do matury z wiedzy o społeczeństwie, mający rozszerzenie z tego przedmiotu, nie tylko w sposób teoretyczny powinni rozumieć świat mediów, ale tego świata namacalnie doświadczać, poprzez różnorakie projekty medialne. I tu pojawia się dość istotne pytanie: ile czasu nauczyciele poświęcają na kwestie teoretyczne, a ile na kształcenie w swych podopiecznych odpowiednich nawyków i umiejętności?
edukacja medialna wiedza o społeczeństwie kształcenie świadomość społeczna
Edukacja medialna, reklama, a świadoma profilaktyka – zapobieganie sytuacjom trudnym i samobójstwom w młodszej grupie wiekowej
Niniejszy artykuł stanowi konkluzję rozważań dotyczących edukacji medialnej w perspektywie przeciwdziałania sytuacjom trudnym. W ostatnim czasie jest to tematyka bardzo istotna. Wiele osób nie ma świadomości na temat zagrożeń, które są związane z używaniem substancji niebezpiecznych, jakimi są narkotyki czy dopalacze. Użytkownicy nie znają składu substancji oraz produktów, które często spożywają np. okazjonalnie na imprezach. Często dochodzi do tego, że tracą oni zdrowie bądź życie na skutek przyjmowania substancji nieznanego pochodzenia. Częstym zjawiskiem jest to, że sytuacja trudna może skończyć się dla jednostki tragiczne. Brak możliwości poradzenia sobie z otaczającymi problemami często determinuje to, że osoba próbuje popełnić samobójstwo. Warto zaznaczyć, że samobójstwo jest zjawiskiem wieloaspektowym, gdyż nie ma jednej przyczyny, która warunkuje doprowadzenie do takiego stanu rzeczy. Artykuł ma wymiar teoretyczno-praktyczny, związany ze zwiększaniem świadomości na temat zagrożeń współczesnego świata.
Projekty edukacji uniwersyteckiej – doświadczanie współpracy studentów ze środowiskiem zewnętrznym
Realizacja projektów w ramach zajęć praktycznych w pełni wpisuje się, zdaniem autorki, w aktualne kierunki zmian i trendy w edukacji akademickiej (m.in.): zarządzanie pracą zespołową; elementy tzw. edurozrywki (ang. edutainment) w tradycyjnej dydaktyce; e-edukacja; wzrost znaczenia kształtowania kompetencji społecznych.
W procesie realizacji projektów przydatne są kompetencje eksperta w zakresie uczenia się, zarówno w edukacji formalnej, jak i nieformalnej (zob. coaching edukacyjny, e-tutoring, e-coaching, kursy MOOCs – masowe, zdalne, ogólnodostępne, bezpłatne, z renomowanych uczelni), a ponadto umiejętność wykorzystania nowych możliwości w zakresie edukacji (są to m.in.: edukacja w Second Life; e-learning; m-learning; edutainment; gamification; idea Bring Your Own Device (BYOD); flipped classroom; Jigsaw; LdL; blended learning1) oraz bieżąca orientacja w nowych metodach, technikach i narzędziach.
wdrożenie projektu edukacja nieformalna możliwości edukacji kompetencje społeczne
Metodologia badań społecznych w dydaktyce akademickiej
W artykule przedstawiono specyfikę nauczania metodologii badań społecznych z uwzględnieniem form dydaktycznych oraz typowych problemów, z którymi spotykają się studenci na zajęciach w ramach bloku metodologicznego. Opisano sposób prowadzenia zajęć o charakterze praktycznym, wynikający z wieloletniego doświadczenia dydaktycznego.
Design Thinking. Teoria i praktyka dydaktyczna
Design Thinking jest procesem skoncentrowanym wokół człowieka i jego potrzeb, może być stosowany do tworzenia nowych produktów, usług, ale także rozwiązywania problemów. Nie ma jeszcze ustalonej definicji Design Thinking, gdyż jest to bardziej sposób myślenia niż sztywna technika działania. Kluczowe w tym procesie jest rozumienie nawyków, kontekstu społecznego i motywacji użytkowników danego produktu/usługi/innowacji. Użytkownik i jego potrzeby znajdują się w centrum procesu Design Thinking. W związku z tym bardzo ważne jest to, by wejść do świata użytkowników i wysondować ich oczekiwania np. w formie ankiet czy wywiadów. Dzięki temu innowacyjne pomysły będą miały przełożenie na realia funkcjonowania produktu czy usługi. Celem artykułu jest przedstawienie ram teoretycznych DT, podstawowych technik stosowanych w tej metodzie i praktycznych efektów zastosowania Design Thinking w szkolnictwie wyższym.
