Ze źródeł publicystycznych i naukowych wiadomo, że Romowie są grupą, która nieumiejętnie zarządza budżetem rodzinnym (Paszko, 2010). Wzorce działań ekonomicznych dziadków i rodziców są w naturalny sposób „dziedziczone” przez pokolenie dzieci i młodzieży, co – z jednej strony – czyni je nieprzystosowanym do funkcjonowania we współczesnym, zmerkantylizowanym świecie (Górnik- -Durose, 2007)1, a z drugiej – przyczynia się do utrwalenia negatywnych stereotypów na temat całej romskiej społeczności, pogłębiając istniejącą już alienację. Tradycyjne „kombinowanie”, żebractwo, pozyskiwanie świadczeń z opieki społecznej, drobne kradzieże, handel w „szarej strefie” są zachowaniami, które wzbudzają wrogość, lęk i pogardę u innych osób. Utrudniają też Romom codzienne funkcjonowanie. Właściwe zrozumienie przez dzieci romskie zjawisk gospodarczych, a także zdobycie umiejętności podejmowania działań o charakterze ekonomicznym i konsumenckim stanowi podstawę kształtowania się ich opinii, postaw i zachowań, które pozwolą im w dorosłym życiu unikać błędnych decyzji i ich negatywnych skutków (np. nielegalnego pozyskiwania środków pieniężnych i dóbr, nadmiernego zadłużania się, nieracjonalnego dysponowania budżetem domowym). W artykule zaprezentowano wybrane wyniki badań jakościowych2. Ich głównym celem było uzupełnienie luk w wiedzy dotyczącej funkcjonowania ekonomicznego, edukacji ekonomicznej i konsumenckiej, jaka świadomie i/lub zwyczajowo dokonuje się w rodzinach romskich. Dane pochodzą z 17 wywiadów pogłębionych z udziałem przedstawicieli grupy Polska Roma. Wywiady zrealizowano w trzech miastach o dużej, średniej i małej wielkości. Próba została zróżnicowana ze względu na poziom zamożności (ubodzy vs. zamożni), płeć oraz wiek badanych (badano przedstawicieli dwóch różnych generacji).