Kształtowanie tajwańskiej tożsamości narodowej w polityce edukacyjnej Tajwanu

Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na te elementy polityki edukacyjnej, które odnosiły się wprost do procesu kształtowania tożsamości narodowej obywateli Tajwanu (Republika Chińska) i wyodrębnienie ich kluczowych założeń widocznych w misji edukacji, programach kształcenia oraz znaczeniu przypisywanym kulturze mniejszości etnicznych. Przyjęto założenie Michaela Foucaulta oraz Timothy Mitchella, którzy wykazali, iż edukacja oraz język stanowią efektywne narzędzia zabezpieczenia władzy przez panującego i jej umocnienia. W takim rozumieniu edukacja jest postrzegana jako przedłużenie władzy rządu i panowania nad społeczeństwem poprzez kształtowanie nowej tożsamości obywateli podporządkowanej reżimowi. Przyjęcie założeń Foucaulta i Mitchella w analizie polityki edukacyjnej i językowej pozwala również zauważyć na Tajwanie zmianę paradygmatu i odejście od sinizacji na rzecz tajwanizacji; pozwala też wydobyć wiele innych procesów z tym powiązanych, jak: przejście od jednolitości do różnorodności, od autorytarnej centralizacji do decentralizacji, deregulacji i pluralizmu.

Shaping of the Taiwanese national identity in the educational policy of Taiwan

The purpose of the article is to draw attention to those elements of education policy that relate to the process of shaping the national identity of the Taiwanese citizens (Republic of China) and to identify their key assumptions, related to the mission of education, curricula and meaning assigned to the culture of ethnic minorities. Assumptions were undertaken based on Michael Foucault’s and Timothy Mitchell’s ideas, that education and language form effective tools for securing and strengthening the reign. In this sense, education, is seen as the extension of government’s power and control over society by shaping a new social identity subordinated to the regime. Adopting the assumptions of Foucault and Mitchell in the analysis of education and language policy also allows to notice a paradigm change and a shiftfrom sinization to taiwanization, it also allows to bring out many other processes related to it, such as: the transition from uniformity to diversity, from authoritarian centralization to decentralization, deregulation and pluralism.

REFERENCES:

