The principle of subsidiarity not only has formed many of provisions in the act on Public Benefit and Volunteer Work (particularly those related to social consultations and transferring of public tasks), but is also a directive forming the cooperative habits between the public and non-public sectors. This is a matter of great importance taking into account that the subsidiarity in Poland is not effectively implemented as it could be because of limited autonomy of the self–government and frequently occurring interference of the State. Unfortunately it results in limiting of ability to decide on the type and methods of performing tasks. In addition, financial resources usually are not sufficient. It would be desirable to maintain and develop this course because about 61% of the polish society finds the third sector more effective than the public one. More and more often (43%) the contribution of the non-governmental organisations on solution of local problems is perceived, although still near the half of respondents (48%) doubt that they would have an important impact on the solution of important social problems. There are also real concerns about corruption, other law abuses, or giving priority to private interest instead of communal one

On April 18–19, 2011 the University Library in Toruń hosted an international academic conference entitled Contemporary Latin America. Politics – Society – Economy (Współczesna Ameryka Łacińska. Polityka – społeczeństwo – gospodarka). The conference was organised by the Faculty of Political Sciences and International Studies of the Nicolas Copernicus University under the honorary patronage of the Marshal of the KujawskoPomorskie Voivodeship Piotr Całbecki, the President of Toruń Michał Zaleski, the Honorary Consul of the Republic of Peru in Toruń Stanisław Rakowicz, Ph. D. and the Rector of the NCU Prof. Andrzej Radzimiński, Ph. D. The participants represented higher education facilities from all over Poland as well as the international organisation, Community of Democracies.

The term State appropriately reflects the dichotomous condition of contemporary journalism. The tension between the commercial and the functional side of the mass media leaves the journalist standing alone on the battlefiield facing a harsh dilemma to remain faithful to professional ethics or to give way to the pressure of ratings. In other words, striving to describe objectively, inform critically, and earnestly, leaves some space for your opponents or makes you dig out seemingly meaningful information and present it in the form of a factoid or a story that probably will not bring you closer to the truth but generates more buzz around the news and entertain the audience. It all comes down to a single choice – serious journalism versus tabloid journalism. In my opinion, it is a serious issue which has to be brought up in any discussion concerning the media. One can see it more clearly by looking closely at both notions. Serious journalism is responsible for its words, along with the awareness of the influence it has on the audience. Tabloid journalism, on the other hand, is marked by a nonchalant audience attitude. It is aware of its influence on the fans, but its impact is simplified compared to mass media doctrines, and comes down to the brutal slogan “riffraff would buy”. Though, not making a big fuss, it is worth saying that with journalism, having the meaning of a public service and letting down society, we are dealing with conflict of values and hitting rock bottom.

The starting point of theoretical discourse on social conflicts, including ethnic ones, usually concerns their inevitability. This is because they form a specific class of social conflicts and as such are inherent – and crucial – for all social relations. A lot of notable works on the subject include such observation. ‘Conflict, of course, is intrinsic to human society and is often an agent of reform, adaptation, and development. But conflict can also engender destructive violence’, writes Richard H. Solomon. Conflicts perform the role of both social destroyers and creators, says Johan Galtung, and stresses: ‘Conflict generates energy. The problem is how to channel that energy constructively.’

Goethe wrote: „Mankind walks steadily forward, but the person remains the same”. Customs as a normative tradition ways of behavior are the important social community and have the power to unwritten laws. Are primarily trans­mitted orally or by imitation, once established are very slow to change. The article discusses the problem of looking at the reality of the two opposite poles.

Support of the European Union for Roma in Poland

Forms of support for Roma in Poland coming from the European Union revolve mainly around the projects under the Human Capital Operational Programme and on the basis of the Community Initiative Equal Programme. Among the realized projects the special place is occupied by these concerned with the fight against unemployment and with the support of education among the Roma minority.

The projects, implemented throughout the years, provide a chance to change the perception of the Roma minority by the society. For the opportunity to participate in a holistic educational process and open access to the labour market seem to be the only way to improve the existing living standards.

The advantage of the projects which certainly cannot be overlooked is the fact that the proposed aid enables a change in living conditions of entire Roma families, while respecting their culture, customs and traditions. For only in this way an improvement of the living conditions of the Roma people and a gradual integration with the rest of the society are possible.

The specificity of guanxi – positive or negative social capital?

