W ramach demokratycznego systemu politycznego siły zbrojne znajdują się pod kontrolą władz cywilnych. Głównym zadaniem armii jest obrona państwa i społeczeństwa. Coraz częściej siły zbrojne próbują jednak definiować swój charakter i wpływać na politykę państwa za pomocą oficjalnych i nieoficjalnych instytucji. Armia staje się wtedy grupą interesu. Celem artykułu jest określenie sposobu funkcjonowania armii jako grupy interesu na bazie istniejących teorii dotyczących sprawowania cywilnej kontroli nad armią.

INSTITUTIONAL, SOCIAL A ND POLITICAL ASPECTS OF TURKISH PRAETORIANISM

The term ‘praetorianism’ refers to countries in which the armed forces influence the political system. The army, as an institution, can develop its political power in two ways: in a “direct” and “indirect” fashion. While in the first case the armed forces take control over state institutions, the second is more sublime and is restricted to the building of more concealed methods of influence, such as blackmail. Additionally, the army itself, as the officers are not engaged into politics, shows a high level of political cohesion and military professionalism. Turkey is an example of a country in which a professional army, after decades of acquiring political experience and under favourable conditions, was and still is able to efficiently exert backstage politics. On one side, TSK (Turkish Armed Forces) has developed constitutional and legal means of influencing the government, and on the other, the high public trust in the armed forces allows it to, if necessary, effectively blackmail or even supplant disobedient cabinets.