Znaczenie irańskiej opozycji antyreżimowej dla polityki zagranicznej Baracka Obamy
- Institution: Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie
- Year of publication: 2016
- Source: Show
- Pages: 149–157
- DOI Address: https://doi.org/10.15804/athena.2016.50.09
- PDF: apsp/50/apsp5009.pdf
Od 1979 roku reżim irański jest w zasadniczym konfl ikcie ze światem Zachodu, a szczególnie z USA i Wielką Brytanią oraz Izraelem. W tak długim okresie dochodziło do okresowych zmian, z którymi administracja USA wiązała pewne nadzieje. Niemniej jednak, mimo chwilowych okresów pozornej odwilży w stosunkach dwustronnych, za każdym razem następował powrót do tradycyjnej wrogości między Islamską Republiką Iranu a USA. Jednocześnie społeczeństwo irańskie jest narażone na nieustanne represje ze strony władz. Zachodzi więc zasadnicze pytanie, w jaki sposób i czy w ogóle Zachód, a przede wszystkim USA jako mocarstwo globalne, o największym potencjale militarno-operacyjnym pozwalającym na oddziaływanie w każdym rejonie świata, powinny reagować na sytuację i wydarzenia w Iranie.
Celem artykułu jest poddanie analizie charakteru oraz sposobów działania najważniejszych irańskich grup opozycyjnych, a także ich znaczenia dla programu politycznego USA zawartego w tzw. doktrynie Obamy (2009). Analiza najważniejszych grup opozycyjnych pozwoli na określenie stopnia możliwej ich współpracy z USA, jak i ich potencjału do sprawowania władzy w Iranie w sposób jak najbardziej demokratyczny.