Zjawisko mobilnych biur. Identyfikacja nowych przestrzeni pracy

Nowadays we observe numerous changes in the field of employment. Possibility of flexible working hours, alternative job as being aligned to particular project, remote working and technology development results in a completely new perception of working time and space. More and more people adapt public spaces (third places) and private spaces (residences) to mobile professional activity, manifesting their freedom and ability to connect their responsibilities with leisure time. Interpretation of visual representations of mobile offices revealed by social media was the mode to find symptoms of consumption related to social status, people’ relationship with objects and ways of arranging space to transform it into offices. Analysis of photographs revealed outdating category of non-place by Marc Ague. Work is closely related to mobile devices (laptops, tablets, phones) what enhances adapting to it also spaces that in the past were considered as non-individual (public transport, airports, train stations, waiting rooms). Also the function of third places (cafes, pubs, restaurants) is changing nowadays what effects in new forms of arranging space dedicated to individual work.

REFERENCES:

• Augé, M. (2011). Nie-miejsca: wprowadzenie do antropologii hipernowoczesności. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Błaszczyk, M. (2013). W poszukiwaniu socjologicznej teorii miast. Meandry ekonomii politycznej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
• Burszta, W. (red.), (2010). Kultura miejska w Polsce z perspektywy interdyscyplinarnych badań jakościowych. Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.
• Dymnicka, M. (2011). Od miejsca do nie-miejsca. Folia Sociologica, nr 36/2011, s. 35-52.
• Dymnicka, M. (2013). Przestrzeń publiczna a przemiany miasta. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
• Florida, R. (2010). Narodziny klasy kreatywnej. Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.
• Kubicki, P. (2011). Nowi mieszczanie-nowi aktorzy na miejskiej scenie. Przegląd Socjologiczny, t. LX, nr 2-3, s. 203-227.
• Krajewski, M. (red.). (2012). Niewidzialne miasto. Warszawa: Fundacja Bęc Zmiana.
• Kusiak, J., Kacperski, W. (2013). Kioski z wódką i demokracją. Historia polityczna warszawskich „kawiarni obywatelskich” jako miejsc kształtowania się nowych ruchów miejskich i reprodukcji podziałów społecznych. Kultura i Społeczeństwo, nr 2, s. 67-89.
• Lorens, A. (2014). Fenomen miejsc biesiadnych w mieście. Kultura popularna i kultura wysoka przy jednym stole. Warszawa: Fundacja im. Stefana Kuryłowicza.
• Mancwel, J. (red.), (2013). Kawiarnie Kultury. Diagnoza. Raport z badań Pracowni badań i innowacji społecznych „Stocznia”. Pobrane z: http://www.stocznia.org.pl/www/images/pliki_do_podczepienia/raporty_publikacje/Kawiarnie_Kultury._Raport.pdf.
• Oldenburg, R. (1998). The Great Good Place: Cafes, Coffee Shops, Community Centers, Beauty Parlors, General Stores, Bars, Hangouts, and How They Get You Through the Day. New York: Paragon House.
• Szlendak, T. (2010a). Aktywność kulturalna. W: W. Burszta (red.), Kultura miejska w Polsce z perspektywy interdyscyplinarnych badań jakościowych. Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.
• Szlendak, T.(2010b). Wielozmysłowa kultura iwentu. Skąd się wzięła, czym się objawia i jak w jej ramach oceniać dobra kultury? Kultura Współczesna, nr 4 (66), s. 92-109.
• Szpunar, M. (2007). Telepraca jako nowa forma zatrudnienia. Pobrane z: http://www.magdalenaszpunar.com/_publikacje/2007/telepraca_jako_nowa_forma_zatrudnienia.htm.
• Świątkowska, B. (red.), (2014). My i oni. Przestrzenie wspólne. Projektowanie dla wspólnoty. Warszawa: Fundacja Bęc Zmiana.