„O Kutno! Wyprałoś mnie z uczuć jak płótno.” Istniejące czy nieistniejące formy w polszczyźnie?

“O, Kutno! Wyprałoś mnie z uczuć jak płótno.” Existing or non-existing forms in the polish language?

The participle istniejące [English: existing]stems from the verb istnieć [to exist]–to take place in reality, to be, to last, to exist, to live. It means that forms existing in the Polish language are those that exist in lingusitc reality. The problem is that we do not know how to understand this reality. Theoretically, one can speak of three types of forms: 1. accepted by linguists as systemic and correct but not used (e.g. a genitive case of a plural noun łyżwa – łyżw[English: skate – skates]),apart from commonly used łyżew[English: skates], 2. used, but for a variety of reasons not registered in linguisticpapers (e.g. bobrzyca [English: female beaver], rekinica [English: female shark]),3. non-registered (non-accepted) by linguists and not present in language usage (e.g. plural masculineordinal numbers above four, i.e. ósmi, dziewiąci, dwudzieści piąci [English: the eighth, the ninth, the twenty-fifth]).Sometimes, it is not easy to classify somelingusitc forms into one of the above three groups. It is the case of the first- and second-person verbs of neutral gender, singular, past tense of the kind byłom, zrobiłoś [English: I was, you did].They are considered untypical and potential, as they do not occur in normal communication. However, they appear in literature, fairy tales and other texts if such are requirements of those texts, e.g. drżałoś [English: you trembled] (about the sky), świeciłoś [English: you shined] (about the sun), powiedziałom [English: I said] (a mirror speaking about itself).
However, it is difficult to unequivocally determine which form exists or does not exist in the contemporary Polish language. If there is no such form in the electronic National Corps of the Polish Language, one cannot be sure that it does not occur at all, e.g. in vernaculars, local dialects orin individualuse. On the other hand, there are discrepancies between linguistic publications, as a result of which a given form is registered (considered acceptable) in some papersand it is notin others. Examination of the occurrence or nonexistence of certain grammar structures and categories and lexical forms is an important element of comparative cultural linguistics. Such comparative analyses let us know better differences between languages in the linguistic worldview.

BIBLIOGRAFIA:

• BAŃKO M., Wykłady z polskiej fleksji, Warszawa 2002.
• BUTTLER D., KURKOWSKA H., SATKIEWICZ H., Kultura języka polskiego. Zagadnienia poprawności gramatycznej, Warszawa 1971.
• CZOPEK-KOPCIUCH B., BIJAK U., CIEŚLIKOWA A., Mały słownik nazw polskich miast, państw Europy, ich stolic i mieszkańcow, Warszawa – Krakow 2011.
• GOŁĄB Z., HEINZ A., POLAŃSKI K., Słownik terminologii językoznawczej, Warszawa 1968.
• GRZEGORCZYKOWA R., Wstęp do językoznawstwa, Warszawa 2007.
• GRZENIA J., Słownik nazw własnych, Warszawa 1998.
• Inny słownik języka polskiego, red. M. BAŃKO, t. 1–2, Warszawa 2000.
• MILEWSKI T., Językoznawstwo, wyd. 5, Warszawa 1975.
• Narodowy Korpus Języka Polskiego, http://www.nkjp.pl/, online (dostęp: 28.09.2017).
• PISAREK W., Poczucie językowe, [w:] Encyklopedia języka polskiego, red. S. URBAŃCZYK, wyd. 2, Wrocław 1991, s. 254.
• POLAŃSKI K., Miejsce puste, [w:] Encyklopedia językoznawstwa ogolnego, red. K. POLAŃSKI, Wrocław 1993, s. 332.
• Słownik nazw miejscowości i ich mieszkańcow, red. M. ŁAZIŃSKI, Warszawa 2007.
• Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. W. DOROSZEWSKI, Warszawa. 1973.
• Słownik wspołczesnego języka polskiego, red. B. DUNAJ, t. 1, Warszawa 1998.
• SZOBER S., Słownik ortoepiczny. Jak mowić i pisać po polsku, Warszawa 1938.
• TOKARSKI R., O pewnym kontekstowym znaczeniu form stopnia wyższego, „Język Polski” 1976, LVI, z. 5, s. 339–
• Uniwersalny słownik języka polskiego, red. S. DUBISZ, t. 1–4, Warszawa 2003.
• Wielki słownik języka polskiego PAN, red. P. Żmigrodzki, khttp://wsjp.pl/, online (dostęp: 25.11.2007).
• Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. MARKOWSKI, Warszawa 2010.
• Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce, t. 1–3, Warszawa 1980–1982
• ZBROG P., Składnia podmiotu szeregowego we wspołczesnym języku polskim, Krakow 2012.
• ŻMIGRODZCY B. i P., W sprawie form czasu przeszłego typu „byłom”, „byłoś” (na marginesie artykułu Krystyny Pisarkowej), „Język Polski” 2005, LXXXV, z. 1, s. 59-65.