Norwegia i Islandia to dwa państwa mocno zintegrowane z Unią Europejską (UE), pomimo iż nie są jej członkami. Przede wszystkim wynika to z faktu, iż są one zobowiązane do stosowania część prawodawstwa UE. Z jednej strony, jako członkowie Europejskiego Obszaru Gospodarczego, państwa te stosują akty prawa tworzące rynek wewnętrzny UE oraz akty odnoszące się do większości innych polityk UE zaliczanych w przeszłości do jej pierwszego filara; z drugiej natomiast, jako państwa stowarzyszone z systemem Schengen, podlegają obowiązkowi stosowania przepisów UE w zakresie przekraczania granic i azylu. Artykuł ten analizuje mechanizmy i procedury wykorzystywane w celu umożliwienia tym dwóm państwom stosowania prawodawstwa UE oraz mające gwarantować jego właściwe stosowanie. Rozpatruje ponadto zakres prawa UE, które Norwegia i Islandia zobowiązane są stosować oraz stopień wywiązywania się przez nie z tego obowiązku.

The article is devoted to the characteristics of the minority cabinet in the Scandinavian political systems and especially in Norway and its influence on political regime. Some interesting aspects has been chosen to illustrate the problem of minority government in Norway. Author explains normative and non-normative systemic factors that influenced the formation of the government cabinets without a sufficient majority in the parliament. The main thesis is that creation of minority governments is closely associated with the evolution of the party system and can be understood as a norm of political life in Scandinavia.

Rola Norwegii dla Unii Europejskiej znacznie wzrosła na początku XXI wieku. Po okresie, kiedy kraj postrzegany był jako relatywnie marginalny outsider w zintegrowanej Europie, teraz jest bezpośrednio związany ze wszystkimi procesami zachodzącymi w Brukseli z powodu udziału w Europejskim Obszarze Gospodarczym. Potencjał Norwegii w oczach państw członkowskich Unii Europejskiej kształtowany jest przez pryzmat jej potencjału energetycznego. Norwegia stała się wiodącym eksporterem gazu do UE, z powodzeniem konkurującym z Federacją Rosyjską. Ten status zależeć będzie w dużym stopniu od polityki Norwegii na Dalekiej Północy – regionie o coraz wyraźniejszym znaczeniu strategicznym. Artykuł ma na celu omówienie głównych ról odgrywanych przez Norwegię w kontekście celów i polityk UE, głównie w dziedzinie energii. Przybliża również strategię Norwegii wobec Dalekiej Północy, perspektywy wydobycia w tym regionie ropy i gazu oraz regionalną współpracę z Rosją.

Kirkenes city as the capital of Barents Region and a symbol of Russian-Norwegian cooperation

The present paper is dedicated to small multicultural Norwegian city of Kirkenes, which because of its history and geographic location became a symbol of Norwegian- -Russian trans-border cooperation. The text is dedicated to the history of this Arctic city and the beginning, idea and realization of cooperation in Barents Region, which was initiated there in 1993 and the role played by the city in Norway-Russian bilateral relations.