Lech Kaczyński’s tragic death was a direct cause of the détente in PolishRussian relations, proclaimed by Prime Minister Donald Tusk and his Russian counterpart Vladimir Putin just after the Polish Air Force Tu-154 Crash. However this rapprochement is far from the political concept of the President. Considering the Polish internal debate on a proper form of Polish-Russian relations, I would like – in this short article to present a way as to how President Kaczyński understood challenges, that both nations have to pick up.

The first orders had been established and awarded by monarchs long before the republican concept of presidency was developed. The many powers which presidents took over from monarchs include, inter alia, the awarding (and revoking) of state honours. The issue, usually regarded as marginal, does not appeal to constitutional law scholars. Poland’s legal regulations concerning orders are hardly precise (this being particularly true as far as the constitutional law is discussed) and the fact gives rise to many practical problems concerning application of the country’s constitution and statutes from the field, quite frequently going beyond the matters of orders in the strict meaning of the phrase. One of the questions of the kind, not having become an object of interest to legal scholars so far, is the acceptance by the President of the Republic of Poland of foreign orders and distinctions received either within his capacity as the supreme representative of the State in international relations or as a private individual. The picture resulting from an analysis of practice and theory of order-related issues is hardly a coherent one. The following paper – besides due presentation – aims at sharpening the somewhat blurry image.

Przedmiotem artykułu jest jedna z instytucjonalnych form kooperacji dwóch podmiotów dualnej egzekutywy w Polsce, czyli instytucja Rady Gabinetowej. Jak stanowi Konstytucja, tworzy ją Rada Ministrów pod przewodnictwem Prezydenta RP. Ustrojodawca wyposażył tym samym głowę państwa w możliwość zwołania spotkania z rządem, który musi stawić się na zaproszenie Prezydenta. Co prawda temu organowi nie przysługują kompetencje Rady Ministrów, jednak można odnieść wrażenie, że rozmowa głowy państwa z rządem to dobra sposobność do wygaszania wzajemnych sporów oraz okazja do rozmowy dwóch politycznych graczy o przyszłości Polski. Czy to wrażenie ma pokrycie w rzeczywistości? Jak wyglądają obrady, co jest ich tematyką i kto im przewodniczy? Jaki może być realny cel obrad? Jakie funkcje może spełniać Rada Gabinetowa w warunkach koabitacji, a jakie przy politycznej jedności obu podmiotów egzekutywy? Celem artykułu jest przede wszystkim znalezienie odpowiedzi na tak postawione pytania.