Foreign policy priorities of the Democratic People’s Republic of Korea and the Republic of Korea

In this article, author want to analyze the priorities of foreign policies of the Democratic People’s Republic of Korea (DPRK) and the Republic of Korea. In order to achieve the above aim of research, author of this work put a few basic research questions: what are the priorities of North Korean foreign policy and what are the priorities of South Korean foreign policy? The author used the analysis method to demonstrate the originality of this paper. The article allows to pay attention to the extent to which national interests and foreign policies of both Korea differ from each other. The subject of this article has not been studied in polish scientific articles. The author has attempted to fill this gap. North Korea’s foreign policy is focused on surviving regime in the international arena. The priority of foreign policy of the Republic of Korea is primarily the pursuit of deepening economic cooperation with China, Japan, Russia and the United States.

Artykuł przedstawia genezę i rozwój koncepcji systemu-świata i omawia jej wizję procesów globalizacji. Z tego punktu widzenia od połowy XVI w. mamy do czynienia z procesem powstawania światowego systemu ekonomicznego opartego na międzynarodowym podziale pracy. W efekcie tworzy się globalna cywilizacja, działająca według reguł kapitalizmu, którą na potrzeby tekstu nazwiemy cywilizacją kapitalistyczną. W artykule zostanie przeanalizowana siatka pojęć tego podejścia i rozwój jego teorii. Zarysowane zostaną współczesne wyzwania dla koncepcji cywilizacji kapitalistycznej – o charakterze polityczno-ekonomicznym i naukowym.

Constructivist approach of analyzing international relations brought many new elements to the thought on the nature of international reality, which made it possible to explain it and understand it better. One of these elements in the process of analyzing this reality is the concept of identity of participants of international relations. Its analytical phenomenon consists of the fact that it allows us to undertake attempts to understand interests and character of norms and values of participants of international relations. The most important statement brought to scientific thought on international reality by Alexander Wendt’s notion of constructivism relates to the fact that states’ interests in international relations are not given a priori, but they are shaped during interactions with others. Not only is the role of inter-state actors who influence states’ interests in international relations underlined, but it also indicates the important role of other participants of international affairs in articulating national interests. From this perspective, the category of identity in international relations taken up by Constructivism takes account of the social, interactive nature of international reality making it possible to analyze its intangible part.

Selected issues in international activities of the subjects  of the Russian Federation

The specificity of the federal state lies in the need for countries within it a significant degree of autonomy. It includes often – as is the case with the Russian Federation – competence in maintaining international relations by federal entities. Permissions in this field are distracted: partly regulate these federal laws, acts partly constituted by the executive in June of individual entities. This leads to considerable variation in both the categories of participants in various kinds of international relations, as well as the range of activities available to the analyzed competence.

Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo- -Wschodniej (ASEAN) jest organizacją polityczno - gospodarczą, stawiającą sobie za cel konsekwentne pogłębianie współpracy pomiędzy swymi członkami. Co więcej, nieustannie wzmacnia swoją rolę jako czołowej organizacji międzynarodowej w regionie Azji Południowo- -Wschodniej, stając się istotnym partnerem dla wielu aktorów. Podstawowym celem artykułu jest zbadanie, w jaki sposób ASEAN definiuje sam siebie, przy wykorzystaniu strategicznych narracji. Na samym początku wyjaśniono, na czym polega analiza strategicznych narracji. Następnie przy wykorzystaniu owej analizy, sprawdzono, w jaki sposób ASEAN formułuje swą strategiczną narrację. Zrozumienie sposobu kształtowania i budowania narracji jest bowiem niezbędne, aby zrozumieć, jakie są również strategiczne cele organizacji. Artykuł kończy podsumowanie.

