Toruńskie środowisko naukowe przez 25 lat obserwuje (na początku aktywnie uczestnicząc w tym procesie) działanie Polaków na Łotwie, mające na celu odbudowę szkoły dla mniejszości polskiej. Prowadzenie badań longitudinalnych pozwala nam uchwycić dynamikę procesu transmisji kultury, tradycji i języka polskiego, wskazać rolę podmiotów szkoły mających kluczowe znaczenie dla kształtowania się poczucia tożsamości narodowej pokolenia młodych Polaków urodzonych i mieszkających na Łotwie, korzystających z szansy edukacji w języku polskim i łotewskim. Towarzyszyliśmy uczniom przez okres edukacji szkolnej, będąc przy nich w momentach ważnych, tj. rozpoczęcia oraz ukończenia podstawowej szkoły polskiej i przejścia do szkoły średniej łotewskiej czy rosyjskiej. Niniejszy projekt badawczy stanowi kontynuację poprzednich eksploracji. Tym razem uwaga nasza skupiona jest na absolwentach szkoły (pierwsze cztery roczniki) – dzisiaj młodych trzydziestolatkach. Problem główny projektowanych badań zawiera się w pytaniach: Jaka jest jakość życia i poczucie osobistego sukcesu młodych absolwentów szkoły polskiej w Rydze i w jaki sposób są one różnicowane cechami usytuowania socjodemograficznego, aktualną sytuacją życiową i zawodową, uwarunkowane kontekstem społeczno-kulturowym, w jakim funkcjonują jako ludzie dorośli? Proponujemy ujęcie jakości życia i osiągniętego statusu społecznego absolwentów w formie przedstawienia trajektorii ich życia.

Celem artykułu jest przedstawienie problematyki jakości życia osób z przewlekłą chorobą dermatologiczną. W pierwszej części opracowania scharakteryzowano pojęcie choroby przewlekłej, ze szczególnym uwzględnieniem choroby dermatologicznej jako kategorii piętna powodującego marginalizację oraz wykluczenie społeczne. Część druga dotyczy jakości życia osób z chorobą dermatologiczną na płaszczyznach: fizycznej, psychicznej oraz społecznej. W części trzeciej opisano trudności terapeutyczne i funkcjonalne, których doświadczają osoby cierpiące na wybrane schorzenia dermatologiczne: atopowe zapalenie skóry, łysienie plackowate oraz łuszczycę. Zakończenie jest próbą wskazania przykładów działań pomocowych podejmowanych przez sektor pozarządowy na rzecz osób chorujących dermatologicznie.