Wirtualna akademia. Studium przypadku
Rewolucja cyfrowa, jaka ma miejsce od kilkudziesięciu już lat doprowadziła do ogromnych zmian we wszystkich praktykach społecznych. Jednym z jej efektów jest także olbrzymia transformacja edukacji. Tradycyjnej szkole czy uczelni wyrosła konkurencja w postaci różnego rodzaju kursów, szkoleń, tutoriali, webinariów czy wykładów umieszczanych na platformach i portalach internetowych i to najczęściej darmowych. Zrewolucjonizowały one – i to na skalę globalną – funkcjonowanie nauczania/uczenia się we współczesnym świecie.
Jednym z przykładów wykorzystania technologii ICT do działań edukacyjnych są tzw. wirtualne akademie. Funkcjonują one tylko w sieci i dostarczają przestrzeni do nauki i edukacji. Zawierają także różnego rodzaju zasoby w postaci materiałów dydaktycznych, tj. podcastów, poradników, testów, filmów i innych materiałów multimedialnych.
Funkcjonowanie tych wirtualnych akademii i ich innowacyjna rola została pokazana na przykładzie działalności Academia Electronica. Powodów tej decyzji jest kilka. Po pierwsze, jest ona darmowa. Po drugie, funkcjonuje w środowisku Second Life, które stwarza nieograniczone wręcz możliwości kreacyjne. Po trzecie, autor jest związany z tą Academią – praktycznie od początku jej istnienia i mógł praktykować różne formy działań, które ona umożliwia i to nie tylko na płaszczyźnie edukacyjnej. Po czwarte wreszcie, jej działalność nie była do tej pory przedmiotem licznych studiów naukowych – w postaci monografii czy artykułów.
Artykuł składa się z czterech części: w pierwszej dokonano krótkiej charakterystyki świata Second Life, w ramach którego funkcjonuje Academia, w drugiej przedstawiono powstanie i rozwój Academii, w trzeciej zaprezentowano funkcjonowanie tej wirtualnej uczelni jako placówki dydaktycznej i naukowej, w części ostatniej porównano ten rodzaj instytucji z innym przedsięwzięciami edukacyjnymi funkcjonującymi w Internecie – czyli w środowisku wirtualnym.
Academia Electronica stanowi nie tylko unikalną na polskim gruncie placówkę naukowo- edukacyjną ale stwarza pole do nieograniczonej wprost kreatywności – jeśli chodzi o wykorzystanie wirtualnych światów do nowego modelu kształcenia i uprawiania nauki. Te światy stają się tak samo realne, jak te dotychczasowe tworzone w środowisku fizycznym. Zmusza to do przeformułowania wielu celów, zasad i metod prowadzenia działalności wiedzotwórczej. Wydaje się, że wzorzec szkoły czy uczelni funkcjonującej tylko w określonym fizycznym miejscu i który ma monopol na dostarczanie wiedzy i tworzenie nowej odchodzi pomału do lamusa. Edukacja i nauka stają się coraz bardziej rozproszone, zróżnicowane, wielopłaszczyznowe i spluralizowane. Jednym z ważnych ogniw tej nowej edukacji są wirtualne akademie.
wirtualna akademia edukacja uczenie się technologia ICT materiały dydaktyczne Academia Electronica
Specyfika internetowych serwisów. Studium przypadku: Netflix
Serwis Netflix to jeden z największych na świecie internetowych serwisów rozrywkowych, dostępny w ponad 190 krajach dla ponad 130 milionów zarejestrowanych użytkowników. Platforma oferuje dostęp do globalnej biblioteki materiałów wideo zawierającej Netflix Originals, filmy pełnometrażowe i dokumentalne, seriale, programy i nie tylko. Materiały dostępne w serwisie mogą być różne dla poszczególnych rejonów i mogą ulegać zmianom na przestrzeni czasu. W artykule przeanalizowano historię Netflixa oraz jego usytuowanie na rynku na przestrzeni ostatnich lat (ilości subskrybentów) przez pryzmat konkurencyjnych serwisów i zawartości merytorycznej.
