Russia’s Strategic Culture: Prisoner of Imperial History?

The article aims at identifying key elements of Russia’s strategic culture and drivers for its change. It starts with a short theoretical overview of the strategic culture concept and different approaches within various theoretical frameworks (liberal, constructive, and post-modern). It focuses on most important determinants of Russian strategic culture, namely history, ideology, geopolitics, systemic issues, and religion. It examines the extent to which Russian policy reflects these determinants.

KULTURA STRATEGICZNA ROSJI: WIĘZIEŃ IMPERIALNEJ HISTORII?

Artykuł ma na celu wskazanie kluczowych elementów kultury strategicznej Rosji i czynników powodujących jej zmiany. W pierwszej części dokonano krótkiego przeglądu koncepcji kultury strategicznej i różnych podejść w ramach kilku ram teoretycznych (liberalizmu, konstruktywizmu oraz postmodernizmu). Artykuł koncentruje się na najważniejszych determinantach rosyjskiej kultury strategicznej, a mianowicie: historii, ideologii, geopolityce, kwestiach systemowych i religii, a także wskazuje, w jakim stopniu rosyjska polityka odzwierciedla te determinanty.

BIBLIOGRAFIA:

• Afanasjew, J. (2005). Groźna Rosja. Warszawa: Oficyna Naukowa.
• Antczak, A. (2012). Role międzynarodowe Unii Europejskiej. Aspekty teoretyczne. Warszawa: Vizja Press & IT.
• Antczak, A. (2017). Russian Phobia or a Real Threat? Propaganda-Related Elements of Russian Information Warfare in Ukraine and Their Implications for Euro-Atlantic Security. Polskie Studia Politologiczne, 56.
• Arbatov, A. (1994). Russia’s Foreign Policy Alternatives. International Security, 18(2), 5–43.
• Baun, M. (2005). How Necessary is a Common Strategic Culture? Oxford Journal on Good Governance, 2(1), 33–37.
• Berger, T.U. (1998). Cultures of Antimilitarism: National Security in Germany and Japan.
• Baltimore, Maryland: Johns Hopkins University Press.
• Bieleń, S. (2006). Tożsamość międzynarodowa Federacji Rosyjskiej. Warszawa: Aspra-Jr.
• Bierdiajew, M. (1915). Slavophilism and the Slavic Idea. Retrieved from: http://www.berdyaev.com/berdiaev/berd_lib/1915_202.html.
• Bierdiajew, M. (1997). Nowe średniowiecze. Warszawa: Antyk.
• Blank, S.J. (2005). Potemkin’s Treadmill: Russian Military Modernization. In: A.J. Tellis, & M. Wills (eds.), Strategic Asia 2005–2006: Military Modernization in an Era of Uncertainty (pp. 175–208). Seattle: National Bureau of Research.
• Broda, M. (2008). Putinowskie antidotum. In: A. Stępień-Kuczyńska, & S. Bieleń (eds.), Rosja w okresie prezydentury Władimira Putina (pp. 11–59). Toruń: Adam Marszałek.
• Broda, M. (2015). Mocarstwowy imperatyw i imperialno-autorytarne fatum wspołczesnej Rosji? In: S. Bieleń, & A. Skrzypek (eds.), Rosja: rozważania imperiologiczne (pp. 19–38). Warszawa: Aspra-Jr.
• Cassidy, R.M. (2003). Russia in Afghanistan and Chechnya: Military Strategic Culture and the Paradoxes of Asymmetric Conflict. Carlisle: Strategic Studies Institute, Army War College.
• Eitelhuber, N. (2009). The Russian Bear: Russian Strategic Culture and What It Implies for the West. Connections: The Quarterly Journal, 9(1), 1–28.
• Ermarth, F. (2009). Russian Strategic Culture in Flux: Back to the Future? In: J. Johnson, J.A. Larsen, & K.M. Kartchner (eds.), Strategic Culture and Weapons of Mass Destruction: Culturally Based Insights into Comparative National Security Policymaking (pp. 85–96). New York: Palgrave Macmillan.
• Etkind, A. (2004). Hard and Soft in Cultural Memory: Political Mourning in Russia and Germany. Memory-History-Democracy, 16, Special Issue, 36–59. DOI: 10.1162/1526381041887439.
• Farrell, T. (2005). World Culture and Military Power. Security Studies, 14(3), 448–488.
• Fiedotow, G. (1991). Russia’s Faith and Sins [translation from Russian]. Vol. 2. Sankt Petersburg.
• Flynn, M. (2007). Renegotiating Stability, Security and Identity in the Post-Soviet Borderlands: The Experience of Russian Communities in Uzbekistan. Nationalities Papers, 35(2), 267–288. DOI: 10.1080/00905990701254359.
• Golts, A. (2004). Армия России: 11 потерянных лет. Moskwa: Zakharov.
