Coraz intensywniejsze powiązania między państwami i ludźmi, lepiej znane jako globalizacja, są dziś przesłankami do sądów o konieczności wykreowania rządów i form zarządzania na poziomie globalnym. Zgadzający się na taki ogląd utrzymują, że tylko poprzez rząd globalny / dla autora jest to globalizm / państwa i narody będą mogły kooperować na wielu polach od ekonomicznej poczynając, a politycznej i bezpieczeństwa kończąc, prowadząc dialog w sposób pokojowy, bezkonfliktowy. Brak zarządzania globalnego owocuje barierami, protekcjonizmem i warunkami sprzyjającymi konfliktom. Idea globalnego państwa jest zamysłem wprowadzenia tego, co najlepsze, w społeczność międzynarodową i uratowania jej od form zła spotykanych dziś.
Zauważamy, iż globalizm ma pociągać za sobą systematyczną transformację organizacji politycznej i ekonomicznej państw umocowanych w suwerenności terytorialnej w kierunku wciąż niejasnych kształtów nieterytorialnych, nadnarodowych struktur rządzenia. Obecnie żyjemy w okresie charakteryzowanym jako „rządzenie bez rządu”. Chociaż wiele międzynarodowych instytucji jest reprezentowanych przez demokratycznie wybierane rządy, to te fakty ani są dobrze zrozumiałe, ani transparentne. Ch. Kindleberger, historyk ekonomii, powiedział pewnego razu, że państwa narodowe mogą sobie radzić politycznie, ale są zbyt małe, by znaczyć wiele kulturowo. Oczywiście jasne jest, że istniejące już instytucje niewiele znaczą dla większości ludzi i brak im politycznej legitymacji, chociaż wiele z wciąż potężniejących problemów może być rozwiązanych tylko przez współpracę międzynarodową. Zadanie łagodzenia negatywnych konsekwencji globalizacji poprzez struktury zarządzania globalnego może powiększyć zasięg potrzeb i przesłanek do efektywnej współpracy.