Pytania o pedagogikę społeczną w kontekście koncepcji Stanisława Kawuli (1939–2014)

Questions about social pedagogy in the light of the Stanisław Kawula (1939–2014) idea

In the sketch, the author undertakes a preliminary analysis of the scientific work of professor Stanisław Kawula. The caesura of death, as well as scientific achievements, place the hero of this sketch among the scientists we call classics of social pedagogy. The professor’s scientific achievements are enormous, so it would be difficult to carry out a full analysis of the works left behind by him. As usual, in such a case, I have limited myself to indicating the main, in my opinion, currents of thoughts, guided by an arbitrary choice.

W szkicu autor podejmuje wstępną analizę naukowej twórczości profesora Stanisława Kawuli. Cezura śmierci, jak i naukowe dokonania, lokują bohatera tego szkicu w gronie uczonych, których zwykliśmy na gruncie pedagogiki społecznej określać mianem klasyków. Naukowy dorobek Profesora jest ogromny, więc trudno byłoby przeprowadzić pełną analizę pozostawionych dzieł. Jak zwykle w takim wypadku ograniczam się do wskazania głównych, moich zdaniem, nurtów myśli kierując się arbitralnym wyborem.

REFERENCES:

• Attali, J. (2008). Krótka historia przyszłości. Warszawa: Wyd. Prószyński i S-ka SA.
• Chomsky, N. (2018). Requiem dla amerykańskiego snu. Kraków: Vis-a-vis etiuda.
• Danecki, J. (1998). Kwestie społeczne- istota, źródła, zarys diagnozy. W: A. Rajkiewicz, J. Supińska, M. Księżopolski (red.). Polityka społeczna. Katowice: Wyd. Śląsk.
• Dykcik, W. (2001). Stanisława Kowalskiego (1904–1991) koncepcja doskonalenia systemu wychowawczego w środowisku. W: S. Kawula (red.), Pedagogika społeczna. Dokonania – aktualność – perspektywy. Podręcznik akademicki dla pedagogów. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Domosławski, A. (2016). Wykluczeni. Warszawa: „Wielka Litera” Sp. z o.o.
• Hejnicka-Bezwińska, T. (2008). Pedagogika ogólna. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
• Kańtoch, B., Szatur-Jaworska, B. (1998). Potrzeby ludzkie i poziom życia w polityce społecznej. W: A. Rajkiewicz, J. Supińska, M. Księżopolski (red.). Polityka społeczna. Katowice: Wydawnictwo Śląsk.
• Kamiński, A. (1968). Pedagogika społeczna a socjologia wychowania. Skrót referatu wygłoszonego na konferencji w Jabłonnie, październik 1968. W: Wroczyński R. (1976). Pedagogika społeczna. Warszawa: PWN.
• Kawula, S. (1973). Rodzina wiejska a wychowanie. Szczegółowe studium porównawcze. Toruń.
• Kawula, S. (2000). Pedagogika a kompleks i system nauk o wychowaniu, Ruch Pedagogiczny, 3–4, s. 27–51.
• Kawula, S. (2001). Pedagogika społeczna w ujęciu Aleksandra Kamińskiego (1903–1978). W: S. Kawula (red.), Pedagogika społeczna. Dokonania-aktualność-perspektywy. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Kawula, S. (2002). Pomocniczość i wsparcie. Kategorie pedagogiki społecznej. Olsztyn
• Kawula, S., Brągiel, J., Janke, A. (2004). Pedagogika rodziny. Obszary i panorama problematyki. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Kawula, S. (2007). Rodzina współczesna- przeobrażenia i przyszłość a wyzwania pedagogiki rodziny. Olsztyn: Wydawnictwo Episteme.
• Kawula, S. (2007a). Pedagogika społeczna i jej wyzwania na początku XXI w. W: E. Marynowicz-Hetka. (2007). Pedagogika społeczna. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Kawula, S. (2004). Człowiek w relacjach socjopedagogicznych. Toruń: Wydawnictwo Akapit.
• Kawula, S. (2012). Pedagogika społeczna dzisiaj i jutro. Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne Akapit.
• Lepalczyk, I. (1993). Geneza i rozwój pedagogiki społecznej. W: T.Pilch, I. Lepalczyk (red.), Pedagogika społeczna. Warszawa: bez podania wydawcy.
• Lepalczyk, I. (2001). Helena Radlińska. Życie i twórczość. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Lepalczyk, I., Marynowicz-Hetka, E. (2002). Życiorys naukowy profesora Aleksandra Kamińskiego. W: Sylwetki Łódzkich uczonych. Profesor Aleksander Kamiński, 67. Łódź: Łódzkie Towarzystwo Naukowe.
