Spajająca siła władzy? Poszukiwanie determinant spójności frakcji parlamentarnych w Sejmie RP

The Unifying Force of Power? Searching for Determinants of Cohesion of Parliamentary Factions in the Sejm of the Republic of Poland

The main entities of political rivarly at the parliamentary level are factions associating deputies based on party affiliation. Their effectiveness depends to a large extent on the level of unity, which is expressed by the similarity of their members’ voting behavior in plenary sessions. This article examines whether there is a difference in unity between the faction constituting the parliamentary support base of the government and the most significant opposition faction. Additionally, it checks whether the unity of parliamentary factions increases or decreases over time. In order to solve the research problem, an analysis of 6,522 votes in the Sejm of the Republic of Poland of the 7th, 8th, 9th, and 10th term was carried out, using modified version of the agreement index proposed by the research team led by Simon Hix.

Głównymi podmiotami rywalizacji politycznej na poziomie parlamentarnym są frakcje zrzeszające deputowanych w oparciu o przynależność partyjną. Ich skuteczność w znacznym stopniu zależy od poziomu spójności, który wyraża się podobieństwem zachowań ich członków w głosowaniach na posiedzeniach plenarnych. W niniejszym artykule postanowiono zbadać, czy istnieje różnica w poziomie spójności między frakcją stanowiącą parlamentarne zaplecze rządu i największą frakcją opozycyjną. Dodatkowo postanowiono sprawdzić, czy wraz z upływem czasu spójność frakcji parlamentarnych się zwiększa czy zmniejsza. W celu rozwiązania problemu badawczego przeprowadzono analizę 6522 głosowań w Sejmie RP VII, VIII, IX i X kadencji oraz wykorzystano zmodyfikowaną wersję indeksu zgodności zaproponowanego przez zespół badawczy pod kierunkiem Simona Hixa

REFERENCES:

• Alberski R., Kozierska J., Wybory parlamentarne w Polsce w 2019 roku i ich polityczne konsekwencje [w:] Політичні партії і вибори: українські та світові практики, в. 4, Львів 2020.
• Bartels L.M., Democracy Erodes from the Top: Leaders, Citizens, and the Challenge of Populism in Europe, Princeton 2023.
• Close C., Nuñez L., At the root of parliamentary party cohesion: the role of intraparty heterogeneity, „Cahiers du CEVIPOL Brussels Working Papers” 2016, nr 1.
• Glajcar R., Opposition of Parliamentary Groups and Their Internal (dis)unity – a New Measurement Tool, „Przegląd Prawa Konstytucyjnego” 2023, t. 76, nr 6.
• Glajcar R., Spójność frakcji parlamentarnych w pierwszym roku działalności Sejmu RP IX kadencji, „Przegląd Sejmowy” 2022, nr 5 (172).
• Gregor K., Havlík V., Příčiny jednotnosti hlasování a složení legislativních koalic v Senátu ve srovnání s Poslaneckou sněmovnou v letech 1998–2010, „Sociologický časopis/Czech Sociological Review” 2013, t. 49, nr 4.
• Hazan R.Y., Does Cohesion Equal Discipline? Towards a Conceptual Delineation [w:] Cohesion and Discipline in Legislatures, red. R.Y. Hazan, New York 2006.
• Helms L., Studying Parliamentary Opposition in Old and New Democracies: Issues and Perspectives, „Journal of Legislative Studies” 2008, t. 14, nr 1–2.
• Hix S., Noury A., Roland G., Power to the Parties. Cohesion and Competition in the European Parliament, 1979–2001, „British Journal of Political Science” 2005, t. 35, nr 2.
• Kam C.J., Party Discipline and Parliamentary Politics, New York 2009.
• Katz R.S., Mair P., The Cartel Party Thesis. A Restatement, „Perspective on Politics” 2009, t. 7, nr 4.
• Louwerse T., Otjes S., How Populists Wage Opposition: Parliamentary Opposition Behaviour and Populism in the Netherlands, „Political Studies” 2019, t. 67, nr 2.
• Olson D.M., Demokratyczne instytucje legislacyjne. Ujęcie porównawcze, tłum. J.S. Kugler, Warszawa 1998.
• Ossowski Sz., „Podwójne wybory” w 2015 roku. Spójność strategii komunikacyjnych podczas prezydenckiej i parlamentarnej kampanii wyborczych [w:] Polskie wybory 2014– 2015. Kontekst krajowy i międzynarodowy – przebieg rywalizacji – konsekwencje polityczne, t. I, red. M. Kolczyński, Katowice 2017.
• Pedersen H.H., How intra-party power relations affect the coalition behaviour of political parties, „Party Politics” 2010, t. 16, nr 6.
• Rehmert J., Party membership, pre-parliamentary socialization and party cohesion, „Party Politics” 2022, t. 28, nr 6.
• Rice S.A., The Behavior of Legislative Groups. A Method of Measurement, „Political Science Quarterly” 1925, t. 40, nr 1.
• Saalfeld T., Intra-party conflict and cabinet survival in 17 West European democracies 1945–1999 [w:] Intra-Party Politics and Coalition Governments, red. D. Giannetti, K. Benoit, London 2008.
• Sieberer U., Party Unity in Parliamentary Democracies: A Comparative Analysis, „Journal of Legislative Studies” 2006, t. 12, nr 2.
• Słomczyński W., Poznański P., Harańczyk G., Sokołowski J.K., Spójność polskich ugrupowań parlamentarnych [w:] Wybrane aspekty funkcjonowania Sejmu w latach 1997– 2007, red. J.K. Sokołowski, P. Poznański, Kraków 2008.
• Stecker Ch., How effects on party unity vary across votes, „Party Politics” 2015, t. 21, nr 5.
• Stolicki D., Wewnątrzpartyjne konflikty w głosowaniach sejmowych w PO i PiS w latach 2001–2014, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica” 2015, t. XV.
• Tsebelis G., Veto Players and Law Production in Parliamentary Democracies: An Empirical Analysis, „American Political Science Review” 1999, t. 93, nr 3.