• Gray, C.S. (1981). National Style in Strategy: The American Example. International Security, 6(2), 21–47. DOI: 10.2307/2538645.
• Gudkow, L., & Dubin, B. (2005). Своеобразие русского национализма. Pro et Contra, 2, 6–24.
• Hosking, G. (2002). Russia and the Russians: From Earliest Times to the Present. London: Penguin Books.
• Ivić, S. (2016). The Clash of Civilizations? Russia vs. the West, or Conservative vs. Liberal Political Paradigms. NDC Magazine Vox Collegii, 13.
• Johnston, A.I. (1995). Thinking About Strategic Culture. International Security, 19(4), 32–64. DOI: 10.2307/2539119.
• Kara-Murza, A., & Polakow, L. (1994). Reformer: Russians About Peter I. Anthology. Iwanowo.
• Kartchner, K.M. (2006). Weapons of Mass Destruction and the Crucible of Strategic Culture. Defense Threat Reduction Agency.
• Knezys, S., & Sedlickas, R. (1999). The War in Chechnya. College Station: Texas University Press.
• Kokoshin, A.A. (1996). The New Russia: Inheritance and Perspectives. PRIF Report No. 43. Frankfurt/M.
• Kosmarskaya, N. (2011). Russia and Post-Soviet ‘Russian Diaspora’: Contrasting Visions, Conflicting Projects. Nationalism and Ethnic Politics, 17(1), 54–74. DOI: 10.1080/13537113.2011.550247.
• Kowalska, M. (2013). Rosyjski mit władzy a kult jednostki. Poznańskie Studia Slawistyczne, 5, 143–156. DOI: 10.14746/pss.2013.5.10.
• Kubicek, P. (1994). Delegative Democracy in Russia and Ukraine. Communist and Post- Communist Studies, 27(4), 423–441.
• Lantis, J.S. (2009). Strategic Culture: From Clausewitz to Constructivism. In: J. Johnson, J.A. Larsen, & K. Kartchner (eds.), Strategic Culture and Weapons of Mass Destruction: Culturally Based Insights into Comparative National Security Policymaking (pp. 33–52). New York: Palgrave Macmillan.
• Lazari de, A. (1995). Rosyjska mentalność. Katowice: Śląsk.
• Lukin, A. (2001). Electoral Democracy or Electoral Clanism? Russian Democratization and Theories of Transition. In: A. Brown (ed.), Contemporary Russian Politics: A Reader (pp. 530–545). Oxford: OUP.
• Meyer, C. (2005). Convergence towards a European Strategic Culture? A Constructivist Framework for Explaining Changing Norms. European Journal of International Relations, 11(4), 523–549. DOI: 10.1177/1354066105057899.
• Migranian, A. (2004). What is ‘Putinism’? Russia in Global Affairs, 17(2), 28–44.
• Nunn, S., & Stulberg, A.N. (2000). The Many Faces of Modern Russia. Foreign Affairs, 79(2), 45–62. DOI: 10.2307/20049640.
• Pipes, R. (1997). Is Russia Still an Enemy? Foreign Affairs, 76(5), 65–78. DOI: 10.2307/20048200.
• Podberezsky, I.V. (1999). Between Europe and Asia: The Search for Russia’s Civilizational Identity. In: G. Chufrin (ed.), Russia and Asia: The Emerging Security Agenda (pp. 33–51). Oxford: OUP.
• Potulski, J. (2015). Rosyjskie koncepcje geopolityczne jako wyraz poszukiwań formuły imperialnej? In: S. Bieleń, A. Skrzypek (eds.), Rosja: rozważania imperiologiczne (pp. 39–65). Warszawa: Aspra-Jr.
• Pozdniakow, E. (1994). Nation, Nationalism, National Interests [translation from Russian]. Moscow: Progriess-Kultura.
• Skak, M. (2016). Russian Strategic Culture: The Role of Today’s ‘Chekisty’. Contemporary Politics, 22(3), 324–341. DOI: 10.1080/13569775.2016.1201317.
• Smith, G. (1999). The Post-Soviet States: Mapping the Politics of Transition. London: Edward Arnold.
• Snyder, J. (1977). The Soviet Strategic Culture: Implications for Limited Nuclear Operations. Santa Monica: RAND Corporation.
• Van Herpen, M.H. (2015). Putin’s Propaganda Machine: Soft Power and Russian Foreign Policy. Lanham: Rowman & Littlefield Publishers.
• Wendt, A. (1992). Anarchy Is What States Make of It: The Social Construction of Power Politic. International Organization, 46(2), 391–426.
• Wierzbicki, A. (2000). Odcienie rosyjskiego nacjonalizmu. Polityka Wschodnia, 1, 35–68.
• Wierzbicki, A. (2008). Procesy etnopolityczne w okresie rządow Władimira Putina. In: A. Stępień-Kuczyńska, & S. Bieleń (eds.), Rosja w okresie prezydentury Władimira Putina (pp. 167–202). Toruń: Adam Marszałek.
• Zieliński, E. (2005). System konstytucyjny Federacji Rosyjskiej. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.