Począwszy od połowy XVIII wieku Imperium Brytyjskie było zaangażowane w budowanie silnej pozycji mocarstwowej w obszarze Zatoki Perskiej. Obszar ten był traktowany jako istotny dla zabezpieczenia morskich szlaków komunikacyjnych pomiędzy metropolią a Indiami Brytyjskimi. W XIX wieku Wielka Brytania zdołała w oparciu o tzw. traktaty na wyłączność uzależnić od siebie arabskie szejkanaty Zatoki, obejmując je nieformalnym protektoratem. Rola Zatoki Perskiej dla Imperium Brytyjskiego wzrosła w przededniu wybuchu I wojny światowej, z uwagi na znaczenie znajdujących się tam zasobów ropy naftowej dla Royal Navy. Zakończenie I wojny światowej i objęcie przez Wielką Brytanię pozycji dominującego mocarstwa na Bliskim Wschodzie wymusiło konieczność opracowania nowych zasad polityki imperialnej wobec tego obszaru. Wypracowanie zasad tej polityki zostało zakończone pod koniec lat 20. XX wieku. Przyjęte wtedy rozwiązania określały podstawy brytyjskiej polityki wobec subregionu Zatoki do końca lat 40. XX wieku.

The importance of oil in the relations of the People’s Republic of China with the countries of the Gulf Cooperation Council in the second decade of the 21st century

The development of the Chinese economy in recent years and the changing international situation has led to the People’s Republic of China increasingly seeking stable sources of energy that could feed its developing economy. The countries of the Middle East, especially the Islamic Republic of Iran, occupy a significant place in China’s energy security policy, but in the second decade of the 21st century, Beijing’s intensification of relations with Arab monarchies from the Gulf Cooperation Council can be observed. This article aims to show the role of energy security in Sino-Arab relations in the second decade of the 21st century and the importance of oil imports for the development of the economy of the People’s Republic of China.