Autor niniejszego artykułu stawia sobie za cel analizę wpływu współczesnej transformacji przestrzeni oraz jej postrzegania na relacje władzy politycznej. Kontekst przestrzenny władzy sprowadza zarówno do jej korelatów materialnych, jak i niematerialnych, gdzie składają się na nią także konstrukty wytwarzane społecznie. W pierwszej kolejności przedmiotem analizy staje się więc wyróżnienie wzajemnych relacji między tak określonymi fenomenami. W dalszej części autor uwydatnia zjawisko dywersyfikacji źródeł władzy oraz analizuje jej dynamikę jako zasadniczą konsekwencję heterogenicznego charakteru przestrzeni. Na tej podstawie wyciąga wnioski teoretyczne, które mają stać się przydatne w badaniach empirycznych, a ponadto proponuje jeden z możliwych kierunków pożądanego organizowania władzy we współczesnych demokracjach.