Niekończące się śniadanie. Telewizja jako hipertekst

The present article concerns the issue of transferring practices typical for the Internet hypertext onto the ground of TV media. Evolution of TV transfer is characterized by increasing tendency to “downlink” other places in the info-sphere, placing references to numerous previews, pointing out other sources. All this contributes to the fact that TV may be perceived as next - apart from the Internet - medium of network nature. A substantial part in this process is played by the celebrities, who constitute a kind of core, around which all remaining elements of medial network are arranged. However, the process of “networking” TV is far more than purely marketing strategy of creating the most attractive message possible. It constitutes the reflection of the way human brain works, which prefers the analysis of cut and separated, out-of-context messages to longer and more subtle ones.

REFERENCES:

• Bobryk, J. (2004). Świadomość człowieka w epoce mediów elektronicznych. Warszawa: Polskie Towarzystwo Semiotyczne.
• Bergen, L., Grimes, T., Potter, D. (2005). How attention partitions itself during simultaneous message presentations. Human Communication Research, 3, s. 311 – 336.
• Castells, M. (2003). Galaktyka internetu. Refleksje nad Internetem, biznesem i społeczeństwem. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.
• Damasio, A. (2000). Tajemnica świadomości. Jak ciało i emocje współtworzą świadomość. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.
• Damasio, A. (2002). Błąd Kartezjusza. Emocje, rozum i ludzki mózg. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.
• Edelman, G.M. (1998). Przenikliwe powietrze, jasny ogień. O materii umysłu. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
• Falkowski, A., Tyszka, T. (2001). Psychologia zachowań konsumenckich. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
• Gleick, J. (2003). Szybciej! Przyspieszenie niemal wszystkiego. Poznań: Zysk i Ska Wydawnictwo.
• Godzic, W. (2007). Znani z tego, że są znani. Celebryci w kulturze tabloidów. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
• Griffin, D.R. (2003). Umysły zwierząt. Czy zwierzęta mają świadomość? Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
• Keen, A. (2007). Kult amatora. Jak Internet niszczy kulturę. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
• Legutko, P., Rodziewicz, D. (2007). Gra w media. Między informacją a deformacją. Warszawa: Stentor.
• Nettle, D. (2005). The wheel of fire and the mating game: explaining the origins of tragedy and comedy. Journal of Cultural and Evolutionary Psychology, 3, s. 39 – 56.
• Postman, N. (2002). Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce showbusinessu. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza.
• Sartori, G. (2007). Homo videns. Telewizja i postmyślenie. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
• Szlendak, T., Kozłowski, T. (2008). Naga małpa przed telewizorem. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
• Toeplitz, K.T. (2006). Dokąd prowadzą nas media. Warszawa: Wydawnictwo Iskry.
• Wojak, P. (2008). Jak przyciągnąć uwagę rozkojarzonego klienta? Harvard Business Review, 2, s. 62 – 75.