O „Copernicus. De Musica”
„Copernicus. De Musica” jest afiliowane przy Wydziale Nauk o Sztuce Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a wydawane przez Wydawnictwo Adam Marszałek. W sposób nie w pełni sformalizowany, jako biuletyn ówczesnego Stowarzyszenia De Musica, zalążek obecnej redakcji zaistniał w Warszawie już w 1999 roku, pod przewodnictwem jednego z najwybitniejszych polskich muzykologów prof. dr.hab. Michała Bristigera (1921-2016). W pierwszych latach pismo, posiadające profil muzykologiczny o nachyleniu metodologicznym, istniało jedynie w Internecie, a w latach 2009-2015 nakładem wydawnictwa Astraiaukazało się drukiem w sumie 10 roczników obejmujących lata 2005-2014 (numery 4-14). W chwili obecnej ukonstytuował się niemal zupełnie nowy skład redakcji (jedynym personalnym łącznikiem między dawnym a obecnym zespołem pozostaje redaktor naczelny), dostosowany do dynamicznie zmieniającej się sytuacji geopolitycznej. Pismo w nowej odsłonie i z nowym szyldem – „Copernicus. De Musica” – poświęcone jestnie tylko i nie tyle, jak poprzednio,muzykologii historycznej (nie ograniczającej się do konkretnych epok), ale także zjawiskom ze sztuk pokrewnych (w szczególności nowych mediów, filmu, opery,literatury i sztuk plastycznych). Co więcej, w profilu pisma już od pierwszego numeru silnie „wybity” zostałjego profil ukraiński: jednym z głównych założeń pisma jest bowiem stworzenie platformy publikacyjnejdla najwybitniejszych muzykologówzza wschodniej granicy i zawiązanie swoistej „konfederacji” muzykologii polskiej z ukraińską. Pismo publikujenaukowe studia oraz recenzje naukowych publikacji i ważnych wydarzeń naukowo-kulturalnych w trzech językach: polskim, angielskim i ukraińskim. Do redakcji zaproszeni zostali nie tylko muzykolodzy z Polski i Ukrainy, ale także czołowi reprezentanci muzykologii amerykańskiej (prof. Karol Berger, emerytowany naukowiec ze Stanford University, zaliczany do grona kilku najwybitniejszych osobowości w muzykologii światowej ostatnich dziesięcioleci), prof. Jim Samson, jeden z czołowych anglosaskich chopinologów, oraz prof. Stefan Keym, zaliczany do najwszechstronniejszych muzykologów niemieckich średniego pokolenia, przy tym dyrektor Instytutu Muzykologii w Lipsku – jednostki, co wydaje się niebagatelne, obecnie najsilniej we współczesnych Niemczech zorientowanej na badanie muzycznych relacji w Europie Wschodniej. Muzykologię ukraińską reprezentuje prof. dr hab. Elena Markova, kierownik Katedry Kulturoznawstwa Teoretycznego i Stosowanego Narodowej Akademii Muzycznej w Odessie, oraz dr Oksana Hysa,muzykolog z Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. WołodymyraHnatiuka w Tarnopolu. Polską część redakcji, oprócz dwojga zasłużonych muzykologów emerytowanych – prof. dr hab. Ireny Poniatowskiej oraz dr. Władysława Malinowskiego, współtworzą przedstawiciele młodszego pokolenia naukowców, na co dzień związani z Instytutem Muzykologii UAM (dr Magdalena Ciecierska-Nowicka) oraz Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina w Warszawie (dr Kamila Stępień-Kutera).