The text presents the problem of a Chinese-specific phenomenon known as guanxi. Their features and their connection with Confucianism were discussed. They emphasized their permanence and continuous presence in Chinese society, emphasizing their evolution after China adopted the principles of market economy. Also tried to look at guanxi in terms of social capital, showing elements connecting both phenomena. It has been noted that some researchers have a tendency to perceive guanxi in terms of negative social capital. This approach was considered as unauthorized as a result of Western ethnocentrism and pointed to the need to respect the cultural distinctiveness of the East and West. It has also been pointed out, that the interest in China and the role that guanxi play, especially in the sphere of economy, may be due to fears of Chinese domination, as well as the lack of understanding by the West that effective modernization based on other patterns is possible than those preferred in the Euro-Atlantic cultural circle.

The legal framework for the functioning of Muslim community in the Russian Federation

At present, the Muslim community in the Russian Federation grows in importance and strength. The religious freedom, which came as a result of the democratic transformation that took place in the Russian Federation in the late 1980s and early 1990s opened the opportunity for its Muslim residents to develop their own culture, educational system and administrative structure. The freedom of religion was one of the most important elements of perestroika and one of the directions of Russia’s development following the transformation. Here, the freedom of religion can be considered as both an element of liberalization of the Soviet regime, and, after the break-up of the USSR, as a step towards democratization. The article aims to present the most important legal acts and documents that constitute the legal basis for the functioning of Muslims in the contemporary Russian Federation.

This article looks into the process of socialization and upbringing in contemporary families. First, it describes the contemporary family, which has gone through a major transformation, just like the whole society. The contemporary family is characterized by destabilization, democratization, and disintegration, and all these problems affect the upbringing of children and the process of socialization.

Niniejszy artykuł traktuje na temat społeczeństwa obywatelskiego jako potencjalnego instrumentu mogącego wpłynąć na podniesienie jakości demokratycznego systemu politycznego. Ukazanie źródeł sfery obywatelskiej oraz wskazanie na czynniki ją sankcjonujące, poprzez wykorzystanie koncepcji kapitału społecznego, umożliwia pogłębioną analizę relacji społecznych w wymiarze społecznym, jak i politycznym. W tym celu należy odwołać się do szerokiego dorobku badaczy z zakresu nauk społecznych, których efektem będzie modelowa analiza zjawiska tworzenia się społeczeństwa obywatelskiego oraz jego potencjalnych efektów dla całego systemu politycznego.

Autyzm jest zaburzeniem neurorozwojowym, które manifestuje się w obszarach związanych między innymi z relacjami społecznymi, komunikacją werbalną i niewerbalną. W ciągu ostatnich dziesięciu lat liczne kampanie społeczne na całym świecie, także w regionie Półwyspu Arabskiego, podniosły ogólny poziom świadomości na temat tego zaburzenia zarówno wśród rodziców, jak i ekspertów. Jednakże tradycyjne wierzenia i przekonania pozostają nadal istotnymi czynnikami, które kształtują zachowania związane z profilaktyką prozdrowotną i nastawieniem do kwestii związanych z szeroko pojętym zdrowiem psychicznym. Niniejsze opracowanie omawia znaczenie tych czynników, a także religii, na percepcję zaburzeń ze spektrum autyzmu w regionie państw GCC (Rady Współpracy Zatoki).

The summary may not be so original, but I take the liberty of quoting Jan Czaja’s words which in my book are really accurate: „Summing up considerations on the topic of sources for Polish culture, it may be said that they connect - like opportunities for its development - with its opening to the world, what means opening both on global and mass culture (equating generally with commercial American products) and more and more advanced European integration, thus both process are not coherent. As a one, this process is extraordinarily complicated and conflictual. It is worth to remember that flowing with figments from another culture would be really dangerous, if it have met thoughtless and dull society which can afford on creative internalization but only mindless imitation. As Polish history shows, society was forced to life in the face of many dangers, its culture developed the best in periods of such dangers, mostly in places of their bigger closeness (for example on Eastern marches). Moreover, there is no agreement among theorists if dangers dominate or civilizational chances resulted from this opening. And at the end the nontrivial matter: opening for this stream from world (from West) is a result of our sovereign decision what makes the situation diametrical different in comparison to that one from the period of socialism when the stream of dominant culture (from Soviet Union) was a result of horrible war, Jałta’s matter and also political and ideological enslavement”.