Czynnikiem determinującym charakter stosunków brytyjsko-kosowskich jest ogromna dysproporcja potencjałów obu państw we wszystkich możliwych sferach. Nieposiadające pełnego uznania międzynarodowego, słabe pod względem ekonomicznym Kosowo nie może stanowić partnera dla Wielkiej Brytanii, dysponującej niekwestionowaną pozycją na płaszczyźnie gospodarczej, politycznej i militarnej. Nie znajduje się ono również w centrum zainteresowań brytyjskich, a wzajemne kontakty zostały nawiązane niejako przy okazji wypełniania przez Brytyjczyków „moralnego zobowiązania”, a nie na podstawie racjonalnych przesłanek. W tym kontekście obowiązująca formuła relacji opiera się na założeniu brytyjskiego paternalizmu, który wyraża się oddziaływaniem na kierunki aktywności politycznej oraz rozwój gospodarczy i społeczny Kosowa, a także występowaniem w obronie interesów Kosowa przed społecznością międzynarodową (w szczególności na forum Unii Europejskiej i NATO). Natomiast mieszkańcy Kosowa poprzez korzystanie z udzielanej przez Brytyjczyków na bieżąco pomocy wojskowej, politycznej i finansowej oraz udostępnienie know- -how zaciągnęli wobec Wielkiej Brytanii dług wdzięczności, którego spłata jest tym trudniejsza, że ani jej termin, ani warunki nie mają wymiaru formalnego. Nie ulega jednak wątpliwości, że w przypadku wejścia Kosowa do Unii Europejskiej i NATO istnieje spora szansa, że kosowscy politycy będą głosowali w tych organizacjach w sposób odpowiadający życzeniom brytyjskim. Dalekosiężna polityka Wielkiej Brytanii zmierzająca do pozyskania przyszłego sojusznika wewnątrz struktur europejskich wydaje się zatem przynosić pożądane efekty, służąc równocześnie stabilizacji i rozwojowi tej części Bałkanów Zachodnich.

Polish-Czechoslovakian cultural and scholarly relations between 1945 and 1956

Polish-Czechoslovak relations after World War II were marked by territorial and national disputes. Notwithstanding several contentious issues, the cooperation in the field of education, research and education was initiated as early as in 1945. The paper seeks to analyse official contacts of the scholarly and cultural milieus of Poland and Czechoslovakia between 1945 and 1956.

W artykule została przedstawiona ewolucja stosunków Rosji ze Stowarzyszeniem Narodów Azji Południowo-Wschodniej ASEAN, ze szczególnym uwzględnieniem relacji współczesnych. W drugiej dekadzie XXI w. Rosja zintensyfikowała kierunek azjatycki swojej polityki zagranicznej. W opinii wielu ekspertów ta polityka przekłada się w zbyt oczywisty sposób na relacje z Chinami, przez co Rosja może uzależnić się od tego mocarstwa i być postrzegana jako niesamodzielny gracz regionalny. Podejmowane są zatem działania, aby zdywersyfikować partnerów. ASEAN jest jednym z bardziej perspektywicznych, choć jednocześnie trudnych kierunków. Perspektywicznych ze względu na dynamikę rozwoju oraz aktywne uczestnictwo w regionalnych, jak również transregionalnych działaniach, trudnych, bowiem mimo deklaracji rozwój stosunków między ASEAN i Rosją postępuje powoli. Nową koncepcją rosyjską, która ma ożywić współpracę a jednocześnie pokazać, że Rosja może być niezależnym graczem regionalnym, jest projekt Wielkiej Euroazji, który jest zgodny z aktualnymi trendami „nowego regionalizmu”.

Artykuł zawiera argumentację na rzecz wykorzystania w nauce o stosunkach międzynarodowych metod badawczych opartych na analizie struktur sieciowych. Wychodząc od ogólnej definicji sieci jako struktury złożonej z połączonych relacjami elementów, ukazuje jej odpowiedniość do opisu procesów i zjawisk o charakterze transgranicznym. Idąc dalej, rozważa komplementarność sieci w stosunku do kategorii badawczej systemu międzynarodowego i metody analizy systemowej, która przedstawia się jako szczególny przypadek szerszej klasy sieciowych metod badawczych. Analiza dotychczasowych, udanych prób adaptacji w naukach społecznych matematycznej teorii grafów, pozwala na zaproponowanie ogólnego modelu analizy sieciowej, który może okazać się użyteczny przy badaniu stosunków międzynarodowych.

