Austria jest krajem, który w swej polityce kieruje się (w przeszłości i obecnie) pragmatyzmem, tj. interesem narodowym, będącym wyznacznikiem tego, co jest akceptowalne, a co nie. Interes narodowy jest istotnym faktorem w ramach uprawianej tam polityki migracyjnej i nie ma znaczenia czy chodzi o imigrantów ekonomicznych, czy o uchodźców. Od lat 60. XX w. Austria jest postrzegana jako miejsce, w którym można znaleźć lepsze życia. To dlatego przybywali tam licznie gastarbeiterzy z Jugosławii i Turcji. Politycy austriaccy podejmowali działania mające na celu kontrolowanie napływu robotników cudzoziemskich – preferowano tych przydatnych dla miejscowej gospodarki, a jednocześnie niestanowiących zagrożenia dla rodzimej siły roboczej. Z podobną sytuacją mamy do czynienia w czasach obecnych. Imigranci mają nie tylko ekonomiczne, lecz także polityczne znaczenie. Partie lewicowe postrzegają w nich okazję do wzmocnienia swych wpływów. Z szeregów imigranckich wywodzą się bowiem w większości ich wyborcy. Partie prawicowe starają się zaś pozyskać przychylną opinię tej części elektoratu, która nie godzi się na przyjmowanie większej ilości przybyszów. Specyficznym aspektem austriackiego pragmatyzmu jest wypowiadanie krytycznych opinii wobec państw Europy Środkowej i Wschodniej, które nie wspierają niemieckiej willkommenskultur. Austria, która w przeszłości była postrzegana jako most łączący Wschód z Zachodem, straciła w oczach krytykowanych krajów, w tym Polski.