• Marynowicz-Hetka, E. (2007). Uwagi na zakończenie- w kierunku transwersalności pedagogiki społecznej. W: Pedagogika społeczna. Debata. T.2. Warszawa: PWN.
• Modrzewski, J. (2019). Stanisława Kowalskiego poznańska szkoła pedagogiki społecznej. Pedagogika Społeczna, 4.
• Nowak, M. (2001). Podstawy pedagogiki otwartej. Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
• Olubiński, A. (2001). Siły społeczne jako kluczowa kategoria pedagogiki społecznej. W: S. Kawula (red.), Pedagogika społeczna. Dokonania-aktualność-perspektywy. Toruń: Wyd. Marszałek.
• Popper R.K. (2010). Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Radlińska, H. (1961). Pedagogika społeczna. Warszawa.
• Robertson, R. (1992). Globalization: Social Theory and Global Culture. Theory, Culture- &Society. London: Sage. https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=robertson+roland.+globalization+social+theory+and+global+culture.+london+sage+1992 (dostęp: 14.04.2021).
• Supińska, J. (2007). Jak zapewnić byt wartościom- wspólne pytanie polityków społecznych i pedagogów społecznych. W: E. Marynowicz-Hetka (red.), Pedagogika społeczna. Debata. Podręcznik akademicki, t. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Sroczyński, W. (1980). Potrzeby młodzieży w zakresie aktywności fizycznej a program kultury fizycznej. Kultura Fizyczna,11/12, s.20–23.
• Sroczyński, W. (2004), Helena Radlińska o funkcjach pedagogiki społecznej. Pedagogika społeczna czy środowiskowa? Ruch Pedagogiczny, 3–4, s. 17–30.
• Sroczyński, W. (2006). Pedagogika środowiskowa. Kategoria środowiska w teorii polskiej pedagogiki społecznej. Warszawa: Pedagogium.
• Sroczyński, W. (2008). Próba odczytania Stanisława Kawuli teorii dysonansu pedagogicznego. W: G.Orzechowska. Pedagogika społeczna i jej współczesne konteksty. Toruń: Akapit.
• Sroczyński, W. (2008a). Kapitał ludzki a siły społeczne. Zarządzanie i Edukacja, 59/60, s. 25–36.
• Sroczyński, W., Nowakowski, K.R. (2010). Rola Białołęcckiego Ośrodka Kultury w popularyzacji działań kulturalno-oświatowych. Warszawa: Szkoła Wyższa im. Bogdana Jańskiego.
• Sroczyński, W. (2011). Wybrane zagadnienia pedagogiki społecznej. Funkcja środowiskowa i socjalna. Siedlce: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego.
• Sroczyński, W. (2016). Dezintegracja wychowania. W: K. Chałas, A. Maj (red.), Encyklopedia aksjologii pedagogicznej. Radom: POLWE, Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne.
• Sroczyński, W. (2017). Szkice do pedagogiki środowiskowej. Siedlce: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego.
• Theiss, W. (1997). Radlińska. Warszawa: Wydawnictwo Żak.
• Theiss, W. (2001). Ryszard Wroczyński (1909–1987) i jego koncepcja pedagogiki społecznej. W: S. Kawula (red.), Pedagogika społeczna. Dokonania – aktualność – perspektywy.
• Podręcznik akademicki dla pedagogów, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Wiatrowski, Z. (2007). Pedagogika społeczna a inne obszary wiedzy naukowej. W: E.Marynowicz-Hetka (red.), Pedagogika społeczna. Debata. T. 2. Warszawa: PWN.
• Winiarski, M. (2000). Rodzina – szkoła – środowisko lokalne. Problemy edukacji środowiskowej. Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.
• Włodarek J. (1974). Działalność naukowa profesora Stanisława Kowalskiego. Profesorowi Stanisławowi Kowalskiemu w 70-lecie urodzin, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 4.
• Wołczyk, J., Wroczyński, R. (1974). Pedagogika społeczna a potrzeby społeczne. Warszawa: PWN.
• Wołczyk, J. (1978). Ryszard Wroczyński – współtwórca naukowej szkoły pedagogiki społecznej. W: Wychowanie i środowisko. Warszawa.
• Wroczyński, R. (1985). Pedagogika społeczna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
• Wujek, T. (1963). Czas wolny dzieci i młodzieży szkolnej i jego uwarunkowania. W: Środowisko i wychowanie. Zbiór rozpraw z pedagogiki społecznej. Studia Pedagogiczne, X, s. 254–312.