Poland’s Diplomatic Representatives in Romania, 1918–1940. Part 1: 1918–1940

Polish politicians had appreciated the importance of relations with Romania since the beginning of the independent Poland, indicating the need for close political and economic cooperation with that country which would serve to resist the Soviet expansion in Central and Eastern Europe. The establishment of official diplomatic relations between Poland and Romania proved to be a rather complex process. It was essentially affected by the lack of agreement between the two centers competing for leadership in Poland, that is the authorities in Warsaw and the Polish National Committee (KNP) in Paris. It was manifested by keeping in Bucharest their own representatives, more or less tolerated by the Romanian, the so-called Legation headed by Marian Linde and the delegate of KNP Stanisław Koźmiński. In the end, Alexander Skrzyński was appointed the envoy of the Republic of Poland and officially recognized by the Romanian authorities. The establishment of official diplomatic relations did not mean, however, immediate rapprochement between the two countries. It was a process lasting almost two years which, thanks to the merits of Alexander Skrzyński, was crowned by signing the Polish-Romanian alliance in March 1921. The next stage consisted of the efforts to strengthen and extend this alliance made by Skrzyński as Minister of Foreign Affairs and Paweł Jurjewicz – his successor to the position of chargé d’affaires, and then an envoy in Bucharest. The process was slowed down by the inept policy of Marian Seyda, the next foreign minister of Poland.

Characteristics of Russia’s relations with the Kyrgyz tribes in the late 18th and early 19th century

The author of the article describes Russian relations with the Kyrgyz tribes from the late eighteenth to mid-nineteenth century. The main objective of Kyrgyz legations sent at that time to Russia was to acquire certain material goods. In relations with neighbouring powers the elders of the Kyrgyz tribes were guided by several principles. Firstly, they wanted to maintain the position of the only ruler in their tribes and clans. Secondly, to this end, the elders shifted between neighbouring powers (Russia, China and the Khanate of Kokand). Thirdly, the Kyrgyz ensured that no one interfered in their relations with the Kazakhs, with whom they shared common confession (Islam). Up until 1840s Russian politics towards the Kyrgyz tribes essentially focused on protection of merchant caravans which passed through Kirgiz lands on their way to East Turkestan. In later time Russia sought to create from the Kyrgyz territory a buffer zone between itself, China and the Khanate of Kokand.

EU member states: a new paradigm of sovereignty? An outline of the issue

Political and economic integration of countries taking place within the European Union leads to the modification of certain traditional features of the state’s sovereignty, such as, for example, exclusive judiciary competence within the state’s territory or independent financial, budget and fiscal policy. This calls for the analysis whether, and if so, to what extent, being the EU member state influences the country’s sovereignty. There are two contrasting views regarding this matter: some theoreticians claim that this integration limits or even eliminates the country’s sovereignty, while others argue that countries retain their sovereignty, and integration is the manifestation of sovereignty. The aim of the article is to reflect on these theories in the context of a new paradigm of EU member states’s sovereignty, which takes into account new relations between such agents as an individual, society, nation, or state.

Ho Chi Minh and the Vietnamese School of Diplomacy. A Pragmatic Approach to the Traditional Narrative

The aim of the article is to define and analyze the specific, traditional features of Vietnamese diplomacy that are associated with the international activities of the first Vietnamese president, Ho Chi Minh (1890–1969). The basis of the Vietnamese leader’s official rhetoric is communist (Marxist-Leninist) ideology, which, adapted to Vietnamese realities, is often referred to as hoshiminism. Alongside communist ideas in Ho’s speeches and activities, patriotism and nationalism or sovereign decision-making should be mentioned. These are reflected in the documents of the recent 13th Congress of the Communist Party of Vietnam, a brief analysis of which in the context of contemporary diplomacy is presented in the article. The blending of global and regional trends, the ability to navigate the tangle of interests of the great powers, to extract as much benefit for oneself as possible from the contradictions of their interests, to build an image of a flexible, friendly, pragmatic state have all been adopted from the war period are characteristics reflected in the term used for Vietnam’s diplomacy today – ‘bamboo diplomacy’.

This article provides a nuanced perspective concerning the future prospects of Sino-Russian security cooperation. It examines the image of China in Russian strategic documents during President Putin’s rule and investigates potential points of conflict arising from Russia’s perception of the post-Soviet landscape as its exclusive sphere of influence. The study is based on a systematic analysis of Russian strategic documents, specifically focusing on how they address of Sino-Russian relations, as well as Russian security and foreign policy concerning Central Asia. The analysis reveals that actual Russian security policy exhibits caution in its cooperation with China. The research contributes to the field by delineating a significant discrepancy between the role ascribed to China in Russian state propaganda, and therefore in public perception, and the more measured and reasonable formulations present in Russian strategic documents. This divergence illustrates the complexity and caution that characterise genuine Sino-Russian relations, especially in the realm of security policy.