In the last fi ve years Tunisia has been presented mostly as a success story of political transition. It managed to adopt a new constitution and to conduct the parliamentary and presidential elections in 2014. Finally, civil society groups, which helped to end the political crisis in 2013, won the Nobel peace prize. If we look from the institutional perspective and the ability of political groups to compromise, indeed we can say that Tunisia is a success story. Th e picture is more bleak, however, if we try to assess the infl uence of economic factors on the development of Tunisian democracy, especially in light of recent terrorist attacks and social protests. Th e aim of the article is to answer the questions, to what extent economic crisis can inhibit democratic consolidation in Tunisia and what Tunisia can learn from the Spanish experience of political transition.

Tunezja jako jedyne państwo obszaru Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu obrała drogę transformacji demokratycznej w następstwie wydarzeń rewolucyjnych tzw. arabskiej wiosny. W świetle dominujących w naukach o polityce teorii transformacji proces „przejścia demokratycznego” odbywa się w dwóch fazach. W pierwszej z nich dochodzi do obalenia autorytarnego reżimu i ustanowienia demokracji, w drugiej kolejności następuje jej konsolidacja. Jednym z czynników dominujących, ułatwiających ustanowienie demokracji, jest konsensualna postawa elit politycznych. Celem artykułu jest próba uchwycenia zjawiska budowy demokracji tunezyjskiej w świetle powyższych stadiów. W dalszej kolejności wykazane zostanie, że zasadniczą przesłanką ułatwiającą transformację demokratyczną i zarazem modelem, w którym dokonuje się zmiana, jest konsens polityczny w procesie ustanawiania instytucji i prawa Tunezji.

The System of Government in the Tunisian Constitution of July 25, 2022 Against the Background of the Autocratization Process during the Presidency of Kaïs Saïed

The paper deals with the system of government that was established in the Constitution of Tunisia of July 25, 2022. The author points out that both this legal act and the accompanying constitution-making process should be seen as the result of the rapid departure from democratic mechanisms and standards. The autocratization process was launched during the presidency of Kaïs Saïed, although negative tendencies in this field had already occurred earlier. This led to the 2022 Constitution guaranteeing presidential dominance over the government and parliament, as the position of the head of state was significantly strengthened compared to the previous basic law (it was adopted in 2014, in the aftermath of the Arab Spring). The author argues that due to the imbalance of power, the constitutional system of government in Tunisia corresponds more to the assumptions of undemocratic hyper-presidentialism than the typical presidential model.