Opposition of Parliamentary Groups and Their Internal (dis)unity – a New Measurement Tool

The aim of this paper is to present a way of measuring the actual opposition distance between parliamentary political groups. Attention was focused on opposition observed through the lens of parliamentary group behaviour in potentially final passage votes. The research was conducted on the basis of a case study. The analysis was based on 1524 votes that were taken in the first half of the ninth term of the Polish Sejm. Consideration was given to the degree of opposition between the ruling group and those that formally remained outside the government camp. It was first measured using the Index of Voting Likeness. A new measurement tool was then proposed to quantify the level of opposition between the two groups, taking into account the position of each group on a particular issue, as well as the extent of their internal unity.

Opozycyjność frakcji parlamentarnych i ich wewnętrzna (nie)spójność – nowe narzędzie pomiaru

Celem artykułu jest przedstawienie sposobu pomiaru rzeczywistego dystansu opozycyjności między parlamentarnymi frakcjami politycznymi. Uwagę skupiono na opozycyjności obserwowanej przez pryzmat zachowań frakcji parlamentarnych w potencjalnie ostatecznych głosowaniach legislacyjnych. Badania przeprowadzono na podstawie studium przypadku. Analizie poddano 1524 głosowania, które odbyły się w latach 2019–2021, a dokładnie w pierwszej połowie IX kadencji Sejmu RP. Zwrócono uwagę na poziom opozycyjności między frakcją rządzącą a tymi, które formalnie pozostawały poza obozem rządowym. W pierwszej kolejności pomiaru opozycyjności dokonano w oparciu o indeks podobieństwa w głosowaniach. Następnie zaproponowano nowe narzędzie pomiaru dające sposobność skwantyfikowania poziomu opozycyjności pomiędzy dwoma frakcjami uwzględniając stanowisko każdej z nich względem konkretnej sprawy, jak i zakres ich wewnętrznej spójności.

REFERENCES:

• Ainsley C., Carrubba C.J., Crisp B.F., Demirkaya B., Gabel M.J., Hadzic D., Roll-Call Vote Selection: Implications for the Study of Legislative Politics, “American Political Science Review” 2020, vol. 114, no. 3.
• Bardi L., Mair P., The Parameters of Party Systems, “Party Politics” 2008, vol. 14, no. 2.
• Budge I., The internal analysis of election programmes [in:] Ideology, Strategy and party change: spatial analyses of post-war election programmes in 19 democracies, eds. I. Budge, D. Robertson, D. Hearl, Cambridge 1987.
• Carey J.M., Legislative Voting and Accountability, New York 2009.
• Fazekas Z., Hansen M.E., Incentives for non-participation: absence in the United Kingdom House of Commons, 1997–2015, “Public Choice” 2022, vol. 191, no. 1–2.
• Franzmann S.T., Competition, contest, and cooperation: The analytic framework of the issue market, “Journal of Theoretical Politics” 2011, vol. 23, no. 3.
• Helms L., Introduction: the nature of political opposition in contemporary electoral democracies and autocracies, “European Political Science” 2021, vol. 20.
• Hug S., Selection Effects in Roll Call Votes, “British Journal of Political Science” 2010, vol. 40, no. 1.
• Lowe W., Benoit K., Mikhaylov S., Laver M., Scaling Policy Preferences from Coded Political Texts, “Legislative Studies Quarterly” 2011, vol. 36, no. 1.
• Mc Nabb D.E., Research Methods for Political Science. Quantitative and Qualitative Approaches, New York 2015.
• Rice S.A., The Behavior of Legislative Groups. A Method of Measurement, “Political Science Quarterly” 1925, vol. 40, no. 1.
• Sobolewska-Myślik K., Kasprowicz D., Opozycja parlamentarna w III kadencji Sejmu (1997–2001) [in:] Opozycja parlamentarna w Polsce w latach 1997–2010, ed. K. Łabędź, Kraków 2012.
• Stecker Ch., How effects on party unity vary across votes, “Party Politics” 2015, vol. 21, no. 5.
• Werner A., Lacewell O., Volkens A., Matthieß T., Zehnter L., van Rinsum L., Manifesto Coding Instructions (5th re-revised edition), May 2021, https://manifesto-project.wzb.eu/down/papers/handbook_2021_version_5.pdf.