Bardzo często, kiedy w dyskursie publicznym analizie poddaje się poziom i skalę bezpieczeństwa człowieka, na plan pierwszy wysuwa się „bezpieczeństwo zdrowotne” tegoż. Wynika to przede wszystkim z faktu, że na wszelkiego rodzaju rozwój (zarówno w skali globalnej, kontynentalnej, państwowej, regionalnej czy jednostkowej) diametralny wpływ ma właśnie zdrowie człowieka. Niestety wpływ na nie ma nierzadko szereg czynników niezależnych od niego samego. Warunków, zarówno jego zagwarantowania, jak i niedostatku szukać należy w przyczynach politycznych, ekonomicznych, społecznych, kulturowych, demograficznych, czy też stanu środowiska naturalnego. Jakość i poziom zdrowia człowieka, zarówno w kontekście społecznym, jak i publicznym, uzależnione będą w takim samym stopniu od postępujących stale procesów globalizacyjnych, które przenikają dzisiaj do każdej płaszczyzny życia jednostki, jak i od sytuacji państwa, w którym dana jednostka funkcjonuje.
W poniższym artykule autorka podejmuje próbę analizy zależności pomiędzy skalą dysfunkcyjności państwa a poziomem bezpieczeństwa zdrowotnego jego obywateli. W jej opinii, słabość administracji państwowej, korupcja, nepotyzm, ubóstwo, analfabetyzm, bezrobocie etc., tak charakterystyczne dla państw „dysfunkcyjnych – wrażliwych”, to główne przyczyny problemów „bezpieczeństwa zdrowotnego”. Obszar badań stanowić będzie kontynent afrykański, ze szczególnym uwzględnieniem Afryki Subsaharyjskiej, ponieważ skupia on w swoim regionie najwięcej państw dysfunkcyjnych w skali globu.

The article attempts to explore the problem of functional illiteracy in the rich countries of the West. The author presents situations of adult illiterate people living in the world of Western culture who-deprived of the ability to read and write -surpass social and symbolic barriers in everyday life, struggling for survival and human dignity. The idiomatic phrase “the torture of Tantalus” symbolizes a person’s pain resulting from the desire of owning things which are close but remain unobtainable. Through their complex biographies, the author indicates crucial moments in their lives: the decision to acquire reading and writing skills, and the pivotal point directly after the accomplished literacy course. If one deprives these people of professional assistance, it reduces their chances to materialise the expectations connected with reading and writing skills. The aim of the article is to draw attention to the phenomenon of adult illiteracy, which became a major task in educational policy and adult education also in many highly developed countries.

Jan Sowa przekonuje w swojej książce, że „inna rzeczpospolita jest możliwa”. Punktem wyjścia dla jego analizy społeczno-polityczno-gospodarczej sytuacji, w jakiej znajduje się współczesna Polska, była rocznica 25-lecia transformacji. W tym samym czasie książkę o podobnym tytule - Inny kapitalizm jest możliwy - wydał Andrzej Szahaj, także odwołując się do bilansu ostatniego ćwierćwiecza. Obaj autorzy rozpoczynają swój wywód od krytyki przemian i długo funkcjonującego ślepego zaufania do „niewidzialnej ręki rynku”, przejętego wraz z otwarciem na Zachód. Przyglądając się rodzimemu kinu tworzonemu po 1989 roku, okazuje się, że dominującą narracją wobec przemian ekonomicznych, dokonujących się pod wpływem zmiany ustrojowej, była ta, która wspierała działania wolnorynkowe. Jeżeli krytykowano polską sytuację gospodarczą, to źródeł złej sytuacji upatrywano albo we wciąż istniejących naleciałościach poprzedniego systemu, albo w zbyt wolnych przemianach. Dopiero ostatnie lata przyniosły w polskim kinie filmy, które powoli zmieniają perspektywę, upatrując zagrożenia dla życia społecznego już nie w niedoborze, lecz w nadwyżce liberalnych rozwiązań w gospodarce. Artykuł ma na celu naszkicowanie mentalnej mapy polskiego kina ostatnich lat i sprawdzenie, czy rzeczywiście można w nim dostrzec oznaki postępującej zmiany w ocenie kapitalizmu. Oglądając takie filmy, jak choćby: Pewnego razu w listopadzie, Dzikie róże, #WszystkoGra, Kamper, Król życia czy Między nami dobrze jest, można odnieść wrażenie, że inna kinematografia faktycznie jest możliwa.

