- Author:
Marcin Przybysz
- E-mail:
przybysz@implegal.pl
- Year of publication:
2017
- Source:
Show
- Pages:
137-154
- DOI Address:
https://doi.org/10.15804/ppk.2017.01.07
- PDF:
ppk/35/ppk3507.pdf
The first and the second reform of federalism in the Federal Republic of Germany – the amendments of the Basic Law of 2006 and 2009 in order to the legislative powers and financial relations of the Union and Länder
The text contains description and analysis of changes of 2006 and 2009 in the Basic Law for the Federal Republic of Germany concerning legislative powers and financial relations of federation and länder. The text begins with a description of advancing for over 50 years “process of policies’ merging”, described already in seventies of 20th century as a “trap”. Therefore, it was important to try to resolve the problem by two large amendments of the German constitution in 2006 and 2009 (i.e. the 1st and the 2nd reforms of federalism). The author describes assumptions and instruments applied by the first reform, ie. strengthening of legislative competences of the Union and länder, reducing the number of cases towards which the Bundesrat may apply the absolute veto, limiting so-called “mixed funding”, making “blocking up” of the Union and the countries through new regulation of matters more difficult by requiring the approval of the Bundesrat, as well as the adjustment of the Basic Law to the challenges of membership of Germany in the European Union. In this context the second reform of federalism was also the subject of analysis. The reform amended the system of mutual financial relations of the Union and countries and introduced a so-called “debt brake” (Schuldenbremse) but also limited some solutions which had been introduced three years before.
- Author:
Magdalena Włodarczyk
- Institution:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
- Year of publication:
2016
- Source:
Show
- Pages:
452-476
- DOI Address:
https://doi.org/10.15804/siip201623
- PDF:
siip/15/siip1523.pdf
Polish-Georgian relations in 1918 – 1921
The tradition of Polish-Georgian relations is many centuries old. It manifested itself differently over the course of history, originally based on the ideology of the Sarmatism and a diplomatic alliance in the war against Turkey. Later, when they were annexed by the Russian Empire, it was based on their fight for independence against a common enemy. Their relations have a political and historical background, and are associated with the resettlement policy of Russia. Establishing diplomatic relationships during the short period of the Democratic Republic of Georgia’s existence meant acknowledging Georgia internationally, first de facto, and then de iure. The cooperation was focused mainly on providing safe return for large Polish minority living in Transcaucasia, and on Marshal Józef Piłsudzki’s federalist agenda which supported newly emerged states. Both countries’ relations were reinforced by signing a military alliance and creating Polish-Georgian Industrial and Trade Union. The cooperation was finally ended by Soviet Russia’s assault on Georgia in year 1921.
- Author:
Krzysztof Zuba
- Institution:
Uniwersytet Opolski
- Year of publication:
2019
- Source:
Show
- Pages:
174-193
- DOI Address:
https://doi.org/10.15804/athena.2019.61.10
- PDF:
apsp/61/apsp6110.pdf
Ujawniające się w ramach Unii Europejskiej (UE) procesy dezintegracyjne wywołują potrzebę i postulaty stworzenia teorii dezintegracji europejskiej. Obecnie możemy mówić co najwyżej o istnieniu zaczątków takich teorii. W niniejszym opracowaniu podjęto próbę wykazania, że istniejące teorie integracji europejskiej mogą być z powodzeniem wykorzystane do analizy procesów dezintegracyjnych. Można tego dokonać relatywnie prostym zabiegiem, poprzez potraktowanie ich w sposób „odwrócony”. Innymi słowy, teorie te – tak jak można stosować przy eksplanacji procesów integracji, tak też można zastosować dla wyjaśnienia, dlaczego niektóre państwa nie chcą lub nie mogą uczestniczyć w procesach zbyt daleko idącej integracji europejskiej. W artykule niniejszym, wykorzystując metodę studium przypadku, wskazano na potencjał, jaki posiadają dwie teorie integracji: federalistyczna i międzyrządowa w wyjaśnieniu fenomenu Brexitu. Rozpoczęcie negocjacji o wyjściu Wielkiej Brytanii z UE przedstawia się jako skutek bądź to nieprzystawalności i braku akceptacji dla modelu federalistycznego, bądź to jako fiasko promowanego modelu integracji międzyrządowej.