The image of Chinese and Japanese Theatre in selected popular and artistic press printed in Poland in 1930s

The image of Chinese and Japanese Theatre in selected popular and artistic press printed in Poland in 1930s.

Journalists who described Oriental theatres usually based their narrative on personal experience. Both specialist, mass and popular press paid particular attention to elements that distinguished Japanese and Chinese theatre from their European counterpart. The length of performance, innovative technical solutions, different acting style were the elements that received most attention. Nonetheless, sometimes it was impossible to explain the origins of those differences. Furthermore, the above-mentioned differences usually spoke against Chinese theatre. It was criticized for different music, moveable stage scenery, exaggerated acting that was hard to understand. Such attitude was the result of lack of understanding of Chinese opera’s conventions. On the other hand, press eagerly commended the richness of Chinese actors’ costumes and ,,shadow puppet theatre”. Moreover, Polish press also stressed that both classical and modern Chinese theatre enjoyed immense popularity among Chinese people. Polish press went easy on theatrical art in Japan depicting differences that were in many cases the same as in Chinese theatre as something neutral, even positive as it gave the play magical touch. Sometimes it was emphasized that Japanese theatre could become a source of inspiration for its European counterpart. It was praised for masks, costumes, moveable stage scenery and music. It is interesting that in the last two instances Chinese theatre was looked down on. Polish press also spoke favourably of puppet theatre and ,,Takarazuka” performances. On the other hand, magazines’ opinions on acting varied.

Образ китайского и японского театров в избранной популярной и художественной прессе Польши 1930-х годов

При описании дальневосточного театра журналисты обычно использовали собственный опыт. И специализированная, и массовая, и популярная пресса уделяла особое внимание тем элементам, которые отличали китайский и японский театр от его европейского аналога. Среди них в основном были отмечены: длительность спектакля, новаторские технические решения, а также иная игра актеров. Однако не всегда можно было объяснить причины различий. Более того, в случае китайского театра вышеупомянутые различия обычно трактовались в невыгодном свете. Его критиковали, в частности, за другую музыку, трогательные декорации, а также преувеличенную и при этом непонятную игру актеров. Такое мнение сложилось из-за неправильного понимания китайской оперной конвенции. С другой стороны, пресса высоко оценила богатство костюмов китайских актеров, а также «театр теней» и подчеркнула, что как традиционный, так и современный китайский театр был популярен среди жителей Поднебесной. Журналы оценивали театральную постановку в Стране восходящего солнца гораздо мягче, показывая различия, часто такие же, как в китайском театре, как нечто нейтральное и даже положительное, придающее пьесе определенную магию. В то же время иногда подчеркивалось, что японский театр может стать источником вдохновения для своего европейского аналога. Его хвалили в первую очередь за: маски, костюмы, а также за движущиеся декорации и музыку. Стоит добавить, что в последних двух случаях виноват китайский театр. Положительно отзывались и о кукольном театре, и о спектаклях «Такаразуки». С другой стороны, журналы по-разному оценивали актерское мастерство.

REFERENCES:

