Экологическая неоконвергенция : от теории к практике

Environmental convergence: from the theory to practice

Impending environmental disaster due to increased human and industrial environmental pressures force states to bring together their positions and policies to protect it, which leads to the development of environmental convergence. This mechanism is the basis for the formation of national and global environmental policy. It is essential to study the fundamental trends, directions and forms in terms of ped. cting global development in the first half of the twenty-first century. Based on the analysis of ecological theory of convergence and the latest trends of international cooperation, concludes a new phase of convergence of states, which is inherent old and gain new forms of international cooperation. We introduce the concept of neo-convergence, as a new form of states rapprochement. The benefits for different groups of countries in participating in the environmental convergence, their progress towards convergence and policies in the environmental field (2004 – 2014) and main problems of evaluation systems that process are shown and analysed.

Надвигающаяся экологическая катастрофа вследствие усиления антропогенного и промышленного давления на окружающую среду принуждает государства сближать свои позиции и политику по ее защите, что ведет к развитию экологической конвергенции. Данный механизм лежит в основе формирования национальной и глобальной экологической политики. Это актуализирует изучение его основных тенденций, направлений и форм с точки зрения прогнозирования мирового развития в первой половине ХХI в. На основе анализа теории экологической конвергенции и последних тенденций международного сотрудничества делается вывод о начале нового этапа сближения государств, которому присуще сохранение старых и генерирование новых форм межгосударственного сотрудничества. Вводится понятие неоконвергенции, как новой формы сближения государств. Рассматриваются преимущества для разных групп государств от участия в экологической конвергенции. Анализируются их успехи на пути сближения позиций и политик в экологической сфере (2004 – 2014 гг.) и главные проблемы систем оценки этого процесса.

Ekologiczna neo-konwergencja: od teorii do praktyki

Zbliżająca się katastrofa ekologiczna powodowana wzmocnieniem ludzkiego i przemysłowego oddziaływania na środowisko wymusza na państwach zbliżanie swoich stanowisk i polityki do kwestii ochrony środowiska, co prowadzi do rozwoju ekologicznej konwergencji. Dany mechanizm jest podstawą tworzenia krajowej i globalnej polityki środowiskowej. Istotne jest, aby zbadać jego główne tendencje, kierunki i formy w zakresie prognozowania rozwoju globalnego w pierwszej połowie XXI w. Na podstawie analizy ekologicznej konwergencji oraz najnowszych tendencji współpracy międzynarodowej zarysowuje się początek nowej fazy zbliżenia krajów, które jest nierozerwalnie związane z zachowaniem starych i tworzeniem nowych form współpracy międzynarodowej. Pojęcie neo-konwergencji jest rozumiane jako nowa forma zbliżenia państw. W artykule rozpatrywane są korzyści, dla różnych typów państw, uczestnictwa w ekologicznej konwergencji. Analizowane są ich postępy w drodze do zbliżenia pozycji i polityki w dziedzinie środowiska naturalnego (w latach 2004 – 2014) oraz główne problemy systemu ewaluacji procesu.

BIBLIOGRAFIA:

• Barrios S., Holger G., Strobl E.A., Multinational Enterprises and New Trade Theory: Evidence for the Convergence Hypothesis, “Open Economies Review” 2003, No. 14 (4).
• Bennett C., What Is Policy Convergence and What Causes It?, “British Journal of Political Science” 1991, No. 21 (2).
• Bennett C., Different processes, one result. The convergence of data protection policy in Europe and the United States, “Governance” 1988, No. 1.
• Botcheva L., Martin L.L., Institutional effects on state behaviour. Convergence and divergence, “International Studies Quarterly” 2001, No. 45.
• Busch P., Jörgens H., International patterns of environmental policy change and convergence, “European Environment” 2005, No. 15(2).
• Busch P., Jörgens H., Tews K. The global diffusion of regulatory instruments: the making of a new international environmental regime, “The Annals of the American Political Science Association” 2005, No. 598 (1).
• Busch P., Jörgens H., The international sources of policy convergence: explaining the spread of environmental policy innovations, “Journal of European Public Policy” Special Issue: Cross-national Policy Convergence: Causes, Concepts and Empirical Findings 2005, Vol. 12, No. 5.
• Busch P., Jörgens H., The international sources of policy convergence: explaining the spread of environmental policy innovations, “Journal of European Public Policy” 2005, No. 12 (5).
• Busch P., Jörgens H., Tews K., The diffusion of new environmental policy instruments, “European Journal of Political Research” 2003, Vol. 41 (2).
• Busch P., Tews K., Governance by diffusion? Potentials and restrictions for environmental policy diffusion, [in:] Global environmental change and the nation state, eds. F. Biermann, R. Brohm, K. Dingwerth, Potsdam: Potsdam Institute for Climate Impact Research.
• Drezner D.W., Globalization and policy convergence, “The International Studies Review” 2001, No. 3.
• Gilardi F., The international foundations of regulatory capitalism: the diffusion of independent regulatory agencies in Western Europe, “The Annals of the American Academy of Political and Social Science” 2005, No. 598.
• Guler I., Guillen M., Macpherson J., Global competition, institutions and the diffusion of organizational practices. The international spread of ISO 9000 quality certificates, “Administrative Science Quarterly” 2002, No. 47.
• Heichel S., Pape J., Sommerer T., Is there convergence in convergence research? An overview of empirical studies on policy convergence, “Journal of European Public Policy” 2005, No. 12 (5).
• Hoberg G., Globalization and policy convergence: symposium overview, “Journal of Comparative Policy Analysis: Research and Practice” 2001, No. 3.
• Holzinger K., Knill C., Arts B., Environmental Policy Convergence in Europe. The Impact of International Institutions and Trade, N.Y.–L.: Cambridge University Press, 2008.
• Holzinger K., Knill C., Sommerer T., Environmental Policy Convergence: The Impact of International Harmonization, Transnational Communication, and Regulatory Competition, “International Organization” 2008, Vol. 62.
• Holzinger K., Knil C., Causes and conditions of cross-national policy convergence, “Journal of European Public Policy” 2005, No. 12.
• Holzinger K., Knil C., Competition, cooperation and communication. A theoretical analysis of different sources of environmental policy convergence and their interaction. Working Paper, Political Science Series No. 102, Vienna: Institute for Advanced Studies.
• Humphreys P., Europeanisation, globalisation and telecommunications governance: a neo-Gramscian analysis, “Convergence: The Journal of Research into New Media Technologies” 2002, No. 8.
• Knill C., Introduction: Cross-national policy convergence: concepts, approaches and explanatory factors, “Journal of European Public Policy” 2005, No. 12 (5).
• Simmons B.A., Elkins Z., The globalization of liberalization: policy diffusion in the international political economy, “American Political Science Review” 2004, No. 98.
• Strang D., Meyer J., Institutional conditions for diffusion, “Theory and Society” 1993, No. 22.