Body… that does not get bored or about supporting non-verbal communication in the process of drama therapy of the intellectually disabled

The aim of this study was to test the hypothesis of the impact of drama therapy on self-awareness of the role of the body among the intellectually disabled. In particular, it was intended to examine the effects of drama therapy involving improvisation on adolescents with moderate intellectual disability. The study is focused on assessing their levels of selfawareness of the role of the body in interpersonal relationships. The instrument used for the purpose of this study was designed by the author. It consists of a ”Body in action” test, which comprises 16 questions examining the level of self-evaluation of non-verbal behaviours in social interactions. The subjects were administered the test before and after a series of drama therapy workshops. Results indicate the connection between participation in drama therapy workshops based on improvisation and an increased level of the participants’ self-awareness of the role of the body in interpersonal relationships. At this stage of research, however, the conclusions cannot be extended to the whole age-group of the intellectually disabled. This study constitutes a starting point for further exploration of this issue. It outlines a direction, since, based on the results obtained, it can be stated that non-verbal communication plays a significant role in the development of social competences.

REFERENCES:

• Arystoteles (2006). Polityka. L.M. Piotrowicz, M. Szymański (oprac.). Warszawa: PWN.
• Bailey, S.D. ( 1993). Wings To Fly: Bringing Theatre Arts To Students With Special Needs. Bethesda, MD: Woodbine House.
• Cagigal, J.M.( 1995). Kształcenie człowieka cielesnego, w: P. Lengrand (red.). Obszary permanentnej samo-edukacji. Warszawa: WSSP.
• Cattanach, A. (1992). Drama for People with Special Needs, New York: Drama Book Publishers.
• Cohen, H. (1995). Dramatically able: Making drama accessible to participants with disabilities. Ann Arbor, MI: Wild Swan Theatre.
• Duda, A (2006). Teatr realności O iluzji i realności w teatrze współczesnym. Wydawnictwo: Słowo/Obraz
• Terytoria Ferrero, B. ( 1997). Historie piękne: dla szkoły i katechezy. Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie
• Fromm, E ( 2005). O sztuce istnienia, Warszawa: PWN.
• Frost, A., Yarrow, R. (1990). Improvisation in Drama, Macmillan London: Macmillan.
• Frydrychowicz, A., Koźniewska, E., Sobolewska, M., Zwierzyńska, E. (2004). Testy psychologiczne i pedagogiczne w poradnictwie. Przewodnik metodyczny, wyd. drugie rozszerzone. Warszawa, Wydaw. Centrum Metodyczne Pomocy PsychologicznoPedagogicznej.
• Gardner, H. (1993). Multiple Intelligences: The Theory in Practice. New York: Basic.
• Huston, H. (1996). Flavors of physicality, Journal of Dramatic Theory and Criticism Vol. XI, No.1:Fall
• Jennings, S.E. ( 1995). Playing for Real. International Play Journal, 3.,132-141.
• Johnstone, K. (1989). Impro: Improvisation and the Theatre, New York: Routledge.
• Johnson, D. (1985). Expressive group therapy with the elderly: a drama therapy approach. International Journal of Group Psychotherapy, 1, 109-127.
• Krasoń, K. (2013). Cielesność aktu tworzenia w teatrze ruchu. Kraków: UNIVESITAS.
• Knill, P, Barba, H, Fuchs, M.(1995). Minstrels of the soul: Intermodal expressive therapy. Toronto:Palmerson Press.
• Kuster, J. (2007). Communicating through Art., ASHA Leader, t.12 nr 10 Laban, R., Laban’s Principles of Dance and Movement Notation. 2nd edition edited and annotated by R. Lange. London: MacDonald and Evans. (First published 1956)
• Jejte Lewkowicz, I., Piasecka, A. ( 2006). Terapia i teatr, Łódź: Tercja.
• Likert, R. (1932). A Technique for the Measurement of Attitudes. Archives of Psychology 140: 1-55.
• Lowen, A. (2005). The Voice of the Body: The Role of the Body in Psychotherapy: Bioenergetics Press
• McLeod, S.A. (2008). Skala Likerta. Retrieved 02.04.2015 from http://www.simplypsychology.org/likert-scale.htm
• Malchiodi, C.A. (2014). Arteterapia. Gdańsk: UNIVERSALIS.
• Merleau-Ponty, M. ( 2002). Phenomenology of Perception, London: Psychology Press.
• Nęcki, Z. (2000). Komunikacja międzyludzka. Kraków, Wydaw. Antykwa.
• Nowakowska M. (2006). Dramaterapia i gra. Czasopismo Psychologiczne, Tom 12, Nr 1, 2006, 7-24,
• Podgórska-Jachnik, D. (2011). Refleksje o teatrze osób niepełnosprawnych w kontekście ich edukacji, samorealizacji i terapii w: Stymulowanie potencjału twórczego osób z róznymi potrzebami edukacyjnymi, red. E. Lubinska-Kościólek i K. Plutecka, Kraków: Impuls.
• Rayska, A. (2014). ”Poruszenie”. Praca metodą psychoterapii tańcem i ruchem z młodzieżą w szkole integracyjnej, w: Z.Pędzich (red.) Psychoterapia tańcem i ruchem, Sopot: GWP.
• Rakusin, A. (1990). A dance/movement therapy model incorporating movement education concepts for emotionally disturbed children, The Arts in Psychotherapy, Nr. 17., 1990. 17 (2), 55-67.
• Spolin, V. (1999). Improvisation for the Theatre, Illinois:Northwestern University Press.
• Rogers, C. ( 2002). O stawaniu się osobą, Poznań:Dom Wydawniczy Rebis.
• Sikorski, W. (2013) Komunikacja Terapeutyczna. Relacja pozasłowna. Kraków: Impuls.
• Stasiakiewicz, M (2004). Proces twórczy jako zdobywanie kompetencji działania [in:] Twórczość w teorii i praktyce S. Popek (ed.), Lublin.
• Stefańska, A. (2012). Teatroterapia jako metoda kształtowania poczucia godności u osób niepełnosprawnych, PoznańKalisz: Biblioteka Arteterapeuty.
• Steiner, R. (2003). Wiedza dawnych misteriów. Gdynia:. Genesis.
• Stern, D.N. (2004). The present moment in psychotherapy and everyday life. New York: Norton & Company.
• Witkowski, T. (1996). Podręcznik do Inwentarza pac -1 h.c. Gunzburga do oceny postępu w rozwoju; społecznym osób z upośledzeniem umysłowym. Lublin.