Osoby starsze w społeczeństwie informacyjnym. E-learning jako szansa na przeciwdziałanie cyfrowej marginalizacji seniorów
Społeczeństwo informacyjne charakteryzuje szybki rozwój nowoczesnych technologii. Skutkuje to koniecznością użytkowania coraz to nowszych urządzeń. Szczególnie dla osób starszych trudne jest podążanie za nowościami. Dlatego niezbędne jest całożyciowe dokształcanie się i podnoszenie swoich kompetencji, które zapobiegną cyfrowemu wykluczeniu seniorów. Uniwersytety Trzeciego Wieku oraz organizacje pozarządowe mają w swojej ofercie przedmioty, które wspomagają słuchaczy w odnalezieniu się we współczesnym, starzejącym się społeczeństwie. Szansą na nową formę edukacyjną, która może przeciwdziałać wykluczeniu seniorów, jest e-learning.
Badania nad recepcją przekazów medialnych w praktyce
Publikacja stanowi rodzaj scenariusza zajęć z zakresu edukacji medialnej. Studenci w czasie zajęć fakultatywnych, jako młodzi badacze, pod kierunkiem prowadzącej przeprowadzili obserwacje odbiorców mediów w warunkach naturalnych. Wynikiem tych badań stały się teksty przeznaczone do publikacji jako unikatowe materiały prezentujące skutki recepcji przekazów medialnych.
Serwisy społecznościowe jako narzędzia promocji w społeczeństwie informacyjnym
Celem artykułu jest zapoznanie z rozwojem Internetu jako narzędzia komunikacji i promocji oraz public relations we współczesnym społeczeństwie globalnym. Udział kanałów elektronicznych w komunikacji interpersonalnej stale rośnie, stając się dominującym sposobem komunikacji medialnej na świecie. Nie oznacza to, że będzie to jedyny sposób komunikacji, ale należy zauważyć, że będzie on dominujący. W artykule podjęto próbę przybliżenia kwestii rozwoju nowych mediów pod względem statystycznym i ilościowym, ale także ze względu na demografię i lokalizację geograficzną użytkowników. Pokazano struktury i możliwości oraz potencjalne sposoby rozwoju mediów w przyszłości. Statystyki pochodzą z centrów badawczych głównie ze Stanów Zjednoczonych Ameryki. Analiza obejmuje ogólne zagadnienia mediów społecznościowych, w szczególności portale społecznościowe i ich skalę oddziaływania na społeczeństwo globalne. Należy zauważyć, że zmieniło się podejście przedsiębiorstw do społeczeństwa. Dzięki lepszym danym, bardziej szczegółowym parametrom reklamowym i rosnącej bazie użytkowników, media społeczne są jednym ze sposobów inwestowania. Adaptacja mediów społecznościowych przez osoby starsze stale rośnie, co oznacza, że więcej firm może odnieść korzyści z reklam bezpośrednio związanych z tą grupą.