• Chen, J.J. 2002. Reforming textbooks, reshaping school knowledge: Taiwan’s textbook deregulation in the 1990s. Pedagogy, Culture & 1 (10), pp. 39–72.
• Chen, K.W. 2008. Disciplining Taiwan: The Kuomintang’s Methods of Con­trol during the White Terror Era (1947–1987). Taiwan International Stu­dies Quarterly. 4 (4), pp. 185–210.
• Copper, J.F. 2003. Nation-State or Province? Boulder: Westview Press.
• Corcuff, S. 2005. History textbooks, identity politics, and ethnic introspec­tion in Taiwan: the june 1997 knowing Taiwan textbooks controversy and the questions it raised on the various approaches to “Han” identity. In: Vickers, E. and Jones, A. eds. History Education and National Identity in East Asia. New York: Routledge, pp. 133–169.
• Cukiernik, T. brw. Azjatyckie tygrysy.
• http://tomaszcukiernik.pl/artykuly/artykulywolnorynkowe/azjatyckie-tygry­sy/ (22.04.2017).
• Davison, G.M. 2003. A Short History of Taiwan: The Case for Independence. Westport: Praeger.
• Foucault, M. 1977. Discipline and Punish. The Birth of the Prison. New York: Pantheon.
• Gawlikowski, K. 2002. Spory o status wyspy i procesy transformacji pod ko­niec XX w. W: Gawlikowski, K. red. Azja Wschodnia na przełomie XX i XXI wieku. Przemiany polityczne i społeczne. Studia i Warszawa: ISP PAN, ss. 165–210.
• Ho, H.Z., Lam, Y.W. and Yeh, K.H. 2013. Character Education in Taiwan. A Reflection of Historical Shifts in Sociocultural Contexts. Childhood Education. 6 (89), pp. 362–367.
• Hubbs, E. 2013. Taiwan language-in-education policy: social, cultural, and practical implications. Journal of Second Language Acquisition and Te­aching. 20, pp. 76–95.
• Hwang, J.J. and Chang, C.Y. 2003. Curriculum Study in Taiwan: Retrospect and Prospect. In: Pinar, W.F. ed. International handbook of curriculum re­search. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, pp. 595–606.
• Klöter, H. 2004. Language Policy in the KMT and DPP eras. China Perspec­tives. 56, pp. 1–12. http://chinaperspectives.revues.org/442 (20.11.2019).
• Law, W.W. 2003. Globalization, Localization and Education Reform in a New Democracy. Taiwan’s Experience. In: Mok, K.H. and Welch, A. eds. Glo­balization and Educational Restructuring in the Asia Pacific Region. New York: Palgrave Macmillan, pp. 79–127.
• Lee, C.M. 2004. Changes and challenges for moral education in Taiwan. Jour-nal of Moral Education. 4 (33), pp. 575–595.
• Lee, T.H. 1999. Understanding Taiwan. Bridging the perception gap. Foreign Affairs. 6 (78), pp. 9–14.
• Lei, D.P. 2011. Alternative Chinese Opera in the Age of Globalization. Perfor­ming Zero. Basingstoke: Palgrave Macmillan.
• Liu, M. and Hung, L.C. 2002. Identity issues in Taiwan’s history curriculum. International Journal of Educational Research. 6–7 (37), pp. 567–586.
• Ministry of Foreign Affairs Republic of China (Taiwan). Brw. Diplomatic allies of the ROC from 2010 to 2019. https://www.mofa.gov.tw/Upload/RelFile/1130/168086/Table2.pdf (25.11.2019).
• Mitchell, T. 1988. Colonizing Egypt. Berkeley: University of California Press.
• Nesterova, Y. and Jackson, L. 2018. Understanding the “Local” in Indigenous Taiwan. The International Education Journal: Comparative Perspectives. 3 (17), pp. 55–66.
• Nowosad, I. 2018a. Procesy demokratyzacji i tajwanizacji. O roli edukacji w kształtowaniu tajwańskiej tożsamości. Studia z Teorii Wychowania. 1 (22), ss. 165–188.
• Nowosad, I. 2018b. Społeczno-kulturowe uwarunkowania demokratyzacji edukacji na Tajwanie. Społeczeństwo – Kultura – Edukacja. 2 (14), ss. 137–154.
• Pan, H.L. and Yu, C. 1999. Educational Reforms with Their Impacts on School Effectiveness and School Improvement in Taiwan, R.O.C. School Effectiveness and School Improvement. 1 (10), pp. 72–85.
• Sandel, T.L. 2003. Linguistic Capital in Taiwan: The KMT’s Mandarin Lan­guage Policy and Its Perceived Impact on Language Practices of Bilingual Mandarin and Tai-gi Speakers. Language in Society. 4 (32), pp. 523–551.
• Simpson, A. 2007. Taiwan. In: Simpson, A. ed. Language and National Iden­tity in Asia. New York: Oxford University Press, pp. 235–259.
• Soong, J.J. and Papadimos, A. 2012. Taiwan’s democratization and the rise of civil society: its development experiences and model. W: Trojnar, E. red. The Taiwan Issues. Kraków: Księgarnia Akademicka, ss. 35–84.
• Su, Y. C. 2006. Political ideology and social studies curricula in Taiwan. Asia -Pacific Journal of Teacher Education. 3 (34), pp. 353–364.
• Tozer, W. 1970. Taiwan’s “Cultural Renaissance”. A preliminary view. The Chi­na Quarterly. 43, pp. 81–99.
• Tsao, F. F. 2008. The Language Planning Situation in Taiwan. In: Kaplan, R.B. and Baldauf Jr, R.B. eds. Language Planning and Policy in Asia, Vol.1 Ja­pan, Nepal and Taiwan and Chinese Characters. Bristol, Buffalo, Toronto: Multilingual Matters, pp. 237–284.
• Wang, F.C. 2005. Why Bother about School Textbooks?: An Analysis of the Origin of the Disputes over Renshi Taiwan Textbooks in 1997. In: Make­ham, J. and Hsiau, A.C. eds. Cultural, Ethnic, and Political Nationalism in Contemporary Taiwan. Bentuhua. New York: Palgrave Macmillan, pp. 55–99.
• Weng, F.Y. 2011. Centralization and Decentralization in Educational Go­vernance in Taiwan. In: Mok, K.H. Centralization and Decentralization. Educational Reforms and Changing Governance in Chinese Societies. New York: Springer, pp. 39–58.