Digitalizacja zasobów Instytutu Literackiego w Paryżu
Instytut Literacki został założony w 1946 r. w Rzymie. Jak wskazano w powołującym go rozkazie, głównym celem było prowadzenie akcji wydawniczej w dziedzinie kulturalnej, literackiej i społecznej, a także zbieranie dorobku piśmiennictwa polskiego. Inicjatorem tego przedsięwzięcia i redaktorem był Jerzy Giedroyc. W okresie funkcjonowania Instytutu Literackiego, tj. w latach 1947–2000, ukazało się 637 numerów miesięcznika „Kultura”, 171 numerów kwartalnika „Zeszyty Historyczne” oraz książki: 26 publikacji w latach 1947–1952 i 378 książek w serii „Biblioteka Kultury”. Oprócz wskazanych wyżej publikacji, w archiwum Instytutu Literackiego zachowała się bardzo duża liczba innych książek, czasopism polskich i zagranicznych, wycinków prasowych oraz dokumentów, listów i fotografii. Ich zebranie i uporządkowanie, a także wykonanie wersji elektronicznej było możliwe m.in. dzięki projektom: „Inwentarz Archiwum Instytutu Literackiego Kultura” oraz „Digitalizacja Archiwum Instytutu Literackiego”.
W artykule została zwrócona uwaga na proces digitalizacji zasobów Instytutu Literackiego. Cyfrowe wersje oryginalnych tekstów źródłowych mogą bowiem posłużyć dalszym badaniom na temat spuścizny Jerzego Giedroycia. Wskazany dostęp to także ułatwienie do podejmowania dalszych prac i ochrona dokumentów, zwłaszcza rękopisów, w związku z niszczeniem i upływem czasu. Jako przykład ilustrujący tę tezę w artykule posłużono się przykładem Jerzego Pomianowskiego, jednego ze współpracowników paryskiej „Kultury”, wskazując sposoby przeprowadzania wstępnej kwerendy źródłowej, tak ważnej dla realizacji tematu badawczego.