Problem podstaw i trybu odrzucenia sprawozdania finansowego komitetu wyborczego

The problem of the grounds and procedure for rejecting the financial statements of the election committee

Financial statement is an important element in checking the compliant financing of an election campaign. According to the Election Code, the financial representative of the election committee should submit to the election body to which the election committee previously submitted a notification of its establishment, a financial report on the committee’s revenues, expenses and liabilities, including bank loans obtained and loans conditions. In this situation, the financial statement may be submitted to the National Electoral Commission as well as to other election bodies. However, if the report was rejected by the election commissioner, the financial representative may appeal against such decision to the District Court. Judicial practice shows that it was disputed whether a complaint could be brought in a situation where the report was accepted, but at the same time the identified shortcomings were identified. The content of the obligatory statutory grounds for rejecting the report was also questioned.

Instytucja sprawozdania finansowego jest ważnym elementem sprawdzania prawidłowości finansowania kampanii wyborczej. W myśl kodeksu wyborczego pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego winien przedłożyć organowi wyborczemu któremu komitet wyborczy złożył wcześniej zawiadomienie o swoim utworzeniu sprawozdanie finansowe o przychodach, wydatkach i zobowiązaniach komitetu w tym także o uzyskanych kredytach bankowych i warunkach ich uzyskania. Sprawozdanie finansowe może w tej sytuacji być składane Państwowej Komisji Wyborczej, a także innym organom wyborczym. Jeżeli jednak sprawozdanie zostałoby odrzucone przez komisarza wyborczego pełnomocnik finansowy może wnieść do Sądu Okręgowego odwołanie od takiego postanowienia. Z dotychczasowych judykatów wynika, iż sporne było, czy istnieje możliwość wniesienia skargi w sytuacji, gdy sprawozdanie zostało przyjęte, lecz jednocześnie wskazano stwierdzone uchybienia. Kwestionowano także treść obligatoryjnych podstaw ustawowych odrzucenia sprawozdania.

REFERENCES:

Literature:

• Chmaj M., Wolność tworzenia i działania partii politycznych. Studium porównawcze,
  Olsztyn 2006.
• Czaplicki K.W., Dauter B., Jaworski S., Kisielewicz A., Rymarz F., Zbieranek J., Kodeks
  wyborczy. Komentarz, wyd. 2, Warszawa 2018.
• Gąsior P., Biegli rewidenci jako prywatno-prawne podmioty uczestniczące, wraz z pod-
  miotami administracji wyborczej, w procesie kontroli finansowania partii politycznych i kampanii wyborczych, [w:] 25 lat Demokratycznego Prawa Wyborczego i Organów wyborczych w Polsce (1991–2016), red. W. Hermeliński, B. Tokaj, Warszawa 2016.
• Gąsior T., Obowiązek sprawozdawczy komitetów wyborczych, „Samorząd Terytorialny”
  2015, nr 7–8.
• Gorgol A., Prawne aspekty publicznego finansowania partii politycznych w Polsce i na poziomie europejskim Lublin 2011.
• Jaworski S.J., Status obwodowej komisji wyborczej w systemie polskich organów wyborczych, [w:] Fiat iustitia pereat mundus. Księga jubileuszowa poświęcona SędziemuSądu Najwyższego Stanisławowi Zabłockiemu z okazji 40-lecia pracy zawodowej, red.
  P. Hofmański, Warszawa 2014.
• Rymarz S., Finansowanie wyborów, [w:] Prawo wyborczej Rzeczypospolitej Polskiej i problemy akcesji Polski do Unii Europejskiej: Materiały XLIV Ogólnopolskiej Konferencji Katedr i Zakładów Prawa Konstytucyjnego, Olsztyn 25–27 kwietnia 2002 r., red.
• A. Sylwestrzak, J. Juchniewicz, Olsztyn 2003.
• Sokala A., Sprawozdanie finansowe, [w:] B. Michalak, A. Sokala, Leksykon prawa wyborczego i systemów wyborczych, Warszawa 2010.
• Uziębło P., Finansowanie kampanii wyborczej w polskich wyborach parlamentarnych na mocy kodeksu wyborczego, [w:] Kodeks wyborczy. Wstępna ocena, red. K. Skotnic-
  ki, Warszawa 2011.