Federacja Rosyjska to obecnie największy eksporter gazu ziemnego oraz ropy naftowej na europejski rynek paliw. W skład europejskiego rynku paliw wchodzą państwa zrzeszone w V4. Różnią się potencjałem energetycznym, przyjętą strategią polityki zagranicznej, w tym oceną roli i znaczenia jakie UE powinna odgrywać w ramach prowadzonej przez siebie polityki energetycznej. Elementami wspólnymi w zakresie prowadzonej przez kraje V4 polityki energetycznej pozostają uzależnienie od Federacji Rosyjskiej w zakresie importu ropy naftowej i gazu ziemnego oraz związane z tym obawy dotyczące bezpieczeństwa energetycznego. Wszystko to ma miejsce w obliczu realizowanej przez władze rosyjskiej strategii budowy „mocarstwa energetycznego”, które wykorzystując surowce energetyczne jako źródło kreacji relacji w polityce zagranicznej, wewnętrznej będzie zdolne wpływać na bieg wydarzeń na Starym Kontynencie. Publikacja Strategia energetyczna Federacji Rosyjskiej wobec państw Grupy Wyszehradzkiej ma na celu przybliżenie relacji pomiędzy Federacją Rosyjską a państwami Grupy V4 w zakresie handlu, przesyłu surowców energetycznych jak również przejmowania przez Federację Rosyjską infrastruktury poszczególnych sektorów energetycznych krajów Europy Środkowowschodniej.

Celem artykułu jest zaprezentowanie zarysu relacji pomiędzy rządem Tanzanii a działającymi tam korporacjami wydobywczymi, w szczególności w sektorze gazu naturalnego. Ramy teoretyczne artykułu osadzone są w krytycznej międzynarodowej ekonomii politycznej i sprowadzają się do współkonstrukcji uwarunkowań gospodarczych i politycznych w procesach negocjacyjnych, przy jednoczesnej akceptacji tezy, iż Tanzania jest obszarem peryferyjnym w międzynarodowym podziale pracy, a koncerny wydobywcze nie mają na celu zmiany jej pozycji. Po zaprezentowaniu charakterystyki tanzańskich złóż gazu omówione zostały wybrane elementy tanzańskiego reżimu politycznego, które zdaniem autorów plamają kluczowe znaczenie dla zrozumienia wagi górnictwa gazowego dla administracji prezydenta Magufuliego. Następnie omówione zostały czynniki warunkujące procesy negocjacyjne pomiędzy rządem tanzańskim a koncernami wydobywczymi.