Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie o podobieństwo wyników wyborów do sejmików województw i następujących po nich wyborów do Sejmu RP. Trzy nakładające się na siebie cykle wyborcze w latach 2006–2015 pozwalają na bardziej systematyczną ocenę zjawiska nacjonalizacji regionalnych systemów politycznych. Po przedyskutowaniu różnych czynników, kształtujących odmienność wyników wyborów różnych szczebli, autorzy dokonują przeglądu literatury na temat nacjonalizacji systemów partyjnych. Omawiają również konstrukcję wskaźnika niepodobieństwa, używanego do badania nacjonalizacji – i jego dekompozycję pozwalającą na dokładniejsze wskazanie przyczyn odmienności wyników wyborów różnych szczebli. Badanie pokazuje, że w ciągu ostatniej dekady wzorce głosowania w wyborach regionalnych stawały się coraz bardziej odmienne od wzorców głosowania w wyborach do Sejmu. Najważniejszym czynnikiem wpływającym na zróżnicowanie wyników wyborów pozostają różnice w poparciu najbardziej stabilnych partii politycznych występujących na obu arenach rywalizacji.

The analysis of women’s participation in elections has long been an important theme within political studies. Scholars have looked at factors that affect women’s participation in politics in general, as well as their decisions to run in parliamentary or regional elections. In 2011, as the second Central and Eastern Europe country (the first being Slovenia), Poland introduced gender quotas into the proportional electoral system. Researchers looking into the consequences of such systemic solutions in various countries have established that the intended goal of increasing the proportion of women in legislative bodies has not always been achieved. In fact, the outcomes have varied widely. Such discrepancies invite further examination. The presented study focuses on regional assembly elections in Poland between 2010 and 2018. The article elaborates on and complements the results of the authors’ prior work on the 2010 and 2014 elections. The research looks at how effective women were in winning the available mandates, what were their placements and which parties managed to get most women into the assemblies.

The aim of the article is to present an empirical contribution towards the research on the recruitment of political elites. It seeks to determine patterns by which candidates’ lists were composed in the 2010 regional assemblies election. It is descriptive and exploratory in nature and based on a case study containing a qualitative analysis of biographies of candidates that ran for seats. The scope of the research includes four national political parties: Civic Platform (PO), Law and Justice (PiS), Polish People’s Party (PSL) and the Democratic Left Alliance (SLD).