Praca skupia się przede wszystkim na analizie zmiany, jaka zachodzi w kulturze masowej, odkąd jej dystrybucja została zdominowana przez masowe środki rejestrujące. Do tej pory interakcje społeczne oparte były głównie na kontakcie bezpośrednim, jednak wraz z pojawieniem się zjawiska audiowizualności relacje międzyludzkie i rodzaj komunikacji diametralnie się zmieniły. Rozwój mass mediów i ich upowszechnienie sprawiło, iż kultura zaczyna być postrzegana jako produkt zaspokajający nasze potrzeby i sprawiający przyjemność. W pracy pojawia się stwierdzenie, że mimo wszystko nie da się uciec od kultury masowej, która stała się już w zasadzie kulturą obecnie panującą, w której każdy z odbiorców jest zanurzony. Także każdy wytwór owej kultury jest produktem kultury popularnej i dawniej obowiązujący podział na kulturę niższą oraz wyższą generalnie przestał funkcjonować. W nowo obowiązującej rzeczywistości kultury masowej pojawia się pytanie o miejsce teatru jako sztuki opartej na bezpośrednim kontakcie aktora z publicznością i zawartej między nimi umowy społecznej, obowiązującej na czas przedstawienia. Jednak analiza przedstawienia pt. Dziady pokazuje, że sztuka teatralna doskonale odnajduje się w popkulturowej rzeczywistości, wykorzystując do tego audiowizualność.

Summer Olympic Games in Beijing in the context of selected scientific theories

Summer Olympic Games is, apart from football world cup, the most popular sports event. It is widely believed that it is something more than just sports event. It can be analysed from economic, marketing or political perspective. It is an opportunity to present country’s own culture, technology and history. However, there is also some kind of threat associated with such events. Organization of such events is not possible without involvement of public sector and political bodies. It creates specific relationship in which sport affects functioning of the state in some areas and state may use Olympic Games for its own particularistic interests. Such relationship occurred also in the case of 29th Summer Olympic Games in Beijing that took place between 8.08.2008 and 24.08.2008.
This article shows how China tried to use the olympic games to achieve political goals. Additionally, it was verified to what extent the organization of the event influenced the change of perception of China to international arena, civil liberties and the consolidation of society around the political bodies. The considerations were based on several scientific theories defining the role of sport in image building countries – presented by Barrie Houlihan, Joshua Goldstein, Walter Maening and Maurice Roche.

Science and Its Role in Modern Society: Epistemological and Social Aspects

The main form of human cognition - science - today has an increasingly significant and significant impact on the real conditions of our life, in which we must somehow navigate and act. A philosophical vision of the world presupposes fairly definite ideas about what science is, how it is structured and how it develops, what it can do and what gives hope, and what is inaccessible to it. Talking about modern science in its interaction with various spheres of society and the individual, we can distinguish three groups of social functions that it performs. These are, first, cultural-worldview functions, second, the functions of science as a direct productive force and, third, its functions as a social force, due to the fact that scientific knowledge and methods are now being used more and more widely to solve a variety of problems arising in the life of society.

Attempts to regulate by the governance of mode of life and behavior of partials in the history of imperial states were especially evident in the fashion industry. The article explores the evolution of the Russian court costume, as well as the uniform of officials and students during the XVIII-XIX centuries in the context of social political reforms that took place in the state during this period of time.
The content of government decrees published in the full collection of laws of the Russian Empire is analyzed, which contain orders on the color of the fabric, cut and trim of the costume. The purpose of this lawmaking is to “reconcile” the old Russian traditions with the norms of modern European life. A special place in the study is given to the reforming activities of Peter I, who, with his decrees, changed the entire “sign” system of Ancient Russia. Peter I “changed clothes” of the Russian elite into a European costume, but after the October Revolution of 1917, the Soviet elite could not wear the prePeter garb, which, like the entire “sign system” of the Moscow kingdom, was associated with the ideas of Orthodoxy, the inviolability and the eternity of regal power.
In the 20-30s of the twentieth century, the struggle in the USSR against the tailcoat and tall hat was a struggle against bourgeois ethics, and as a result, a struggle against the norms of Western European etiquette.
It is revealed that the problem of “form” in the broadest sense of the word was of particular importance for Russian life. The pressure of a powerful, but not organized force - all this increased the importance of external forms and organization of life, be it a form of government structure or everyday life.

A contemporary human being expands and uses their individual abilities to update, deepen and enrich the potential of knowledge, skills and competences in order to adapt to the changing social living space. The tasks imposed by the contemporary society necessitate creation and fulfillment of an individual who learns to live and is able to develop in the individual and collective dimension by professionalisation and use of their own competence potential. The contemporary civilisational tasks are not based on preparing individuals for the existing society but on providing stimuli enabling every human being, by using their competence potential, to understand the surrounding world, to create it, to be its actual participant and recipient, and to feel responsible for it now and in the future.