• „Antena” [Antenna] [1934-1939]
• „As” [Ace] [1935-1939]
• „Bluszcz” [Ivy] [1931-1939]
• „Na Szerokim Świecie” [Worldwide] [1931-1939]
• „Teatr” [Theatre] [1931-1939]
• „Teatr w Szkole” [Theatre at school] [1934-1939]
• „Tęcza” [Rainbow] [1931-1939]
• „Z Bliska i z Daleka” [From Near and Far] [1933-1939]
• „Życie Sztuki” [Life of Art] [1934-1939]
• (1931, 5 lipca). Wzdłuż Chińskiego muru, Na Szerokim Świecie, nr 27, p. 9.
• (1931, 31 października). Carmen chińska, Bluszcz, nr 44, p. 15.
• (1936, 18 października). Dwie twarze żółtych ludzi, Na Szerokim Świecie, nr 42, p. 9.
• (1936, 8 marca). Strona tytułowa, As, nr 10, p. 3.
• (1938, 2 stycznia). Chińskie maski. Na Szerokim Świecie, nr 1, p. 9.
• Dobrowolski, Wł.J. (1936, 9 sierpnia). Twarz i maska, As, nr 32, pp. 21-22.
• Felsztyński, S. (1935, 19 maja). Teatr Japoński, Antena, nr 20, p. 5.
• Giliński, M. (1936, listopad). Teatr chińskich cieni, Teatr w Szkole, nr 3, pp. 49-51.
• Giliński, M. (1936-1937, grudzień -styczeń). Teatr chińskich cieni -(dokończenie), Teatr w Szkole, nr 4, pp. 85-87.
• Hovo-Joei, Y. (1939). Życie Sztuki za granicą -Chiny, Życie Sztuki, R.4, pp. 256-258.
• Klein, K. (1936, marzec). Jak to było w Japonii, Z Bliska i z Daleka, nr 31, pp. 85-86.
• Kuryło, E. (1931, czerwiec -sierpień). Teatr chiński. Teatr, nr 10, pp.192-194.
• Liński, H. (1938, 11 grudnia). Takarazuka, Na Szerokim Świecie, nr 50, pp. 4-5.
• Lipkowska, M. (1937, sierpień). China Town. Tęcza, nr 8, pp. 55-56.
• Lubańska, J. (1938, 10 lipca). Maiko -kwiaty spod Fudżijamy, As, nr 28, pp. 15-16
• Lubańska, J. (1938, 2 lipca). Japoński teatr dramatyczny ,,No”, Bluszcz, nr 27, pp. 10-12.
• Lubańska, J. (1938, 9 lipca). Japoński teatr dramatyczny ,,No”, Bluszcz, nr 28, pp. 13-15.
• P.W. (1938, 8 maja). Japonja a la Fourchette, As, nr 19, p. 15-16.
• Stypuła, W.S. (1938, 11 grudnia). Takarazuka -w masce i bez maski, As, nr 50, pp. 4-5 i 7.
• Szt., Z. (1932, lipiec). Aktorzy japońscy, Tęcza, nr 7, pp. 17-18.
• Ten. (1936, 6 grudnia). Zabawki Małej Kikuko, As, nr 49, pp. 28-29.
• Turski, M. (1937, 25 lipca). Chiński teatr cieni, As, nr 30, p. 15.
• Capdeville-Zeng, C. (2009). Opera. W: T. Sanjuan (red.), Leksykon Wiedzy o Chinach współczesnych (172-173). Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog.
• Kajdański, E. (2005). Chiny Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza.
• Kasarełło, L. (1995). Tian Han. U źródeł teatru chińskiego. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog.
• Kolb, C. (2009). Han Dynasty. W: L. Cheng, K. Brown (red.), Encycopedia of China Volume 2 (985-990). Massachusetts: Berkshire.
• Kubiak Ho Chi, B. (2012). The tragic in Japanese and Polish 18th -century Drama: The battles of Coxinga by Chikamatsu and The Tragedy of Epaminondas by Konarski. W: K. Wilkoszewska (red.), Aesthetics and Cultures (199-208). Kraków. Wydawnictwo Uniwersyteckie Universitias.
• Künstler, J. (2019). Dzieje kultury chińskiej. Warszawa: PWN.
• Łabędzka, I. (1999). Obrzędowy teatr Dalekiego Wschodu. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
• Mackerras, C. (2009). Opera Beijing. W: L. Cheng, K. Brown (red.), Encycopedia of China Volume 4 (1652-1654). Massachusetts: Berkshire.
• Mackerras, C. (2009). Opera, Regional. W: L. Cheng, K. Brown (red.), Encycopedia of China Volume 4 (1655-1659). Massachusetts: Berkshire.
• Melanowicz, M. (2012). Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN.
• Niedbalska-Asano, P., Asano M. (2012). Japonia leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza.
• Osiński, Z. (2008). Polskie kontakty teatralne z Orientem w XX wieku, studia. Gdańsk: Słowo/Obraz Terytoria.
• Paczkowski, A. (1980). Prasa Polska 1918-1939. Warszawa: PWN.
• Rodowicz-Czechowska, J. (2020). Inne Nō. Kraków: Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha.
• Rutkowska, I. (2015). Boska obecność. O względności tekstu i rytuału w teatrze kabuki. Krakow: Universitias.
• Varley P. (2006). Kultura japońska. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Żeromska, E. (2010). Japoński teatr klasyczny. Korzenie i metamorfozy. Tom 1. Nō, kyōgen. Warszawa: Wydawnictwo Trio.
• Żeromska, E. (2010). Japoński teatr klasyczny. Korzenie i metamorfozy. Tom 2. Kabuki, bunraku. Warszawa: Wydawnictwo Trio.