Modern governments in modern states in third world countries are overwhelmed with social circumstances that have forced citizens to resort to self-help. Also, prevalent unclear demographic and globalization issues are sometimes neutral lines of justification for either transit or destination posture of the West African states. Concisely, poverty issues have continuously permeated the West Africa region’s fabric, and the challenges seem protracting. It has implications for mobility, (women) trafficking, and human security, among others. The quantitative approach adopted profiled index while evaluating and descriptive methods explained the content. Among other findings, lack of national data and proper immigration service is obvious. Thus, adequate data for national planning is recommended. Further, ongoing regional and national initiatives for possible integration and collaboration to address challenges are advocated.

The unfavorable demographic situation and the falling number of births resulted in an increased interest among Polish politicians in introducing tools to social policy that would reverse this negative trend. Implemented to social policy by Prawo i Sprawiedliwość Party in 2016, the “Family 500+” benefit has become such a tool. According to the government’s intention, this financial aid for families with children aims to reverse the decline in the number of births observed for many years and reduce the scale of poverty among families with the most complex financial situation. After several years of the “Family 500+” Program in force, it is difficult to clearly define whether the goals were achieved and whether the expenses for financing the program were adequate to the results. The aim of the article is an attempt at the assessment of the functioning of the Family 500+ Programme. Both the statutory assumptions of the programme, the costs of its functioning, and its results so far were analyzed. The central part of the analysis covered the period 2016–2019.

Researchers underline, that one of the characteristics of poverty, especially nowadays, is its different perception by men and women. This observation is result of changes in research approach to poverty, which focus now on differences between groups, not on poverty en block. As research shows, women are not only more at risk of entering the sphere of poverty, but also carry a heavier burden and larger responsibility for coping with it (living in poverty and exiting poverty). Such a situation is related to social definitions and images of proper/desired social practices that are attributed to women experiencing poverty. In this article, basing mostly on materials and analyses from the project “Discourses of poverty and social exclusion”, I intend to show how the role of women living in poverty is discoursively constructed, what is their image in society, what are the social expectations. I am focusing on the discourse created by the social actors who are responsible for supporting women in coping with poverty (representatives of social welfare centres and NGOs). Social actors opinions are important, because their image of women living in poverty is a base, to create programs and offerts.

Poverty, material need in Slovakia, and particularly among Romany population, is one of the biggest present day problems. This article deals with social exclusion and poverty of Romany people, its expression in selected areas of their life including the value of labour. Theoretical analysis is illustrated by the results of regional and Slovak-wide research.

Gender, in particular as it relates to the Irish constitution and Irish Law, is contested and complex, encompassing issues of national identity, religious values and sovereignty. These issues have a strong impact on education and training opportunities for lone mothers. Significant policy changes have taken place in the last decade with a view to creating a more equal society. Yet, this paper argues that gendered assumptions surrounding lone mothers’ position with regard to employment, training and education remain. Society’s traditional assumption of “suitable employment for women” is not a thing of the past. Therefore, while education is one means of empowering lone mothers and freeing them from the poverty trap, it does not address the deep-rooted structural inequalities women face. This is mainly due to paid employment remaining a vulnerable area in relation to gender equality. This is particularly visible in the current economic climate. In March 2009, the ILO warned that the gender impact of the global recession is felt harder by females than males in terms of unemployment rates. This confirms the view that women are still more vulnerable than men in the labour market, which highlights the pressing need for action rather than words in relation to the existing gender equality policies. Furthermore, this paper argues that lone mothers who remain at home caring for their children should be valued and not face automatic poverty. This can only be done through some form of financial security, not by being pushed into paid employment.