Wojna jako ekstremalne zjawisko o naturze społecznej przez stulecia charakteryzowała się swoistą hermetycznością wobec niemilitarnych domen rzeczywistości. Zarówno w wymiarze etycznym, politycznym, prawnym, obyczajowości, a nawet języka, wojskowość i wojskowi tworzyli ekskluzywną (sub)kulturę. Wpisywały się te procesy w „triadę” Carla von Clauzewitza, który właśnie „armię” wskazywał jako wyodrębniony filar wojny. Pozostając elementem struktury państw, armie pogłębiały swoją specyfikę kulturową i pewną odrębność. Jak wskazuje część badaczy, niejednokrotnie to właściwa organizacja wojskowości w państwie i działania na rzecz wzmocnienia jego potencjału wojennego narzucały szereg rozwiązań ustrojowych, prawnych i finansowych, stając się agregatem ewolucji systemów politycznych. W pierwszej połowie XX wieku doszło do głębokich przewartościowań w dziedzinie relacji między sferą militarną i państwową, które po 1945 roku doprowadziły do przesunięcia „punktu ciężkości” wojny w stronę bieguna społecznego. Konsekwencją była dość szczególna „demokratyzacja” wojskowości i postępujące rozszczelnienie dotychczasowych granic. Towarzyszyły temu procesy zmiany w postrzeganiu i prowadzeniu wojny. Celem stawały się w coraz większym stopniu społeczeństwa, a wobec totalizacji wojny – tradycyjny podział na domeny cywilną i wojskową uległ ostatecznemu zatarciu. Współczesna wojna zatem obliczona jest przede wszystkim na niszczenie społeczeństw, ich fundamentów oraz podstaw trwania i rozwoju. Na znaczeniu zyskują niekinetyczne i hybrydowe metody działań koercyjnych i przyporządkowane im środki. Pogłębieniu tych tendencji sprzyja rozwój kolejnego „teatru działań wojennych” – domeny psychologiczno-informacyjnej.

Szkoła w społeczeństwie wielokulturowym jako miejsce kontaktów z Innymi i wzajemnego oddziaływania różnych grup społecznych zmaga się z różnymi wyzwaniami w realizacji funkcji społecznych. W artykule ukazana została analiza społecznych funkcji edukacji i szkoły w perspektywie koncepcji strukturalno-funkcjonalnej, konfliktowej, interpretatywnej i podejścia środowiskowego. Na tym tle podjęto próbę zarysowania koncepcji pracy szkoły w społeczeństwie wielokulturowym, z uwzględnieniem jakości środowiska, które stanowi ważne zaplecze socjalizacyjne uczniów i opanowania kompetencji kulturowych niezbędnych do sprawnego obcowania z ludźmi pochodzącymi z różnych kultur. Zwrócono uwagę na środowisko rodzinne, lokalne, regionalne, a także na kulturę narodową i ogólnoludzką. Dokonująca się socjalizacja oznacza proces budowania wiedzy uczniów, modelowania ich percepcji świata i działania w tym świecie.

Atrakcyjność i aktualność badań prowadzonych wokół życia rodzinnego związana jest z dynamicznymi przemianami społeczno-kulturowymi, gospodarczymi, a także politycznymi zachodzącymi w skali globalnej. Nie bez znaczenia dla funkcjonowania rodziny i jej członków jest również sytuacja światowej pandemii, która znacząco wpłynęła na strukturę rodziny oraz potrzeby i wartości cenione przez jej członków. Żywotność tematu skłania do refleksji nad kondycją współczesnej rodziny i rodzi potrzebę poznania skutków oddziaływań zewnętrznych na jej kształt i środowisko wewnętrzne. W zaprezentowanym opracowaniu podejmuję rozważania wokół problematyki rodziny, interesują mnie przede wszystkim małżeństwa mieszane, które stają się coraz bardziej widoczne, nie tylko w statystykach zawieranych małżeństw, a przede wszystkim w życiu społecznym. Zawiązywanie małżeństw mieszanych znajduje swoje uzasadnienie w zwiększonej mobilności społecznej, pozbawieniu barier świata komunikacji interpersonalnej (powszechne wykorzystanie nowoczesnych technologii w życiu zawodowym oraz osobistym), może również wynikać z indywidualnych potrzeb i preferencji osób zawierających takie związki małżeńskie. Małżeństwo mieszane samo w sobie może być wartością, jednak fakt bycia w takim związku może stanowić swego rodzaju balast. Zaprezentowane opracowanie jest próbą uchwycenia pewnych tendencji zachodzących w doświadczeniach życia społecznego przez małżeństwa mieszane. W artykule wyróżniam trzy części, w których kolejno wprowadzam w problematykę życia rodzinnego i funkcjonowania małżeństw mieszanych, następnie analizuję dane i materiały, nakreślając pewne tendencje odnoszące się do różnych aspektów życia rodzinnego i życia w społeczeństwie. Opracowanie kończę podsumowaniem i wskazaniem wniosków.