Under democratic conditions, the enforcement of educational rights and obligations is one of the guarantees that the education and training system can fulfill its function effectively. In Hungary, the system of educational institutions and legal protection operating within the framework of the rule of law dates back to more than a quarter of a century, but experience in such a short period of time is significant. By presenting some of the rights and obligations related to public education, the paper gives the reader an idea of how a post-socialist country in Central and Eastern Europe operates its public education system and how it was able to adapt to European norms more than 30 years after the public law regime change. At the same time, this approach not only informs about the realization of the second-generation rights to education in Hungary, but also provides insight into the current direction of public education policy, for example through the issue of centralization-decentralization. Therefore, the study examines only those public education legal relations that are the most characteristic in terms of the presentation of the Hungarian system - in the opinion of the author -, and best reflect the public education conditions in Hungary.

The article analyzes the relation between the individual and the family in traditional China in a historical and cultural context. It concludes that the family, besides being a source of material support, provides a sense of identity, which is obtained through the performance of family role ethics. The ethics consist in fulfilling one’s specific obligations, such as filial piety, obedience, responsibility for family members, etc. Through practicing them since childhood, individuals shape their personality in a way that enables them to participate in a hierarchical, patriarchal family structure and maintain harmonious relations with its members.

Prawa i obowiązki państwa członkowskiego organizacji międzynarodowej – artykuł 90 Konstytucji RP

Artykuł 90 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (ustawy zasadniczej) jest zdefiniowany nie tylko w orzecznictwie, ale również i w doktrynie, jako podstawa prawna przystąpienia państwa członkowskiego (m.in. Polski) do organizacji międzynarodowej. Udział ten związany jest przede wszystkim z uprawnieniami członkowskimi, ale także z obowiązkami. Wśród tych pierwszych należy wskazać po pierwsze czerpanie korzyści z członkostwa w organizacji międzynarodowej, po drugie wykonywanie wszystkich statutowych i zwyczajowych uprawnień członkowskich, czy też udział w procesie podejmowania decyzji. Natomiast do obowiązków członkowskich należy zaliczyć po pierwsze wykonywanie zobowiązań statutowych, wspieranie organizacji międzynarodowej w realizacji celów i funkcji organizacyjnych, czy też solidarność z organizacją oraz jej państwami członkowskimi.