Wybrane czynniki kształtujące turecką politykę zagraniczną

Selected Factors Shaping Turkish Foreign Policy

The analysis of determinants shaping the foreign policy of modern states requires taking into account a whole range of internal and external factors, both of an objective and subjective nature. The use of the typology of foreign policy determinants should be supplemented with the characteristics of factors specific to a given country, most often included in the social or cultural sphere. The lack of this type of supplement not only impairs the analysis but also makes it impossible to obtain a full picture of the phenomena and processes studied. One of the countries in which the analysis of foreign policy conditions requires consideration of a whole range of additional factors is the Republic of Turkey. The Kemalist ideology, Turkish Islam and Kurdish separatism described in this article, have a significant impact on the shape of contemporary Turkish foreign policy, thus should be thoroughly studied by all attempting to understand Turkish foreign policy.

AR T YKUŁY 92 Отдельные факторы, формирующие внешнюю политику Турции

Анализ условий, формирующих внешнюю политику современных стран, требует учета целого ряда внутренних и внешних факторов - как объективных, так и субъективных. Применение типологии внешнеполитических детерминант должно быть дополнено описанием факторов, специфичных для данной страны, чаще всего относящихся к социальной или культурной сфере. Отсутствие такого рода дополнений не только усложняет анализ, но даже делает невозможным получить полную картину изучаемых явлений и процессов. Одной из стран, где анализ внешнеполитических условий требует учета целого ряда дополнительных факторов, является Турецкая Республика. Похоже, что идеология кемалистов, турецкий ислам и курдский сепаратизм, описанные в данной статье, в настоящее время оказывают значительное влияние на внешнюю политику Турции.

REFERENCES:

• Adamczyk, A. (2012). Ustrój polityczny Turcji w latach 1918–1960. Warszawa: Wydaw­nictwo DiG.
• Bieniek, K. (2008). Polityka zagraniczna Turcji wobec państw bałkańskich. Toruń: Wy­dawnictwo Adam Marszałek.
• Cagaptay, S. (2017). The New Sultan: Erdogan and the Crisis of Modern Turkey. London– –New York: I.B. Tauris.
• Czajkowska, K., Diawoł-Sitko, A. (2012). Systemy polityczne wybranych państw Bliskiego Wschodu. Warszawa: Wydawnictwo DIALOG.
• Dahl, M. (2017a). Polityka zagraniczna Turcji – uwarunkowania wewnętrzne obiektyw­ne. Studia Orientalne, 1 (11), 17–40.
• Dahl, M. (2017b). Zewnętrzne uwarunkowania polityki zagranicznej Republiki Turcji. Studia Orientalne, 2 (12), 20–33.
• Dakak, M. (2012). Over 22.5 million Kurds live in Turkey, new Turkish statistics reveal. Pobrane z https://ekurd.net/mismas/articles/misc2012/9/turkey4166.htm.
• Esen, B., Gumuscu, S. (2016). Rising competitive authoritarianism in Turkey. Third World Quarterly, 37 (9), 1581–1606.
• Grigoriadis, I.N. (2016). The Peoples’ Democratic Party (HDP) and the 2015 elections. Turkish Studies, 17 (1), 39–46.
• Hoffmann, C. (2019). Neo-Ottomanism, Eurasianism or securing the region? A longer view on Turkey’s interventionism. Conflict, Security & Development, 19 (3), 301–307.
• Łątka, J.S. (2016). Atatürk. Twórca nowoczesnej Turcji. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie.
• Macfie, A.L. (2014). Atatürk. London: Routledge.
• Marszałek-Kawa, J., Plecka, D., Hołub, A. (red.). (2018). Social Security. Selected Aspects. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Middle East: Turkey, Central Intelligence Agency. Pobrane z https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/tu.html.
• Misiągiewicz, J. (2008). Turcja w późnowestfalskim systemie międzynarodowym. W: M. Pietraś, K. Marzęda (red.). Późnowestfalski ład międzynarodowy. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
• Misiągiewicz, J. (2009). Polityka zagraniczna Turcji po zimnej wojnie. Toruń: Wydaw­nictwo Adam Marszałek.
• Robins, P. (2007). Turkish foreign policy since 2002: between a‘post-Islamist’government and a Kemalist state. International Affairs, 83 (2), 289–304.
• Religious Composition by Country, in Percentages, Pew Research Center. Pobrane z http://www.pewforum.org/2012/12/18/table-religious-composition-by-country-in-percentages/.
• Saraçoğlu, C., Demirkol, Ö. (2015). Nationalism and Foreign Policy Discourse in Turkey Under the AKP Rule: Geography, History and National Identity. British Journal of Middle Eastern Studies, 42 (3), 301–319.
• „Studia nad polityką zagraniczną – obecny stan badań i perspektywy” – relacja z semi­narium, Polskie Towarzystwo Studiów Międzynarodowych. Pobrane z http://ptsm.edu.pl/studia-nad-polityka-zagraniczna-obecny-stan-badan-perspektywy-relacja­-z-seminarium/.
• Szymański, A. (2008). Między islamem a kemalizmem. Problem demokracji w Turcji. Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych.
• Szymański, A. (2011). Religia jako nieoficjalne kryterium członkostwa w Unii Europej­skiej – przypadek Turcji. W: A. Szymański (red). Turcja i Europa. Wyzwania i szanse. Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych.
• Şükrü Hanioğlu, M. (2017). Atatürk. An Intellectual Biography. New Jersey: Princeton University Press.
• Wasilewski, K. (2015). Turecki sen o Europie – tożsamość zachodnia i jej wpływ na politykę zagraniczną Republiki Turcji. Warszawa: Wydawnictwo Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.
• Wódka, J. (2012). Polityka zagraniczna Turcji. Uwarunkowania wewnętrzne oraz podmio­ty decyzyjne. Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, Wydawnictwo TRIO.
• Yanık, L.K. (2016). Bringing the Empire Back In: The Gradual Discovery of the Ottoman Empire in Turkish Foreign Policy. Die Welt des Islams, 56 (3–4), 466–488.
• Zięba, R. (2005). Uwarunkowania polityki zagranicznej państwa W: R. Zięba (red.). Wstęp do teorii polityki zagranicznej państwa. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Zürcher, E.J. (2013). Od sułtanatu do współczesności. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.