współczesne media internet public relations promocja medialna komunikacja społeczna komunikacja medialna
Innowacyjne metody nauczania w pracy ze studentami nauk społecznych – wybrane aplikacje mobilne
Celem artykułu jest scharakteryzowanie pozycji aplikacji mobilnych i ich możliwości w nauczaniu w szkole wyższej na kierunkach społecznych. Temat wykorzystania zarówno smartfonów, jak i aplikacji mobilnych nie jest jeszcze mocno eksplorowany w literaturze polskiej. Brakuje całościowych, większych badań i dopiero z dłuższej perspektywy będzie można ocenić ich użyteczność i efekty tak pozytywne, jak i negatywne zaangażowania tej technologii w zajęcia. Obecnie wydaje się, że jest to narzędzie atrakcyjne zwłaszcza dla studentów – ponieważ pozwala im na funkcjonowanie w znajomym środowisku i posługiwanie się narzędziami, które są dla nich łatwe w obsłudze. Mobil – learning(m-learning) to nowocześniejsza formuła e-learningu, która może z nim współgrać i uzupełniać jego możliwości. Rozwój technologii informacyjnej i możliwość wykorzystania w trakcie zajęć ze studentami aplikacji mobilnych jest interesującą alternatywą dla tradycyjnych form edukacyjnych. Angażując obie strony procesu dydaktycznego, pozwala się słuchaczom na duży margines swobody. Tworzenie własnych zasobów, kreatywny sposób aranżacji treści, zadaniowość stwarzają płaszczyznę dla innowacyjnego nauczania. Spełnia się tym samym postulat nowoczesnego multisensorycznego, syntetycznego, mniej stresotwórczego i wspierającego uczenia. Jest to jeszcze ciągle w sferze eksperymentu, zbierania doświadczeń, aktywnej obserwacji, chociaż zainteresowanie ze strony studentów pozwala na stwierdzenie, że jest to właściwy kierunek rozwoju dydaktyki szkoły wyższej.
Digitalizacja zasobów Instytutu Literackiego w Paryżu
Instytut Literacki został założony w 1946 r. w Rzymie. Jak wskazano w powołującym go rozkazie, głównym celem było prowadzenie akcji wydawniczej w dziedzinie kulturalnej, literackiej i społecznej, a także zbieranie dorobku piśmiennictwa polskiego. Inicjatorem tego przedsięwzięcia i redaktorem był Jerzy Giedroyc. W okresie funkcjonowania Instytutu Literackiego, tj. w latach 1947–2000, ukazało się 637 numerów miesięcznika „Kultura”, 171 numerów kwartalnika „Zeszyty Historyczne” oraz książki: 26 publikacji w latach 1947–1952 i 378 książek w serii „Biblioteka Kultury”. Oprócz wskazanych wyżej publikacji, w archiwum Instytutu Literackiego zachowała się bardzo duża liczba innych książek, czasopism polskich i zagranicznych, wycinków prasowych oraz dokumentów, listów i fotografii. Ich zebranie i uporządkowanie, a także wykonanie wersji elektronicznej było możliwe m.in. dzięki projektom: „Inwentarz Archiwum Instytutu Literackiego Kultura” oraz „Digitalizacja Archiwum Instytutu Literackiego”.
W artykule została zwrócona uwaga na proces digitalizacji zasobów Instytutu Literackiego. Cyfrowe wersje oryginalnych tekstów źródłowych mogą bowiem posłużyć dalszym badaniom na temat spuścizny Jerzego Giedroycia. Wskazany dostęp to także ułatwienie do podejmowania dalszych prac i ochrona dokumentów, zwłaszcza rękopisów, w związku z niszczeniem i upływem czasu. Jako przykład ilustrujący tę tezę w artykule posłużono się przykładem Jerzego Pomianowskiego, jednego ze współpracowników paryskiej „Kultury”, wskazując sposoby przeprowadzania wstępnej kwerendy źródłowej, tak ważnej dla realizacji tematu badawczego.
Czynniki kompetencji komunikacji międzykulturowej w wielokulturowym środowisku biznesowym
Artykuł dotyczy kompetencji komunikacji międzykulturowej w wielokulturowym środowisku biznesowym. Studium przypadku obejmuje porównanie środowiska biznesowego kilku krajów w Europie, a mianowicie państw bałtyckich: Łotwy, Litwy, Estonii i Finlandii. Atorka przedstawia bogatą bazę teoretyczną przez pryzmat praktyki nauczania.
Edukacja medialna w OsloMet: upraktycznienie studiów i wprowadzenie staży zawodowych
Artykuł jest raportem z wystąpienia podczas międzynarodowej konferencji naukowej „Innowacyjne metody dydaktyczne. Praktyczne nauczanie w naukach społecznych”, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin, 21–22 maja 2018. Autor skupił się na przedstawieniu specyfiki praktycznego kształcenia dziennikarzy w Oslo Metropolitan University (Norwegia).
edukacja medialna dziennikarstwo Oslo Metropolitan University
© 2017 Adam Marszałek Publishing House. All rights reserved.
Projekt i wykonanie Pollyart