Jednym z wielu obrazów współczesności jest wzajemne funkcjonowanie osób reprezentujących odmienne kultury, narodowość, rasę czy religię. To sprawia, że w poszczególnych społecznościach pojawia się szereg nieporozumień czy konfliktów, powodowanych brakiem wiedzy o wzajemnej kulturze. Rysująca się coraz powszechniej odmienność we współczesnych społeczeństwach generując wielorakie obawy i lęk uniemożliwia zachowanie poczucia bezpieczeństwa. Tymczasem odmienność/różnorodność kulturowa, etniczna, narodowa winna być postrzegana jako wspólne dobro służące budującym się wspólnotom. Tym samym ujawnia się brak świadomości, że odmienność kulturowa to wartość, swoiste bogactwo warunkujące szerokie możliwości holistycznego rozwoju, a nie zagrożenie tożsamości czy wolności. By stan taki osiągną potrzeba świadomości i wiedzy. Niniejszy tekst jest zatem próbą zainteresowania społeczeństwa przedmiotowym zagadnieniem, które można oswoić i rozwinąć dzięki edukacji międzykulturowej, która może przybrać różne formy edukacji, także poprzez poszczególne dziedziny sztuki, takie jak teatr czy film. Wspomniane dziedziny sztuki stanowią nie tylko pole edukacji, poznania różnorodności, ale są narzędziem kształtowania postaw, zainteresowań, wyrażania emocji czy modelowania sposobu myślenia o odmienności. Propozycje konkretnych (wybranych) spektakli czy filmów, oparto zasadniczo na pełnym przekonaniu, że sztuka stanowi nie tylko wartość autoteliczną, artystyczną, ale jest narzędziem formującym kierunek myślenia w określonym zakresie.

The study assessed children’s ability to develop narratives and express ideas. It comprised 120 children (5-10 years), and differences in relation to age, sex, and economic area were measured. To this end, we compared four schools in 2 economic areas (poor and average). We used 2 picture and 2 story re-telling tasks designed to elicit narrations reflecting the generation of ideas in response to visual and auditory stimuli. Significant differences for age and sex but not economic areas were found. Suggestions are made for balancing brain activity and developing more creative approaches in teaching and assessment.

This study aimed to determine student opinions before and after the Critical Thinking course included in the curriculum of a school of nursing in Turkey. The study employed a descriptive phenomenological qualitative method and purposeful sampling. The study population consisted of a total of seven students attending the Critical Thinking course. Research data were collected through the Individual In-depth Interview technique and analyzed with the use of a descriptive analysis method. The findings revealed that the critical thinking course had a positive effect on students’ opinions about critical thinking. To sum up, critical thinking should be offered as a separate course within curriculum, its efficiency should be subject to continuous assessment and the course should be continuously improved.