Rola Kosowa w brytyjskiej polityce zagranicznej po rozpadzie Jugosławii
- Institution: Uniwersytet Szczeciński
- Year of publication: 2016
- Source: Show
- Pages: 134–148
- DOI Address: https://doi.org/10.15804/athena.2016.50.08
- PDF: apsp/50/apsp5008.pdf
Czynnikiem determinującym charakter stosunków brytyjsko-kosowskich jest ogromna dysproporcja potencjałów obu państw we wszystkich możliwych sferach. Nieposiadające pełnego uznania międzynarodowego, słabe pod względem ekonomicznym Kosowo nie może stanowić partnera dla Wielkiej Brytanii, dysponującej niekwestionowaną pozycją na płaszczyźnie gospodarczej, politycznej i militarnej. Nie znajduje się ono również w centrum zainteresowań brytyjskich, a wzajemne kontakty zostały nawiązane niejako przy okazji wypełniania przez Brytyjczyków „moralnego zobowiązania”, a nie na podstawie racjonalnych przesłanek. W tym kontekście obowiązująca formuła relacji opiera się na założeniu brytyjskiego paternalizmu, który wyraża się oddziaływaniem na kierunki aktywności politycznej oraz rozwój gospodarczy i społeczny Kosowa, a także występowaniem w obronie interesów Kosowa przed społecznością międzynarodową (w szczególności na forum Unii Europejskiej i NATO). Natomiast mieszkańcy Kosowa poprzez korzystanie z udzielanej przez Brytyjczyków na bieżąco pomocy wojskowej, politycznej i finansowej oraz udostępnienie know- -how zaciągnęli wobec Wielkiej Brytanii dług wdzięczności, którego spłata jest tym trudniejsza, że ani jej termin, ani warunki nie mają wymiaru formalnego. Nie ulega jednak wątpliwości, że w przypadku wejścia Kosowa do Unii Europejskiej i NATO istnieje spora szansa, że kosowscy politycy będą głosowali w tych organizacjach w sposób odpowiadający życzeniom brytyjskim. Dalekosiężna polityka Wielkiej Brytanii zmierzająca do pozyskania przyszłego sojusznika wewnątrz struktur europejskich wydaje się zatem przynosić pożądane efekty, służąc równocześnie stabilizacji i rozwojowi tej części Bałkanów Zachodnich.