W USA, Guo-Ming Chen i William J. Starosta opracowali narzędzia badawcze w postaci Skali Wrażliwości Międzykulturowej do pomiaru wrażliwości międzykulturowej jako głównego wymiaru kompetencji komunikacji międzykulturowej. W Niemczech Wolfgang Fritz, Antje Möllenberg oraz Guo-Ming Chen, na próbie 541 studentów potwierdzili jego trafność, rekomendując je dla populacji Europy Zachodniej. W artykule zaprezentowano polską wersję kwestionariusza do pomiaru wrażliwości międzykulturowej wraz z jego własnościami psychometrycznymi i wynikami analizy normalizacyjnej. Ponadto w opracowaniu przedstawiono podstawy teoretyczne kwestionariusza oraz jego budowę i zasady posługiwania się narzędziem. Polska wersja kwestionariusza (identycznie jak oryginalna) składa się z 24 pozycji testowych zawartych w obrębie pięciu podskal (α-Cronbacha 0,85) oraz spełnia wszystkie warunki tzw. dobroci psychometrycznej testu. Narzędzie pozwala w sposób szybki, trafny i rzetelny dokonywać pomiaru podstawowych czynników wrażliwości międzykulturowej, takich jak: Zaangażowanie w interakcję, Szacunek dla różnic kulturowych, Pewność w interakcji, Przyjemność z interakcji, Uwaga/Pilność w interakcji. Narzędzie może być stosowane przez naukowców i praktyków we wszystkich sytuacjach, w których mamy do czynienia z interakcją w środowiskach zróżnicowanych kulturowo (biznes, edukacja, turystyka itd.). Do artykułu załączono kwestionariusz wraz z kluczem, ułatwiającą praktykom analizę i interpretację uzyskanych wyników.

The aim of this paper is to explore the effectiveness of tandem classrooms in promoting intercultural communicative competence by comparing the competence of students before and after participation in tandem classes. This research is based on the descriptive statistics from a survey administered at a university in South Korea. The survey was conducted in 2016 during the second semester, and it used students who participated in tandem classrooms by employing a questionnaire to measure the effectiveness of the tandem classrooms in relation to intercultural communicative competence and the students’ perception of their own competence after completing the tandem classes. The result of the research shows that unlike the initial expectations, there is no meaningful sign that the surveyed students have developed intercultural communicative competence, which means that tandem classrooms did not actively help students improve this competence. In this study, an in-depth interview with students was also conducted in 2019 to find out why such a result occurred. Although tandem classrooms would be highly valuable as a language learning method, the approach may require redesigning and reimplementation in great detail to become a method for developing intercultural communicative competence. Therefore, this study highlights the underlying need for a revised curriculum for students attending tandem classrooms.