Celem analizy Zerwanego kłosa jest zbadanie jego wartości. Badanie to wyróżnia dwa możliwe sposoby oceny filmu. Pierwszy sposób dotyczy jakości filmu jako wyrazu działania estetycznego. Wiąże się ono z traktowaniem filmu jako sztuki. W tym zakresie decydujące znaczenie mają kwestie formalne i umiejętność wykorzystania przez twórców stylistyki filmowej oraz skonstruowania spójnej opowieści. Drugie sposób wiąże się z gatunkowym przyporządkowaniem tego filmu. W kinie religijnym (hagiografia) najważniejsza może być przekazywana idea, choć jednocześnie można zachować zasady konstrukcji znaczeń w filmie. Ogólną ramą metodologiczną są trzy aspekty dyskursu van Dijka. Na poziomie szczegółowym wykorzystane jest klasyczne podejście do języka i stylistyki filmu, podejście neoformalistów amerykańskich oraz koncepcji stylu zerowego. Wnioski z przeprowadzonej analizy wskazują na niską wartość filmu z punktu widzenia sztuki filmowej i wysoką wartość w zakresie realizacji celów gatunkowych (tu: ideologicznych). Negatywna ocena wynika z nadmiaru wykorzystania przez młodych twórców możliwości technicznych i warsztatowego (zbyt licznego) stosowania formalnych rozwiązań możliwych w ramach stylistyki filmowej. Pozytywne wniosek w zakresie realizacji zakładanego celu wiąże się ze skutecznością dotarcia do zdefiniowanego przez producenta odbiorcy, tak pod względem ich liczby, jak i w zakresie przekazanych idei, zgodnych z ich światopoglądem. Pomimo deklaracji twórców o rzetelnym odtworzeniu rzeczywistości życia błogosławionej Karoliny Kózkówny, konieczność przekazu zaplanowanych koncepcji wprowadziła kreacyjne wątki treściowe, wpływając na realność przedstawianej historii i wprowadzając problemy ze spójną i sprawną rekonstrukcja fabuły. Rozszerzyło to zakres promowanych wartości poza te związane z życiem głównej bohaterki filmu, odnosząc je do współczesnego polskiego dyskursu politycznego i społecznego.

Not only a discussion. About participatory forms and methods of youth organizations operating in the territory of Ukraine

The subject of the text concerns various forms and methods of the participation of selected Ukrainian youth organizations, which were particularly active in 2018. The author discusses the basic theoretical assumptions by analyzing the issue of participation in relation to Polish and foreign literature of the subject. Then, she describes the research material and methods of analysis of the collected empirical data. In the last part of the article, the author presents the most important conclusions regarding the „soft” and „hard” forms and methods of the participation of six youth organizations operating in Ukraine.

Around social problems – or in search of pedagogy in the discourses of youth organizations operating in Poland

In the article, the results are presented of the research on discursive constructions of social problems and their solutions, which are undertaken by selected youth organizations operating in Poland. Six of them were analyzed: AIESEC Poland [in Polish: AIESEC Polska], ATD Fourth World Poland [ATD Czwarty Świat Polska], UNESCO Initiatives Centre [Centrum Inicjatyw UNESCO], Center for Intercultural Initiatives Horizons [Centrum Inicjatyw Międzykulturowych Horyzonty], All-Polish Youth [Młodzież Wszechpolska] and National Radical Camp [Obóz Narodowo-Radykalny]. The article provides answers to the following research questions: 1) What do selected youth organizations consider to be a problem? 2) By what discursive strategies do they formulate problems? 3) What actions are they taking to solve the problems? The analysis of the content and applied discursive strategies covered a total of 696 texts of various genres and volumes (including programs, statutes, newsletters, entries in social media). The results of the analyses allowed for a description and comparison of the researched organizations using the categories of pedagogy and its different types (pedagogy of the current time, ethno-pedagogy, pedagogy of fear, pan-pedagogy and folkpedagogy), revealing similarities and differences in the scope of issues considered by organizations as problematic, including those related to (multi)cultural issues.

Methodologies for combining content analysis with discourse analysis. An example of a study on media discourse on surveillance and privacy

The article is methodological and focuses on the study preparation process. The analysis addresses the use of different approaches (induction, deduction) and methods of research (quantitative and qualitative content analysis, discourse analysis, critical discourse analysis) to study privacy media discourse. The article aims to promote a multidisciplinary approach to research by demonstrating the possibilities of using different research approaches. The text also shows obstacles that may appear in this type of study. To illustrate the discussed subject, two studies referred to media discourse on privacy in selected Polish media and media discourse on Pegasus, which the author and the team conducted.